MARDİN'li VYK_2016 WATTYS2016 VYM_2016

2. sandalye

Hastane ev arası sürekli gidip gelen biriyim. Arkadaş ortamlarım var ama işimden dolayı fazla arkadaşlarla takılmam. Sabahın henüz yedisi. Bir saatim var yani hastaneye gitmeme. Bu mesleği ben seçtim sabah erkenden kalmak sürekli hastalarla ilgilenmek yorucu olsada memnunum işimden. Yataktan  kalkıp  banyoya girip her zamn ki rutin işlerimi halledip çıktım. Dolabımdan siyah pantolon ve üstüne beyaz tişörtümü giyip mutfağa indim. Açlığa dayanan biri değilim ben karnımı duyurmadan hayatta çıkmam evden. Mutfağa geldiğim zaman annem kahvaltıyı hazırlamıştı bile.
Annemin yanına yaklaşıp
" Günaydın daye(annem) Diyip sarıldım.

" Günaydın delalamın ( güzelim)"

Ondan ayrılıp kahvaltı masasına yaklaşıp sandalyeyi çekip oturacağım sırada kendimi yerde buldum. Popumun üstüne düştüğüm için Popum ağrıdı. Arkamda kıkırdama sesini duyduğum an bunun kimin yaptığını anlamam uzun sürmedi.

Sidar.

"Abla çok komiktin ya."

Diyip gülmeye başladı.

" kaç yaşına gelmişsin hala aklın çocuk gibi be Sidar!!" Diyerek bağırmaya başladım. Annemse sadece tezgaha yaslanıp bizi izleyip sırıtıyordu.

"Aman be abla seninlede şaka yapılmıyor." Şaka diyor ya nasıl bi şaka olduğunun farkında bile değil bu. Amcamın oğlu yok  iki tane kızı var. Ve bir zaman sonra amcam ağalığını Sidar'a devredecek ama onun aklı hala çocuk.

" Nasıl şaka bu. Yarın değil öbür gün ağa olduğun zaman böyle çocuk gibi davranırsan amcam sırf senin çocuk gibi davranman yüzünden başka bi kadınla evlenir o zamanda erkek olursa senin bütün Ağalığın elinden alınır ve ona verilir. Bırak şu çocuk gibi hallerini. 20 yaşındasın be Sidar sen." Diyerek sırıttım. Ağa olmayı çok istiyor Sidar. Ve her benimle uğraştığı zman onu ağalığını elinden alacağı ile tehdit ediyorum.

"Yapmaz amcam öyle bişey, hem ben seninle sadece çocuk gibi davranıyorum. Bi bilsen şirkette nasıl olduğumu beni gören herkes saygı duruşuna geçiyor abla" Diyerek göz kırpıp çektiği sandalyeyi düzeltti.  Hep omu çocuk gibi davranacak birazda Biz çocuk gibi davranmalım demi. Tam oturacağı zamn bende onun yaptığı gibi yapıp sandalyeyi bir anda  çekmemle yere popo üstü düşmesi bir oldu. Sinirli bir halde bana bakmaya başladı oturduğu yerde. Kardeşim olur ama gerçeği söylemek gerekirse ondan korkuyorum o bakışlar beni öldürmeye yetiyor bile.

"Senin varya..." Diyip ayaklanmasıyla benim koşmam bir oldu.

" herşey karşılıklıdır Sidar ağam. Ödeştik" Diyip. Evin içinde koşmaya başladık.

" hadi bırakın didişmeyi gelin kahvaltı yapın geç kalıyorsunuz." annemin sesiyle ikimizde birbirimize kötü bakışlarımızı atıp mutfağa girdik. bu sefer daha dikkatli olarak sandalyeye oturdum.

" bavo(babam) nerde daye ( annem )" diyen Sidar oldu.  Çayımı yudum yudum içerken bir andanda annemi dinliyordum.

"Şirket ile ortak olmak isteyen biri vardı Mardin'de istanbul'a gelirken kaza yapmış babanda onun için hastaneye gitti."  Annemin dediği şeyle içtiğim çay boğazımda kaldı ve öksürmeye başladım. Sidar arkama geçip sırtıma vurmaya başladı.

"Helal helal abla iyimisin." Sırıtırak sordu bu soruyu çünkü şuan sırtıma tüm gücü ile vuruyordu.

"Hörs ayı yavaş vur be" Diyerek tersledim Sidar'ı. Kalktığı sandalyeye tekrar oturdu. Biraz arkaya yaslanıp çay bardağını  eline alıp" Ödeştik abla" Diyerek göz kırptı. Aptal kardeşim Sidar.

Bahsettiği adam acaba dünkü adam mı? Kaza yapan, karnına demir parçası saplanan,  kalbinin iki kere durmasına rağmen direnip yaşayan. Yok canım o olamaz. Benim çalıştığım hastaneye babamın ortağı gelecek ve babam bunu bana söylemeyecek öyle mi? Yok eğer o olsaydı babam bana derdi.

"Ne oldu kızım" annemin seslenmesiyle düşüncelerimi bir kenara itip anneme baktım.

" Birşey olmadı anne." Diyip kalktım" benim gitmem  lazım geç kaldım hadi görüşürüz" Diyip evden çıktım.

.....

Hastaneye geldiğimde hemen hastaların kontrollerini yaptım. Kimilerinin durumumu iyi olduğu için taburcu yaptım. En son olarak kaza yapan adam kaldı. Onun odasına yaklaştım. Kapıyı tıklatıp içeri girmemle onu karşımda görmem ne kadar çok şom ağızlı olduğumu anladım.....