kaçak vampir

bölüm 18 - YİNE?

Vampir kategorisinde ilk 100'e girmemize sadece 5 kitap kaldı. Ailemiz gittikçe büyüyor ve bu beni çok mutlu ediyor:))

Onun için size bir süpriz daha yaptım ve bu kadar kısa bir zaman sonra bir bölüm daha yazmaya karar verdim. 

Umarım yorum yaparak beni daha da mutlu edersiniz. Zaten yorumların başarıyla herhangi bir alakası yok, sadece fikirleriniz ve yorumlamalarınızı okumak tarif edilemez bir duygu...

multimedya: bölüm ile alakası yok ama koymak istedim, Arda, ona da yakında kitapta yer vereceğim

bölüm şarkısı: halsey- melanie martinez'in şarkılarının karışımı değişik bir şey (:D)

---

Almina'dan devam

Açelya'yı o halde görmem hem beni endişelendirmiş, hem de soru işaretlerinin beynimi işgal etmesine sebep olmuştu. 

Açelya nasıl bu hale gelmişti?

Daha da önemlisi, nasıl iyileşememişti?

Ediz benden önce toparlanmış olmalı ki uyanık olmak ile olmamak arasında gidip gelen Açelya'nın yanında çömeldi. Arkamızda bir araba daha durdu ve kapı açılma, kapanma sesleri duydum.

Umursamayıp ben de Açelya'nın yanına gidiyordum ki arkamdaki kişinin Uraz olduğunu Açelya'nın ismini bağırıp koşarak yanına gitmesinden anlayabilmiştim.

Bizi takip mi etmişti bu manyak?

Açelya artık dayanamaz olacak ki, eli karnında, başı duvara yaslı bir şekilde bilincini kaybetti. Uraz ise hiç zorlanmadan kardeşimi kucağına alıp kendi arabasına götürdü. Arkasından bağırdım:

-Sakın hastaneye götürme! Eve götürsen yeter, zaten bu tarz şeylere alışkın!

Son dediğimi söylemek istemezdim ama söylemeseydim de beni dinlemezdi. Uraz telaştan üstelememişti ama Ediz'in ısrarcı bakışlarına maruz kalınca istemsizce dudaklarımı dişlerimin arasına aldım ve sap elimle sol kolumu tutmaya, sıkmaya başladım. 

-Hiç sormasan?

Aynı şekilde bakmaya başlayınca sıkıntıyla nefesimi dışarı verip Ediz'in arabasına tekrar bindim. Ediz arabayı çalıştırırken:

-Evimin adresini vereyim mi?

-Gerek yok.

Kaşlarım hayretle havaya kalktı. Yoksa evimin adresini biliyor muydu? Beni takip etmiş olamazdı değil mi? Tabii ki olamazdı, ben genelde vampir hızımı kullanırdım.

-Evine gitmiyoruz. Açelya ile Uraz ilgilenir. Seni benim evime götürüyorum.

-Ne saçmalıyorsun? Niye evime gidemiyormuşum?

Bir yandan da tek kaşımı kaldırdım.

-Bak, başınıza nasıl bir bela aldınız veya nelerle uğraşıyorsunuz bilmiyorum ama tehlikede olduğun kesin. Şimdi, daha fazla konuşma zaten başım ağrıyor, yanında olmama izin ver.

Şuan dedikleri fazlasıyla saçma geliyordu. Hadi diyelim bir koruyucu buldu bizi, o beni koruyacağına ben onu korurdum büyük ihtimalle. Ne kadar güçlü olursa olsun, ne kadar karanlık olursa olsun, o bir insandı ve bir koruyucuya karşı onca vampirin şansı yokken, Ediz'in hayli hayli yoktu. Ama bu dediklerimi yutup, başka bir şey sordum.

-Niye yanımda olmak istiyorsun?

Bir kaç saniye duraksadım, o  da cevaplamamıştı zaten.

-Zarar görüceksin. Bunu istemiyorum.