De zee die mijn leven veranderde

*12*

Mama van Marie voerde ons tot aan het huis van Mat. Ik stuur een sms'je naar Mat: hey wij zijn er. Even later komt Mathieu de deur opendoen. Ik zie meteen dat hij er zin in heeft.

"Hebben jullie er zin in, dames?"

'Natuurlijk. Is Ben en Jeff er al?"

Mathieu wijst naar 2 jongens die op de zetel zitten met een champagnefles tussen hun.

"Julie, hey. Jij ziet er goed uit joh."

"Bedankt, Ben." Ik zie Marie staren naar Jeff.

Het feest begon. De tijd vliegt en was helemaal vergeten dat ik hier met Marie was gekomen. Zij was al een uur aan het praten met Jeff. Ik dans met Ben. Mat met Anouk. Soms wisselen wij, dan zie ik de jaloerse blik in de ogen van Anouk. Zij is echt een jaloerse hoer, nu zie ik pas hoe erg zij is. Irritante kutwijf. Toen ik het huis binnen kwam keek zij naar mij alsof zij mij dood wou, ik wil Mat niet afpakken ofzo. Trut. Opeens horen wij de bel. Iedereen danst verder. Ik ga naar de tafel om glas mohito te drinken. Ik hoor Mat praten: "Hey mattie net op tijd. Het feest is al volop bezig." Ik kijk naar de gang om te kijken wie er gaat verschijnen. Ik dacht dat iedereen al aanwezig was. Dat meen je toch niet. Nathan. Ja Julie de Nathan. Ik drink verder mijn mohito. Maar neen. De rust zal niet lang duren. Daar is Nathan. Hij komt op mij af.

"Hey."

"Hey, jij weer. Toevallig."

Ik kijk naar hem. Hij heeft een wit hemdje aan. Het trekt mij aan. Zijn geur is net iets dat op drugs lijkt. Ik krijg er helemaal warm van.

"Misschien een toeval, misschien het lot."

Ik lachte. Ik hoop eigenlijk dat het lot is, ik zie Marie kijken. Ze steekt haar duimen uit.

"Zin voor een dans?"

"Als dat geen probleem is." Nathan doet een teken naar de dj. Opeens hoor ik uit de boxen trage muziek.

"Dus hoe vind je het eigenlijk op school?"

"Goed. Mensen zijn vriendelijk."

"En wat vind je van Blankenberge? Is het niet saai?"

"Neen hoor. Het is rustig weliswaar. Maar volgens mij is het beter, ik zocht ernaar."

Nathan leidt mij rustig in de dans. Ik wil dat het eeuwig duurt. Ik begin iets voor hem te voelen. Ik weet het niet. Het is sterker. Maar het is fantastisch. Het is niet super speciaal, hij doet niet zoals in de films maar toch wow.

"Julie."

"Ja Nathan?"

"Mag ik je nummer?"

"Natuurlijk."

Ik zie zijn verlegen blikje in een mooie, brede lach veranderen. Ik noteer mijn nummer in zijn gsm. Later bleef ik bij Marie en Jeff.