De zee die mijn leven veranderde

*1*

School. Nieuwe schooljaar. Nieuwe start zeggen ze dan. Vind ik toch niks. 4de jaar, nog 2 te gaan. 5 dagen in de week en dan maar 2 dagen vrij. Aftellen tot vakanties, wordt het dan. Ganse vakantie heeft het geregend, typisch Belgisch weer. En het ergste moet nog komen. Ik ben net verhuist. Net voor het nieuwe schooljaar. Ik had nog geen tijd om mensen te leren kennen. Het wordt dus erg vreemd op school. Misschien moet ik niet zo pessimistisch naar mijn nieuwe situatie kijken, ik woon aan zee, Blankenberge. Iedereen wilt toch aan zee wonen? Golven, wind dat je haren kamt, leuke sfeer in de vakantie, zon en strand. Ik ging altijd graag naar de zee. Misschien wordt het nog leuk? Weg van de grote stad, waar iedereen over elkaar roddelt en iedereen maar geeft om drank en drugs. Iedereen weet elkaars bed ervaringen en wat ze die nacht gedaan hebben. Iedereen beoordeelt je zonder je echt te kennen. Dat hele gedoe brengt zo veel stress met zich mee. Misschien vind ik hier wat rust, rust dat ik nodig heb.

Zo sta ik hier dan, met mijn oortjes in mijn oren, met muziek die mij toch een beetje rustiger maakt, te wachten op mijn tram naar school. Nieuwe school, nieuw gebouw en nieuwe ervaringen. Ondertussen sms ik met mijn vriendinnen. Het regent, zoals altijd eigenlijk. Wij leven nou eenmaal in België, het land van regen en wind. Het wind waait hard, ik hoor het zelfs in mijn oren. Nochtans luister ik muziek, Apologize van One Republic. Het liefst zou ik verdwijnen in mijn bed en verder luisteren naar de muziek vanuit mijn radio om zo in slaap te vallen en niet meer denken aan het jaar die voor mij staat. Maar ja zo is het leven van een leerling. Je wordt wakker, je haast je naar school, verveelt je op school, komt terug en gaat weer slapen.

Daar is de tram, witte voertuig met gele strepen. Ik stap in en toon mijn abonnement. De chauffeur knikt vriendelijk en ik neem plaats in de lange tram. Ik zit naast het raam en kijk naar de huizen en mensen die op tijd proberen te zijn op hun werk of school. Mijn muziek blijft spelen, mensen komen en mensen gaan. Ondertussen is het ook gestopt met regenen. Paar meisjes lopen naar elkaar en omarmen zich, alsof ze elkaar lang niet gezien hebben.

In de verte zie ik de school. Ik druk op de gele knop om de tram te laten stoppen aan de volgende halte. Het is een grote school met een groot plein en veel ramen. Opeens hoor ik een luide tring, de bel dus. Mijn vraag is, naar waar moet ik nu? Ik ga maar naar binnen en zoek het secretariaat. Wat een grote school, van buiten lijkt het niet zo. Waar is die stomme secretariaat. Opeens aan de linkerkant van de gang zie ik een grootte, houten plakkaat met erop 'secretariaat'. Ik loop naar binnen en zie een grote, roste vrouw.

"Welkom Julie. Ik weet zeker dat je fantastische tijd zal beleven op onze school.", voegt zij toe terwijl wij naar het klaslokaal stappen. Een typische leerkrachten openingszin. Zo gaat het beginnen, mijn eerste schooldag op mijn nieuwe school in nieuwe stad...