Jenny Knight pov
"Het was nooit onze bedoeling geweest om jullie appart op te laten groeien en het deed heel veel pijn dat ik een van mijn dochters eigenlijk bijna nooit heb gezien, maar het was beter zo. Je vader en ik konden het gewoon niet goed meer met elkaar vinden." legt Andrea haar moeder uit, of nou ja eigenlijk ook mijn moeder.
"Hebben jullie dan alleen maar aan jullie zelf gedacht?" vraag ik en kijk ook mijn vader even aan. "Nee, echt niet. We dachten alleen maar aan jullie. Het is trouwens ook handiger om jullie appart te trainen." zegt mijn moeder. "Trainen? Waar heb je het over?" vraag ik en trek een wenkbrauw op. "We moeten het ze echt vertellen." zegt mijn moeder tegen mijn vader. "Dat kan niet, ze zijn er nog niet klaar voor." zegt mijn vader. "Ze zitten beide in hun laatste jaar, ze zijn oud en wijs genoeg. Ze kunnen het aan." fluistert mijn moeder.
"Ja, ik zit dus hier en ik kan dus precies horen waar jullie het over hebben." zeg ik. "Waar hebben jullie het over?" vraag ik.
"Jenny, je kan beter even naar je kamer gaan. Boven dien moeten we Andrea ook maar eens gaan zoeken, wie weet waar ze heen is gegaan." zegt mijn vader. "Maak je geen zorgen om haar. Ze is waarschijnlijk bij haar vriendje." zeg ik en haal mijn schouders op. "Vriendje?" mijn moeder trekt een wenkbrauw op. "Ja, heeft ze het niet vertelt? Ze zijn echt niet te scheiden." zeg ik en rol mijn ogen. "Wie is het?" vraagt mijn moeder. "Hij heet Theo, als je het mij vraagt een echte arrogante zak. Maar goed, smaken verschillen." zeg ik en loop weg. "Wacht even. Zijn achternaam, is dat Raeken?" vraagt mijn vader. Ik draai me naar de twee om. "Ja, zijn achternaam is Raeken." zeg ik voordat ik me weer omdraai en naar mijn kamer toe loop. Waarom ze zo raar doen over Theo, ik heb geen idee. En eerlijk gezegd wil ik het ook niet weten, waar ik wel nieuwsgierig naar ben is die training waar mijn moeder het over had. Nou ja, voor zover ik haar moeder kan noemen. Ik heb haar voor meer als de helft van mijn leven niet gezien. Ik ken haar niet eens.
Maar wat ik op dit moment erger vind is dat Andrea mijn zusje is. Dag had ik dus nooit aan zien komen.
Ik ga op mijn bed zitten en bedenk me dan iets. "Owh trainen. Ik zou met ze trainen." snel kleed ik me om in een simpele joggingbroek en een topje en klim dan door het raam naar buiten.
