Üzgünüm 3 ay boyunca yoktum.Belki hikayemi merak edip yeni bölüm bekleyenler vardır diye geldim.Uzun bir bölüm yazıp gidicem.Kafamda kurduğum çok senaryo var hikaye tamamen değişecek şimdiden keyifli okumalar.
Çantamı koluma astım ve okula doğru ilerledim.Bakışlar artık eskisi kadar tuhaf değildi,alışmışlardı.İlerlerken sol taraftaki banka çaktırmadan baktım ve gene orda oturuyordu.
Zayn....
Her zaman ki haliyle.Yakışıklı ve simsiyah.Ha tabi siz olayı biliyorsunuz,ayrıldık biz.
-----------------------
"Erin hazır mısın?" saçlarımı geriye atıp parfümümü sıktım.
"Hazırım,hadi çıkalım"oturduğum puftan kalktım ve Harry'le aşağıya inmeye başladık.Ortam tuhaf olacak dercede sessizdi.Mutfağa gittim ve ordan garaja geçtim.Garajın kapısı gürültüyle açıldı,siyah BMW i8'i yerinden çıkarttım ve ardımdan garaj kapısı kapandı.
Sağ kapıyı açarak Harry bindi arabaya.
"Erin"arabayı çalıştırarak ilerlemeye başladık.
"Efendim canım"
"Zayn'le bu günlerde aranız nasıl?"
Omuz silktim,çaresizce. "Kötü gibi,ne o bizde nede ben onlarda kalıyorum.Geceleri dahi gelmiyor,koptu iyice.Mesela arasam açmaz bile,artık takmıyorum ki." acı bir şekilde gülümsedim.
"Sizin aranız nasıl Han ile?" aynı benim gibi omuz silkti.
"Berbat.Kız resmen beni takmıyor ya,arıyorum ya ters cevap yada trip.Bazen açmıyor bile,en son geçen hafta gördüm" acı bir şekilde gülümsedi ve cebinden çıkarttığı sigara paketini uzattı.Alıp dudaklarımın arasına koydum ve çakmakla tutuşturdum.
Garip gelebilir ama şimdi Hannah ve Zayn ile buluşmaya gidiyoruz.İkisinin bize karşı olan tavırları bıktırmaya başladı çünkü.Aklımda sürekli ikisinin bir iş çevirdiği dolanıp duruyordu ama kovdum.
Kovamadım.Kovdum dedim ama kovamadım.
O düşünceler hep bir tarafta baskın duruyor,bilemeyiz belki doğru belkide yanlış.
Varmamız gereken yere vardık.Arabayı durdurup indik.Harry ile aynı anda birbirimize baktık.Belki oda benim düşündüğüm gibi düşünüyordur.Önden ilerleyerek kafeye giriş yaptım,dışarıya inat içerisi sıcaktı.
Eskisi gibi Zayn'i görünce yüzümde gülümseme olmadı,zaten oda gülümsemedi.Hannah ayağa kalkarak arkamdaki Harry'e ilerledi ve ağlamaya başladı.Arkamı dönüp bakmaya başladım.Defalarca özür diledi,nedenini de söylemedi.
Neyse geçtik yerlerimize oturuyoruz,kahvemi yudumlarken mesaj geldi.Açtım,görüntüler geldi ve yüklenmeye başladı.Kafamı kaldırıp baktığımda bana bakan yoktu,tekrar telefona baktım.
Bakmasaydım be.Hiç kimsenin görmek istemeyeceği görüntüler,en yakın arkadaşınız ve sevgiliniz.Telefonu masaya sertçe çarptım.İşte şimdi bakışlar bana dönmüştü.
Sıktım kendimi.
SAKIN AĞLAMA,ONUN ÖNÜNDE SAKIN AĞLAMA.
Tuttum kendimi ve başardımda.Zayn korku dolu gözlerle bana baktı.Gözlerinde ilk defa o duyguyu gördüm sertlik gitmişti bakışları yumuşamış ve korku gelmişti.Benim Zayn'im bu değildi.
YOU ARE READING
DON'T LEAVE ME (Zayn Malik Fan Fiction)
Fanfiction"Bana bu kadar sıkı sarılman için illa denizde mi olmalıydık?" İntikam ile başlayan,ama aşka dönüşen bir hikaye.Tam olarak intikam aşkı dedikleri şey bu olsa gerek. Erin normal bir kız değil,diğer kızların aksine. Zayn'de normal bir erkek değil,diğe...
