De zee die mijn leven veranderde

*3*

Ik kwam net terug van de wandeling met mijn hondje, Gio. Ik kwam mijn kamer binnen en nu lig ik op mijn bed. Zeewind maakt mij moe. Ik moet wel met mijn dozen beginnen. Gelukkig heeft mijn vader mijn kasten en de rest al in elkaar gestoken. Ik neem de eerste gigantische doos waar mijn kleren zitten. Ik steek ze er geordend in. Kleur bij kleur, van licht naar donker. Mijn Macbook en mijn boxen liggen al sinds zaterdag op mijn bureau. Ik begin alles op zijn plaats te leggen, maar ik weet dat het nog een lange tijd zal duren om mij hier normaal te voelen. Ik hang mijn skateboard op de muur. Ik droom ervan om nog vandaag te gaan skaten aan de zee. Misschien later. Eerst nog laatste dozen en daarna eten. Eigenlijk heb ik niet zo veel te doen dus het is mogelijk om stad te gaan verkennen op skateboard. En laten wij hopen dat ik die jongen niet meer zal tegenkomen. Zo gênant. Ik blijf even doorgaan.

Eindelijk klaar, eten is op al op. Lets go. Ik ren naar buiten met mijn skateboard. Ik ben al op straat en ik begin te skaten. Ik rij door mijn straat en ik kijk naar de huizen. Opeens zie ik die jongen waarmee ik ben gebotst uit zijn raam kijken. O nee hij woont dus een straatje verder. Godverdomme. Ik rij nog sneller naar de pier. De zon begint al onder te gaan, eigenlijk wel mooi. Ik trek wat foto's op Snapchat naar mijn besties. Ik skate door de pier en daarna ga ik denk ik beetje op de straten van Blankenberge rijden. Why not? Ik zie paar knappe jongens en ze kijken naar mij. Mogen meisjes misschien niet skaten, is het zo abnormaal? Ik skate nog 30 min en daarna ga ik naar huis.