Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 17

Ετοιμάζομαι για το σχολείο. Η Χρυσά ήδη είχε ετοιμαστεί.
Δεν ξύπνησα και τόσο ευχάριστα σήμερα. Με πονάει ο αυχένας μου και το χέρι μου!

"Έχει έρθει η μητέρα σου?" ρωτάει η Χρυσά καθώς ετοίμαζε τη τσάντα της

"Για να μην ακούς τις φωνές της... μάλλον όχι!" δεν αργεί και τόσο με τις δουλειές της! Γενικά ποτέ δεν αργούσε τόσο, για να γυρίσει σπίτι.

"Καλά πάω κάτω και σε περιμένω!" ανοίγει τη πόρτα και βγαίνει από το δωμάτιο. Βάζω πρόχειρα ρούχα. Σήμερα είχαμε γυμναστική.

Γι αυτό, θα βάλω ένα σορτς, μια αθλητική μπλούζα και θα κάνω τα μαλλιά μου πλεξουδάκια.

"Αν και πρόχειρα. Ωραία ντύθηκες!" σχολιάζει η Χρύσα, που καθόταν στη τραπεζαρία, αφού είχα ντυθεί και είχα κατέβει κάτω

"Δεν θα το λεγα. Αλλά ευχαριστώ!" ήμουν στη κουζίνα και έφτιαχνα τοστ για πρωινό

"Θες να φτιάξω και σε εσένα ένα?" της δείχνω το τοστ που το έβαζα στη τοστιέρα

"Ναι βάλε μου" λέει ενώ χάζευε στο κινητό της.

Αφού φάγαμε και φτάσαμε στο σχολείο, περιμένουμε να 'ρθει η κυρία στη τάξη
Πρώτη ώρα Μαθηματικά.

Μπαίνει μέσα η στρίγγλα καθηγήτρια μας και ξεκινάει το μάθημα. Δεν συμμετέχω καν στο μάθημα. Είμαι έτοιμη να με πάρει ο ύπνος. Αλλά θα κρατηθώ, πιστεύω.

Ακούω το κουδούνι και βγαίνω έξω βαριεστημένα. Κάθομαι σε κάτι παγκάκια μαζί με τη Χρύσα και απέναντι μας καθόταν αυτός. Είχε ακόμα τη μελανιά στο μάτι και αίμα στα χείλη του

"Του έχεις μιλήσει καθόλου?" Μου δείχνει διακριτικά με το κεφάλι της, η Χρύσα

"Όχι είναι απαραίτητο?" Σηκώνω το ένα μου φρύδι

"Όχι απλά..Νόμιζα.. πως...Ξέρεις!" κομπιάζει και κοιτάζει απέναντι της

"Δεν είναι αυτό που νομίζεις!" Τη διακόπτω και της το τονίζω

"Καλά χαλάρωσε! Να τος και ο Βασίλης." τον δείχνει που μόλις μπαίνει μέσα από την είσοδο του σχολείου. Σηκώνομαι από το παγκάκι και τον πλησιάζω

"Πως κι από δω?" ρωτάει πρώτος

"Τι?" τον ρωτάω περίεργη

"Δεν πίστευα πως θα ερχόσουν σήμερα.."

"Για πες μου τι ήταν όλο αυτό εχτές?" Μόλις του το αναφέρω αλλάζει βλέμμα

"Σε έπιασαν?" Λέει τρομαγμένος