Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 12

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα και γι αυτό κάνουν ένα «αποχαιρετηστήριο» πάρτι στη πισίνα του ξενοδοχείου.

Τρώω πρωινό και παρακολουθώ στη τηλεόραση. Όλα είναι στα Ιταλικά οπότε δεν καταλάβαινα τίποτα.

Παρατηρώ τη Χρύσα να τεντώνεται αφού μόλις ξύπνησε.

"Πάλι με πρόλαβες ε" λέει χαμογελαστή και τρίβει τα μάτια της,

"Καλημέρα" Της χαμογελάω και σηκώνεται να φάει.

"Σήμερα είναι η τελευταία μέρα εδώ.." ανακοινώνει απογοητευμένη.

"Και σε εμένα θα μου λείψει αυτό το μέρος.." Αναστενάζω.

"Σήμερα κάνουν ένα «αποχαιρετηστήριο» πάρτι το ξέρεις;" Με ρωτάει καθώς έτρωγε το πρωινό της.

"Ναι το ξέρω" αλλάζω το βλέμμα μου.
Βγαίνω έξω στο μπαλκόνι και χαζεύω το μέρος, ίσως για τελευταία φορά.

Παρατηρώ κάτω, στο προαύλιο του ξενοδοχείου κάποια αγόρια από το σχολείο μας μαζί με τον Θύμιο.  Μπαίνω βιαστικά μέσα.

"Είναι κάτω ο Θύμιος." ενημερώνω τη Χρύσα και δημιουργώ σε έναν πρόχειρο κότσο τα μαλλιά μου. 

"Αλήθεια;" Σηκώνεται γρήγορα και φεύγει από το δωμάτιο σφεντόνα, παρατώντας το φαγητό που είχε μπροστά της.

"Με τις πιτζάμες θα βγεις;" φωνάζω αλλά μάλλον είχε ήδη φτάσει κάτω.

Μετά από κάποια δευτερόλεπτα, ανοίγει η πόρτα και παρατηρώ την Χρύσα με τον Θύμιο να μπαίνουν στο δωμάτιο. 

"Καλημέρα!" Μπαίνω μέσα, αφού ήμουν έξω στο μπαλκόνι. Φιλιόντουσαν αγνοώντας την παρουσία  μου. Χαλάστρα..

"Ω καλημέρα πίστευα ότι δεν ήσουν εδώ." Παίρνει στην αγκαλιά του την Χρύσα.

"Θα βγείτε ή θα καθίσετε εδώ;" Τους ρωτάω και αντικρίζουν ο ένας τον άλλον.

"Θα βγούμε" απαντάει ο Θύμιος και κοιτάζει κατάματα τη Χρύσα η οποία και συμφωνεί. Πάλι μοναχούλα θα με αφήσουν.

"Καλά να περάσετε!" λέω με ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη μου.

"Βόλτα πάμε ηρέμησε." Πετάγεται η Χρυσά ενώ ανοίγει τη πόρτα.

"Καλή βόλτα!" σηκώνω το ένα μου φρύδι και ταυτόχρονα τους ώμους μου. 

Τώρα είμαι ολομόναχη μου, ένα κινητό, ακουστικά και ένα τέλειο μπαλκόνι με μια υπέροχη θέα.

----------------

Είχε έρθει ήδη το μεσημεριανό και τρώω μόνη μου ώσπου χτυπάει κάποιος τη πόρτα του δωματίου.