Creepypasta (Greek)

The Rake

Σύνδεση ενός Mariner είναι: 1691
«Ήρθε σε μένα ενώ κοιμόμουν. Αισθάνθηκα την παρουσία του. Μου πήρε τα πάντα. Πρέπει να επιστρέψουμε στην Αγγλία. Δεν θα επιστρέψουμε ποτέ ξανά εδώ."

Από Μάρτυρα: 2006

«Πριν από τρία χρόνια, μόλις είχα επιστρέψει από ένα ταξίδι από τους καταρράκτες του Νιαγάρα με την οικογένειά μου για την 4η Ιουλίου. Ήμασταν όλοι μας εξαντλημένοι μετά από μια κουραστική μέρα οδήγησης, έτσι ο σύζυγός μου και εγώ βάλαμε τα παιδιά μας στο κρεβάτι και τα καληνυχτίσαμε. Περίπου στις τέσσερις το πρωί ξύπνησα από έναν θόρυβο που άκουσα να έρχεται από την τουαλέτα. Σκέφτηκα πως απλώς ο σύζυγός μου είχε πάει να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα. Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία για να κλέψω πίσω την κουβέρτα, μόνο που... Ο άντρας μου κοιμόταν ακριβώς δίπλα μου και τον ξυπνήσα στη διαδικασία. Ζήτησα συγγνώμη και του είπα πως νόμιζα πως τον είχα ακούσει να πηγαίνει στην τουαλέτα. Όταν γύρισε να με κοιτάξει ένιωσα κάτι να με τραβάει από τα πόδια από το τέλος του κρεβατιού. Θα έπεφτα από το κρεβάτι αν ο άντρας μου δεν με είχε αρπάξει την τελευταία στιγμή. Ο άντρας μου κοίταξε αμέσως μετά στο τέλος του κρεβατιού απέναντι μας και κοκάλωσε. Δεν μου πήρε πάνω από μερικά δευτερόλεπτα για να συνηθίσουν τα μάτια μου στο σκοτάδι και μόλις το συνήθισαν... Κατάλαβα γιατί ο άντρας μου είχα αντιδράσει έτσι. Ήταν ένα πλάσμα που έμοιαζε με διασταύρωση άνθρωπο και άτριχο σκύλο. Η στάση του σώματος του ήταν πολύ παράξενη, μου θύμιζε τα ελάφια που τα είχαν χτυπήσει αυτοκίνητα.
Για κάποιο λόγο δεν το φοβήθηκα αμέσως, η αλήθεια είναι πως περισσότερο ανησυχούσα για την κατάστασή του πλάσματος. Σκεφτόμουν πως ήταν πληγωμένο και πως έπρεπε να το βοηθήσω. Ξαφνικά με μια γρήγορη κίνηση το πλάσμα βρέθηκε λίγα εκατοστά μακριά από το πρόσωπο του άντρα μου. Το πλάσμα έμεινε εντελώς αθόρυβο για μερικά λεπτά (ή μάλλον δευτερόλεπτα αν και εμένα μου φάνηκε για πολύ περισσότερο.) απλά κοιτάζοντας τον σύζυγό μου. Το πλάσμα στη συνέχεια πετάχτηκε έξω από το δωμάτιο έτρεξε στο διάδρομο που οδηγούσε στα δωμάτια των παιδιών μας. Μας πήρε μερικές στιγμές για εμένα και των άντρα μου να συνέλθουμε από το σοκ. ''Τα παιδιά!'' ούρλιαξα και έτρεξα για τον διακόπτη για να ανοίξω τα φώτα για να μπορέσω να τρέξω ξωπίσω του στον διάδρομο χωρίς να σκοντάψω πουθενά. Δεν σκόπευα να αφήσω τίποτα να βλάψει τα παιδιά μου. Όταν έφτασα στο διάδρομο, το φως από το υπνοδωμάτιο ήταν αρκετά για να δούμε το πλάσμα σκυμμένο πάνω από την κόρη μου που κοίτωνταν στο πάτωμα. Το πλάσμα γύρισε και με κοίταξε, με το πρόσωπο του καλυμμένο με αίμα. Το πλάσμα έφυγε τρέχοντας από τις σκάλες, ενώ ο σύζυγός μου και εγώ τρέξαμε κατευθείαν στην κόρη μας. Ήταν πολύ άσχημα τραυματισμένη. Με όση ενέργεια της είχε απομείνει γύρισε να μας κοιτάξει και είπε τα τελευταία της λόγια "Είναι ο άσωτος". Ο σύζυγός μου πήρε την κόρη μας στο αυτοκίνητο του με σκοπό να την πάει στο νοσοκομείο. Ενώ οδηγούσε έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και έπεσαν και οι δυο τους μέσα σε μια λίμνη. Κανένας από τους δυο τους δεν κατάφερε να επιβιώσει.

