De zee die mijn leven veranderde

*4*

Dinsdag. 13u. Middagpauze. Ik zit bij Marie. Wij zitten in een park dichtbij school en kijken naar skatende jongens.

"Zie je hem, Julie? Die jongen met donkerblond haar? Biesje toch?"

"Marieeeee! Jij bent rood! Vertel mij, ben je een beetje verlieft?" Ik zie haar ogen flinksteren, zij lacht constant. Ooit zal ik hun koppelen.

"Maar nee kijk hij is toch mooi, vind je niet?"

"Praat toch tot the point! Vind je hem leuk? Je weet toch dat je alles aan mij kunt vertellen he."

"Misschien een beetje."

Wij blijven kijken naar de jongens die allemaal truckjes doen op hun skateboards. Het liefst zou ik opstaan en met hun meedoen maar ik wil nog even rustig blijven.

"Ok ik vind hem meer dan een beetje leuk, kijk hij is zo knap. Maar ik heb nooit tegen hem gepraat. Hij zit ook nog in het 5de."

"Ik wist het wel! Ik zag het onmiddellijk. Ik weet gewoon dat jullie ooit samen zullen zijn."

"Het is niet waar. Hij kan veel mooiere meisjes krijgen."

Marie haar blik veranderde naar een serieuze blik maar toen hij onze kant opkijkt begint zij weer glimlachen. Ik bekijk de jongens. Ben, een jongen uit onze klas zit ook in het groepje. Ja, hij zit naast mij tijdens frans, de meest boring les op ganse school. Laatste lesuur hebben wij het. Dan zal ik tegen hem praten. Misschien zal ik ooit meegaan om te skaten. Morgen is woensdag, dan ga ik zeker naar het skatepark. Ik mis het gevoel van vrijheid een beetje. Maar morgen zal het veranderen. Ik kijk op mijn uurwerk.

"Shit. Marie! Wij zijn al te laat kom."

"Hahaha dan komen wij even te laat, no problem."

Wij lachen en stappen op ons gemak naar het klaslokaal.