De zee die mijn leven veranderde

*9*

Het is ondertussen al woensdag. In het weekend heb ik veel in mijn kamer gedaan. Niks speciaals. Het weer was ook kut. Zelfs mijn hondje Gio wou niet naar buiten. Mijn vriendinnen vertelden over hun liefdesstorys die ondertussen al helemaal aan de gang zijn gegaan. Ik ging ook skaten met de boys, weeral. Wij zijn echt goeie vrienden geworden. Jeff is mij ook helemaal in de smaak gevallen. Zondag sprak ik af met Marie. Wij gingen shoppen. Toen ik haar vertelde dat ik bevriend ben met haar crush had zij bijna hartstilstand gekregen. Ik ga hun proberen koppelen. Woensdag hebben wij saaie lessen. Iedereen wacht al op het feest van Mathieu. Vandaag ga ik niet skaten. Ik ga afspreken met mijn vriendinnen. Ik wacht op de bel.

De laatste uren van school duren het langst. Ik kijk op de klok en hoop zo dat het subiet zal ringen. Ik stuur berichtjes naar mijn vriendinnen. Wij spreken af in Antwerpen, beetje shoppen, wat mij eigenlijk niet interesseert maar okay. Kan ermee leven. Ik denk even wat ik allemaal aan hun ga vertellen. Ik ben de tijd kwijt. Ik denk. Opeens hoor ik de bel, eindelijk.

"Tot morgen, Ben!"

Ben zwaait en ik geef een dikke knuffel aan Marie.

Ik loop naar het station. De tickets heb ik al een week geleden gekocht. Ik spring op mijn trein en neem plaats aan het raam. Ik informeer mijn vriendinnen dat ik binnen 5 min zal vertrekken. Ik ben blij, blij als een kind dat een gratis lolly kreeg. Eindelijk zal ik mijn beste vriendinnen zien. Eindelijk kan ik mijn verhaal kwijt.