Όντας μια μικρή πόλη τα γεγονότα μαθεύτηκαν πολύ γρήγορα. Η αστυνομία ήταν εξυπηρετική, και η τοπική εφημερίδα έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία, ωστόσο, η ιστορία δεν δημοσιεύτηκε ποτέ και η τοπική τηλεόραση δεν ασχολήθηκε καθόλου.

Για αρκετούς μήνες, ο γιος μου ο Justin και εγώ μείναμε σε ένα ξενοδοχείο κοντά στο σπίτι των γονιών μου. Μετά αποφασίσαμε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, άρχισα να ψάχνω για απαντήσεις μόνη μου. Τελικά κατάφερα να μάθω για έναν ακόμα άνθρωπο στην διπλανή πόλη ο οποίος είχε μια παρόμοια ιστορία. Ήρθαμε σε επαφή και μοιραστήκαμε τις εμπειρίες μας. Ήξερε από δύο άλλα άτομα στη Νέα Υόρκη, ο οποίος είχε δει το πλάσμα που αναφέρεται τώρα ως ο άσωτος.

Χρειάστηκε και οι τέσσερις μας για δύο ολόκληρα χρόνια το κυνήγι στο διαδίκτυο και τη σύνταξη επιστολών για να καταλήξουμε σε μια μικρή συλλογή από ό, τι πιστεύουμε ότι είναι υποθέσεις που σχετίζονται με τον άσωτο. Ένα ημερολόγιο είχε μια καταχώρηση που είχε σχέση με το πλάσμα στις 3 πρώτες σελίδες του και ποτέ δεν το ανέφερε ξανά.
Ένα ημερολόγιο πληρώματος εξήγησε σχεδόν τίποτα για το πλάσμα, λέγοντας μόνο πως ο άσωτος τους είχε πει να φύγουν. Αυτή ήταν η τελευταία καταχώρηση στο αρχείο καταγραφής. Υπήρχαν, ωστόσο, πολλές περιπτώσεις όπου η τελευταία επίσκεψη του πλάσματος ήταν μία από μια σειρά επισκέψεων με το ίδιο άτομο. Πολλά άτομα αναφέρουν επίσης πως το πλάσμα είχε επικοινωνήσει μαζί μιλώντας τους, συμπεριλαμβάνομένου και η κόρη μου. Αυτό μας έκανε να αναρωτηθούμε το αν ο άσωτος είχε επισκεφτεί κάποιους από εμάς περισσότερες από μία φορές. Είχα κατασκευάσει μια ψηφιακή συσκευή μαγνητοσκόπησης ήχου και το άφησα ανοιχτό να ηχογραφεί όλη τη νύχτα κοντά στο κρεβάτι μου , κάθε βράδυ για δύο εβδομάδες.

Μέχρι το τέλος της δεύτερης εβδομάδας, είχα συνηθίσει στο να ακούω μόνο εμένα να αναπνέω και τον ήχο των αυτοκινήτων που περνούσαν έξω από το σπίτι μου και μερικά παράσιτα μέσα από την καταγραφή που επεξεργαζόμουν  γύρω στις 8 φορές την ημέρα προσπαθώντας να δω αν ακουγόταν τίποτα ασυνήθιστο. (κάτι το οποίο μου έτρωγε σχεδόν μια ώρα κάθε μέρα).

Την πρώτη μέρα της τρίτης εβδομάδας μου φάνηκε πως άκουσα κάτι διαφορετικό. Αυτό που βρήκα ήταν μια διαπεραστική φωνή. Ήταν ο άσωτος. Δεν έχω αφήσει κανέναν από τους άλλους να το ακούσει ακόμα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έχω ακούσει πριν, και τώρα που το σκέφτομαι νομίζω πως... όταν είχε σταθεί μπροστά από τον σύζυγό μου του είχε μιλήσει. Δεν θυμάμαι να είχα ακούσει τίποτα εκείνη την στιγμή αλλά για κάποιο λόγο η φωνή της συσκευής εγγραφής με φέρνει αμέσως πίσω σε εκείνη τη στιγμή.

Φοβάμαι να σκεφτώ τι σκέψεις πρέπει να είχαν περάσει από το μυαλό της κόρης μου.

Δεν έχω δει τον άσωτο από τότε που κατέστρεψε την ζωή μου, αλλά αισθάνομαι την παρουσία του μαζί μου, μέσα στο δωμάτιό μου τις νύχτες όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι μου για να κοιμηθώ... Και φοβάμαι πως μια μέρα θα ξυπνήσω με εκείνον να στέκεται μπροστά μου και να με κοιτάει στα μάτια."