MARDİN'li VYK_2016 WATTYS2016 VYM_2016

26_ kefen misali gelinlik...

Azad değişti gençler resme bakın.

Medyadeki rapi sevdiğim için ekledim. Eğer açılmazsa LORA GEVŞEK ADAM rapini dinleyin çok hoş gerçekten. 

....

İyi okumalar...

Uzak duramıyorum, ne kadar çok çabalasamda olmuyor. Annem o benim, cenneti müjdeleyen cennet kokan güzel annem o benim... yatmayınca gecesini gündüzüne katan, her düştüğümde koşarak gelen,her derdim olduğunda derdime deva bulan. Cennetlik annem o benim...

Babam o benim, herşeye rağmen yanımda duran, sevip baş tacı yapan, küçük prensesim diyen... havaya fırlatıp karnımda garip sesler çıkartıp güldüren, uyumayınca kucağında sallayıp uyutan, hasta olduğumda telaşlanıp hemen doktora götüren babam o benim...

Kardeşim o benim, her başım sıkıştığında yanıma koşan, beni ağlayınca görüpte dayanamayıp ağlayan kardeşim o benim...

Nasıl bırakıp gideyim onlardan. Ölüm çareydi. Hergün o sıfatla onlara bakmaktansa ölmek daha iyi değilmiydi. Susmak ve kaçmak hiç bir zaman çare olmadı. Susuyorum ama içimde fırtınalar kopuyor ve bunu hiç kimse görmüyor, Duymuyor. Zaman geriye gidiyor mu? Geçmiş unutuluyor mu? Asla! Ne zaman geri gider nede geçmiş unutulur. Kötü geçmişin hep üstünde kara bir leke gibi kalır. En küçük bir hatanda bile annen bile olsa geçmişini yüzüne vurur. Sen unuttu dersin ama unutmadı. Unutmadılar.

Mert'in yaptığı pisliği, üzerimde bıraktığı lekeyi silemem ama bunu ailem yada Azad'ın ailesinin öğrenmemesi için elimden gelen herşeyi yapacağım.

Annemdem ayrılıp Eminem'e sarıldım. Anne gibiydi oda, kızı gibi sahiplenmişti bana. Amcamın eşi ve kızları konağın açık balkonundan sadece bakıyordu bize. Onlar şeytana papucunu ters giydirirler. Ben olmayınca annem onlarla nasıl başa çıkacak.

"Bende senin annen sayılırım, bir derdin olursa hep burdayım, alo de hemen gelirim güzel kızım" küçükken o benim ikinci anamdı, şimdide öyle, söyeldiğiyle dayanamadım ve iyice ağlamaya başladım iyice sarıldık birbirimize....

.....

Kına gecesi bitmişti herkes evlerine dağılmıştı. Konak çalışanları evi temizlerken ben başımı annemin dizine koydum. Cnin pozisyonuna geçip kollarımla karnıma sarılıyordum. Annem saçımı okşuyordu. Bu onunla geçireceğim son gecem, bu konakta uyuyacağımın son gecesi, bu Konakta nefes almamın son gecesi... yatağa girip uzandık. Başımı annemin göğsüne koyup beline sarıldım annemde sarılmama karşılık kollarını boynumdan geçirip sarıldı, saçımı öpüp kokusunu içine çekti..

Mısra annesi ve akrabaları gitmemişti, onlar diğer odada uyurken ben annemin küçük bebeğiymişim gibi ona yapışık bir şekilde yatakta sarılmıştım. Ona bir daha bu şekil sarılamayacağım, onun kokusunu her özlediğimde, özlemimi gideremeyeceğim. 27 yaşındayım ve annem bana hep 'ne kadar büyürsen büyü sen benim gözümde hala o minicik elleriyle bana sarılan küçük kızımsın' derdi. Ama kabullen ana, senin o minik kızın büyüdü, öyle bi büyüdü ki hayatını mahvettiler, öyle bi büyüdü ki hamile iken kefen misali gelinliği giymek zorunda bıraktılar...

Gözüme çarpan ışık ile uyandım, bu uyanışımın son günü demi bu evde? Ağlamak istiyorum son olduğunu aklıma getirdikçe, içim sızlıyor annemi, babamı, kardeşimi bırakmak. Nasıl dayanırım onsuz, her sabah uyandığımda şaka yapan kardeşim olmayacak, hayırlı işler diyip sinir edercesine yanaklarımı öpen annem olmayacak, benden önce kalkıp işe gitmek için öpücüklere boğarak uyandıran babam olmayacak. Şimdi siz düşünün, nasıl bırakıp gideyim böyle bir aileyi. :((