Açıkcası onu o şekilde bırakmak içime sinmiyordu.Bilmiyorum bana o kadar kötü şeyler yaşattı ama o anki savunmasızlığı içimi yakmıştı.Sam’in omzundaki ellerimi sıktım,bir sorun olduğunu anlamış ve durmuştu.
“Erin bir sorun mu var”motordan indim ve başımdaki kaskı çıkarttım.
“Üzgünüm Sam ama şu an yapmam gerekn çok önemli bir şey var.Seninle yarın buluşsak olur mu?Çok üzgünüm cidden”elini saçna geçirerek düzeltti.
“Tabikide olur.Önemli değil aşkının peşinden koş ve onu bırakma.İstersen seni bırakabilirim?”
“Gerek yok fazla uzaklaşmadık zaten koşarım ben.Hadi sen git”güldü.
“Tamam akşam haber et ve yarın ekmek yok”hızlıca başımı salladım ve onu yanağından öperek koşmaya başladım.
Aslında fark ettimde evden baya uzaklaşmışız,keşke bırakmasına izin verseydim.O kadar hızlı koşuyordum ki yanımdan geçen birkaç kişiye sert bir şekilde çarptım ve sonuç benim omzum acıdı.O kadar kası neye yapıyosanız artık anlamıyorum.Mesela Zayn’in de kasları var ama aşırı derecede değil zaten olsa onunla olmazdım.
Farkettimde ben her türlü gevezeyim.Koşarken bile,hem koşup hem konuşurmu insan.Eve yaklaştım,derken evin önüne geldim.
Zayn.
Hala onu bıraktığım şekilde duruyordu.Hareket de mi etmemişti yani.
“Zayn” yavaşça arkasına döndü.Beni görünce yüzünde ufak bir tebessüm oluştu.Keşke her zaman bu halde olsa,bu şekilde savunmasız.
“Erin”bir tek kollarımızı açp birbirimize koşmadığımız kalmıştı.
“Konuşalım demiştin.Burdayım”elleriyle çevreyi gösterdi.
“Burada mı?Bahçende?”kapının önündeki meraklı korumalar göz ucuyla bana bakıyordu yani bize.Bir dakika bu koruma hangi ara geldi?
“Tamam çık dışarıya arabayı alıp geliyorum”
Ben onun olduğu tarafa ilerlerken o benim olduğum tarafa ilerliyordu.Yanından geçerek garaja girdim aynı şekilde yanımdan geçerek dışarı çıktı.Bana almış olduğu mavi arabanın anahtarını aldım ve dışarıya çıkarttım.
Arabaya biner binmez gaza bastım.Nereye gideceğimizi çok iyi biliyordum.Elini radyoya götürdü ve herhangi bir kanalı açtı.Cebinden paketini çıkartarak hem bana hem kendine birer tane çıkarttı.Sigarayı ağzıma koydum ve elimi cebimde gezdirmeye başladım.Ve o sırada önüme ateş uzatıldı ve sigaramı yaktım.
Ona döndüğümde gülümsüyordu bu eski anı benimde gülümsememi sağladı.Kapının olduğu yerdeki düğmeden camları açtım ve dumanın dışarıya çıkmasına izin verdim.
“Bak Erin—“sözünü keserek onu durdurdum.
“Gideceğimiz yere fazla kalmadı sabret biraz”hayal kırıklığı ve birazda bozuntuyla başını salladı.
Taşlı yola girdiğimizde ayağımı gaz pedalından hafif çektim ve yavaş hızda ilerlemeye başladık.
Arabayı durdurarak dışarıya çıktım.En uç tarafa giderek oturdum ve ayaklarımı sallamaya başladım.
“Senin gibi bir kız nasıl olurda burdan korkmaz”yanıma oturdu ve ayaklarını sallamaya başladı,ona dönerek gülümsedim.
“Ben farklıyım Zayn.Hala bunu öğrenemedin mi?”rüzgar bana doğru çarpıyordu ve yeni uzayan saçlarım geriye doğru uçuşuyordu.
YOU ARE READING
DON'T LEAVE ME (Zayn Malik Fan Fiction)
Fanfiction"Bana bu kadar sıkı sarılman için illa denizde mi olmalıydık?" İntikam ile başlayan,ama aşka dönüşen bir hikaye.Tam olarak intikam aşkı dedikleri şey bu olsa gerek. Erin normal bir kız değil,diğer kızların aksine. Zayn'de normal bir erkek değil,diğe...
