Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 13

Αφού επιστρέψαμε πίσω στο ξενοδοχείο και ήταν λίγα λεπτά πριν το πάρτι, αλλάζω και βάφομαι. 

Μόλις ετοιμαστώ κάθομαι έξω στο μπαλκόνι, μόνη μου, να χαζεύω το απογευματινό ουρανό αφού δεν είχε πάει ακόμα η ώρα για το πάρτι.

"Ελισάαβετ!" ακούω την φωνή της Χρύσας, από κάτω να με φωνάζει

Σκύβω ελάχιστα. Ήταν η Χρυσά με το Θύμιο και το Βαγγέλη να με περιμένει.

Κατεβαίνω γρήγορα κάτω. Μόλις βγαίνω έξω, έρχεται προς το μέρος μου ο Βαγγέλης, ενθουσιασμένος και με αγκαλιάζει

"Με άφησαν τελικά να μπω!" μου λέει με μια ανακούφιση

"Τέλεια!" του λέω και του ανταποδίδω την αγκαλιά

"Πάμε να κάτσουμε?" με κοιτάει γλυκά 

"Αμέ" ακουμπάει τη μέση μου με το ένα του χέρι και με σπρώχνει ελαφρά.

Βλέπω τη Μαρία με τη παρέα της να έρχονται στο χώρο. Είχε σε επίδεσμο το ένα της χέρι. Προσέχει εμάς και κοιτάει επίμονα τον Βαγγέλη.

Πλησιάζει τον Βαγγέλη αργά. Σιγά μην ερχόταν γι αυτόν! Μην της λείψει τίποτα!

"Είσαι καινούριος?" τον ρωτάει με όλο νάζι. Ο Βαγγέλης τη κοιτάει με ένα σιχαμένο βλέμμα.

"Είμαι φίλος της Ελισάβετ" γυρνάει, μου χαμογελάει και με φέρνει πιο κοντά του Στραβομουτσουνιάζει η Μαρία και με κοιτάει στιγμιαία νευριασμένη

"Ποια αυτήν εκεί? Μου κάνεις πλάκα έτσι?" με δείχνει με το ένα της χέρι. Γελάω από τη μύτη και αλλάζω βλέμμα. Τα θέλει ο κώλος της! 

"Ναι αυτήν! Πού είναι το πρόβλημα? Άντε φύγε, για να μην έχεις δυο σπασμένα χέρια!" της λέει με μίσος. 

Εκείνη είχε γίνει κατακόκκινη από το θυμό της. Πριν φύγει με κοιτάζει στιγμιαία και στενεύει τα άτια της. 

"Σε ευχαριστώ.." κοιτάω κάτω τα χέρια μου. Έρχεται κοντά μου και με πιάνει από το πρόσωπο. Νιώθω τα κρύα του χέρια να ακουμπάνε τα αναψοκοκκινησμένα μάγουλα μου

"Θα κάνα τα πάντα για σένα!" τον κοιτάω στα μάτια. 

Μια φωνή μέσα μου, με εμποδίζει όμως να συνεχιστεί αυτό. Ξέρω πως θα καταλήξει αλλά δεν θέλω. Για κάποιο άγνωστο λόγο..

 Βλέπω από πίσω του να έρχεται στο χώρο, ο καστανόξανθος. Είχε μια πολύ μεγάλη, μωβ μελάνια στο μάτι του που είχε πρηστεί. Τον κοιτάω για μια στιγμή..