"Ya salak mısın gerizekalı bırak şunu"
Zayn gülerek elindeki şişeye daha sıkı sarıldı.
"Vermem kiiii"çocuk gibi elindeki şişeyle sağa sola sallanıyordu.
"Bak sarhoş dinlemem çarparım,ver şunu Zayn!"
Küçük çocuk gibi dudak büzdü,ağzının ortasına çarpasım gelmişti ama tuttum kendimi.
"Ya sanane benim içkimden,git kumda pipinle falan oyna bulaşma bana"
"Bak bak laflara bak daha az önce şişesini alıcam diye ağlıcaktı şimdi ne diyo."
Sinirle kendimi koltuğa attım.
"Elleme çocuğu,iyi olmadığını biliyosun. "
"Onun sevgilisiyse benimde kuzenimdi Liam"
Bu şekilde demek istemediğini biliyordum ama hepimizin acısı tazeydi. Ne ben nede Zayn laf kaldırabilecek durumda değildik. Ben kendimi toparlamış olsamda Zayn için aynı şeyi söyleyemezdim.
Delirmişti.
Bunun başka açıklaması olamazdı.
Hergün evden 'beyler beni yengeniz bekler ben kaçtım' diyerek çıkıp, 2-3 saat sonra üstü başı toprak olmuş bir şekilde geri geliyordu.
Bir kaç kez konuşmayı denedik, sadece denemekle kaldı.
Yukarıdan cam kırılma sesi geldi ve ardından Zayn indi.
Ve her zaman ki cümlesini söyleyip gitti.
"Beyler beni yengeniz bekler ben kaçtım"
Takip ettim daha önceden. Mezarına gidip saatlerce sarılıyordu. Arada yemek yediğini ve Erin'in mezarına da uzattığını görmüştüm.
Kötüye gidiyordu ve kimse bir şey yapmıyordu, daha doğrusu yapmamıza izin vermiyordu.
Günün her saatini içerek değerlendiriyordu,elinden almayalım diye kendisini odasına kilitlemesi var bide.
Zayn eski Zayn değil. Odasında Erin'le resimleri var. Onlara bakarak içiyor,bazende Erin'lerin evine gidip onun odasında.
------------------
YAKLAŞIK 1 YIL SONRA;
"Zayn kardeşim kalk hadi"
Az daha dürttüm,tık yok. Baktım dürtmeyle uyanmıyor gözüne parmağımla vurmaya başladım.
"Senin ben o uyandırma yöntemini sikeyim" parmağımı çektim ve yataktan doğruldu.
"He kalktım söyle"
"Yok bir şey evde tektim canım sıkıldı dışarı çıkarız diye şey ettim"
Toparladık Zayn'i,içmiyordu eskisi gibi artık. Gün geçtikçe iyi oldu diyorduk ama değildi.
Öksürürken kan gelmesi dışında.
Sakladı bizden ilk önce. Biz öğrenincede doktora gittik,kanser olduğunu öğrendik.
Yenmesi için elimizden gelen herşeyi yapıyoruz ama zaman gerekiyordu.
"İyi çık bende hazırlanıp geleyim. Erin'i aradı----" sustu. Burukça gülümsedi ve kalkıp banyoya gitti.
Durdum bende öyle,bir şey yapamadım kapanan kapıya baktım. Çıktım sonra odadan kendi odama giderek hazırlanmaya başladım.
Şimdi güzel olmaz mıydı Erin olsaydı?
Hep beraber eskisi gibi eğlenseydik?
Hepimiz özlüyoruz, Hannah bir süreliğine burdan taşındı. Unutunca geri gelicem demişti, ama tam tarih vermeden gitti.
Düşünüyorum bazen; Erin yaşasaydı atkatabilir miydi? Yoksa Zayn gibi mi olurdu diye.
Cevap bulamıyorum. Bazen kızıyorum böyle bişey yaptığı için bazen hak veriyorum.
"Daha hazır değil misin Har? Erin bu kadar bekletmezdi be"
Al işte gene. Her cümlesinde Erin'i kullanıyor. Ve bu onu mutlu ediyor.
"Zayn benim mavi tişörtümü sen mi aldın?"
Merdivenden inen Zayn arkasına döndü.
"Ben ellemedim"
Ellerimi belimde birleştirdim.
"Nerde?"
"Bilmiyorum"
"Yalan söyleme Zayn nerde"
"Bilmiyorum dedim ya" dedi hafif bağırarak.
Son kez şansımı denedim. "Nerde"
"Yapma amına koyim Erin'i hatırlatıyosun yapma!"
Ve kükreyerek aşağıya indi. Hiçbişey demeden orda durdum. Geri odama dönüp rastgele bir tişört giyip Zayn'in yanına indim.
"Zayn" elindeki viski bardağını bıraktı ve kapıya yöneldi.
Kırılmıştı,ve gözleri kızarıktı.
İlk defa bir kız Zayn'i bu denli yıkmıştı.
-----------------
"Niall!!"
Elimdeki kana aldırış etmeden gözümden akan yaşı silmeye devam ettim.
"Aradım lan aradım yola çıkmışlar"
Kalp masajı yapmaya devam ettim, titreyen ellerimle.
"Olmuyo, işe yaramıyo Niall"
Dolu gözlerle bana baktı ve siren sesi duyuldu.
Niall koşarak aşağıya indi ve kapıyı açtı çok geçmeden içeriye sedyeyle ATT'ler girdi. Vakit kaybetmeden Zayn'i sedyeye aldılar.
"Neyi vardı?" Aşağıya inerken sordu.
"Kanserdi,odasına girdiğimde bu şekilde buldum. Nabzı yoktu."
Ambulansa almadılar,arabama bindik ve hastane yoluna koyulduk.
Yolda Niall grubun geri kalanına ve Zayn'in ailesine haber verdi.
Ağlayarak.
Gittik hastaneye aceleyle ameliyathaneye aldılar,kaldık kapıda.
2. Kez
Kurtarmamıştı kendini, istediği olmuştu.
Yarım saat kadar sonra bizimkiler ve Zayn'in annesiyle babası geldi.
Trisha teyzeye baktığımda ağladığını gördüm ve o sırada doktor çıktı.
Kalkmadım yerimden.
2. Kez "Malesef hastayı kurtaramadık" cümlesini duydum.
Eğdim kafamı ağlamaya devam ettim.
Trisha teyzenin çığlığı koridorda yankılandı.
Zayn'de yıkmıştı herkesi.
Tıpkı Erin gibi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DON'T LEAVE ME (Zayn Malik Fan Fiction)
Fanfiction"Bana bu kadar sıkı sarılman için illa denizde mi olmalıydık?" İntikam ile başlayan,ama aşka dönüşen bir hikaye.Tam olarak intikam aşkı dedikleri şey bu olsa gerek. Erin normal bir kız değil,diğer kızların aksine. Zayn'de normal bir erkek değil,diğe...
