55

100 1 1
                                    

Jenny Knight pov
"Zeg Jenny, waarom zijn je kleren zo nat?" vraagt mijn vader als ik de woonkamer in stap. "Ook hallo." zeg ik, ik zet mijn tas op de grond. "Hallo. Wat is er gebeurd?" vraagt mijn vader. "Zo'n kind gooide water over me heen." zeg ik en rol mijn ogen. "Maar goed. Ik trek wel een jogging broek aan, komt goed." zeg ik en ik al naar boven lopen. "Zou je alsjeblieft iets netjes aan kunnen doen?" vraagt mijn vader, ik merk dat hij best wel nerveus is. "Netjes?" ik trek een wenkbrauw op. "Waarom?"
"Doe maar okay?" zegt mijn vader die dan naar de keuken loopt.
Ik zucht en loop naar mijn kamer waar ik mijn natte shirt en broek uit trek. Ik pak een zwart rokje uit mijn kast samen met een licht blauw topje. Mijn haar laat ik Los over mijn schouder vallen. Ik doe nog wat sieraden om, gewoon een paar simpele oorbellen en een choker. Ik pak mijn zwarte sleehakken die dan ook aantrek en loop dan weer naar beneden. "Zo netjes genoeg?" vraag ik. Mijn vader kijkt me aan en glimlacht. "Wat?" vraag ik en kijk mijn vader raar aan. "Wat heb ik toch een mooie dochter." hij geeft me een kus op mij haren. "Dankje... Ga je nog vertellen waarom ik zo gekleed moest zijn?" vraag ik.
"I-" mijn vader wordt onderbroken door de deurbel. "Ik doe wel open." snel ren ik naar de deur gevolgd door mijn vader. Ik open de deur en mijn mond valt open van verbazing. "Wat moet jij hier?" vraag ik en kijk Andrea boos aan. "Kom je nog meer water over me heen gooien?" ik sla mijn armen over elkaar heen. "Jij goiide water over mij heen!" zegt Andrea. "Owh echt? Ik kan me anders niet herinneren dat jou kleren doorweekt waren, in tegen stelling tot die van mij." zeg ik. Op het filmpje dat ik met Derek heb bekeken kon je niet zien dat ze een staart had of zoiets, naar ze liep de wc wel in met water wat boven haar hand zweefde, alsof ze aan het water sturen was. En volgens Derek kan alleen een zeemeermin zoiets.
Dan valt me pas op dat er ook een vrouw voor de deur staat, dat moet haar moeder zijn. Ze glimlacht vriendelijk naar me. "Wacht even. Pap, jij hebt toch geen 'date' met de moeder van dat?" vraag ik en kijk mijn vader aan. Hij glimlacht een beetje ongemakkelijk. "Misschien moet je iets minder bot doen tegen je moeder en zusje." zegt mijn vader. Mijn ogen worden groot van verbazing en mijn mond valt open. "Wat?"

SupernaturalOnde as histórias ganham vida. Descobre agora