Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 46

Αυτός είναι ο μαλάκας ο πατέρας μου. Το είχα καταλάβει από την αρχή, αλλά δεν έδινα και τόσο σημασία.

Κοιτάω το κόκκινο φόρεμα μου, το οποίο είχε σκιστεί στην άκρη.

"Πες κάτι κι 'συ, θέλω να ακούσω τη φωνούλα σου" λέει καθώς κάθεται στη καρέκλα, με πάνω στο τραπέζι τα πόδια του, ανάβοντας ένα τσιγάρο.

"Που είναι?" Λέω μόνο κοιτάζοντας τον αηδιασμένη

"Τόσο πολύ νοιάζεσαι γι' αυτόν?!" Κατάλαβε για ποιο πράγμα μιλάω. Για τον Ματέο φυσικά 
"Τον ερωτεύτηκες?" με πλησιάζει και φωνάζει. Δεν απαντάω

"Πες γαμώτο σου!" Ξανά φωνάζει

"Ναι!" λέω χωρίς φόβο πια. Δεν τον φοβάμαι. Ή ίσως προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν τον φοβάμαι.

"Κρίμα. Πολύ κρίμα!" κουνάει το κεφάλι του αρνητικά

"Τι του έκανες?" Ήξερα ότι κάποια στιγμή κάποιος από την ομάδα του, θα με έφερνε στο πατέρα μου. Σίγουρα θα τον έβλεπα από κοντά κάποια μέρα

"Έτσι πεισματάρα σαν την ηλίθια τη μητέρα σου!" Θα μπορούσα άνετα να σηκωθώ, να πάρω το μπουκάλι μπύρας που υπήρχε δίπλα μου και να του το πετάξω στο κεφάλι, αλλά δεν κάνω. Δεν θα ήταν καλή ιδέα

"Εκεί που είναι "ο αγαπημένος σου" ή καλύτερα με αυτούς που είναι, δεν θα ζήσει για πολύ ακόμα." Τρέμω από οργή τόσο που θα ξεσπάσω σε λίγο

"Εκεί θα καταλήξεις κι 'συ σε λίγο!" με καρφώνει με το βλέμμα του

Ακούω τη φωνή του Ματέο, για κάποιο λόγο στο διπλανό δωμάτιο. Εκεί είναι?! Ακούω τις κραυγές του

"Σταμάτα! Άστον ήσυχο δεν φταίει σε τίποτα!"

"Με πρόδωσε! Αντί να σε παρακολουθεί, σε προστάτευε ο πούστης! Του αξίζει, ότι θα του κάνω!" γουρλώνει τα μάτια του

Θεέ μου πόσο μαλάκα πατέρα πρέπει να 'χω. Τόσο αισχρός, χωρίς να τον νοιάζει οι ζωές των άλλων. Γι αυτό κάνει και αυτή τη δουλειά!

"Πάρτε την!" λέει και κοιτάει τη χρυσή θήκη με τα τσιγάρα του.

Έρχονται κάποιοι και με αρπάζουν από τα δεμένα μου χέρια. Με ξανά βάζουν σε εκείνες τις όχι άνετες καρέκλες.

Ο καθένας από εδώ μέσα είχε και από μία δουλειά. Άλλοι έφευγαν, άλλοι έπαιζαν χαρτιά ή έτρωγαν. Εγώ ήμουν παρατημένη εκεί, σαν ένα σκουπίδι

Κάνω μια απόπειρα να λύσω τα χέρια μου αλλά ήταν μάταιο αφού τα είχαν τυλίξει με ένα χοντρό σύρμα. Δεν ξέρω καν αν θα μπορέσω να τα λύσω ποτέ.