Heaven \\Chanbaek ( Düzenleniyor)

Masal köşesi

Yeni bir gündü yeni başlangıçlar yeni nefesler için yeni bir gündü. Yavaşca sallandırdım bacaklarımı boşluğa.

Yaz ayı bitmek üzereydi hava soğuyordu bunu kanıtlayan keskin rüzgar vücuduma vururken titredim. Üşüyordum, aynı zamanda da boğuluyormuş gibi hissediyordum.

Sınavlar yaklaşıyordu ve ilk defada olsa birkaç arkadaş edinebilmiştim ama garip olan birşey daha varsa chanyeolün okula gelmemesiydi. Onu cehennem köpeklerinde görmemden sonra neredeyse iki hafta geçmişti.

Omuzlarımda hissettim ağırlık ile arkama döndüm "bu soğukta  burda ne yapıyorsun?" kyungsoo yanıma oturduğunda montunun fermuarını ağzına kadar çektikten sonra ellerini ceplerine  yerleştirdi. Omuzlarımdaki battaniyeyi üstüme dahada çekerek ısının vücuduma yayılmasına izin verdim.

"Düşünüyordum"

"Sen her zaman düşünüyorsun. Ne düşündüğünü merak ediyorum"

Gülümsedim her zaman düşünüyordum ama neyi düşündüğümü bile bilmiyordum. Aslında düşünebilecek bir hayatımın olduğunu bile sanmıyordum.

"Hiçbirşey."

Ayağa kalkarak battaniyeyi daha çok çektim üzerime " Gidelim mi?"
Başını salladı "Hayır sen git biraz daha burda kalmak istiyorum"

Gözleriyle uzaklara daldığında gülümseyerek ormanın içine ilerledim. Dün gece yağmur yağmıştı ve şu an yayılan çim kokusu huzura ermeme neden oluyordu.

Her adımda çatırdayan dallar ve yerdeki kozalaklar keyfimj şimdiden yerime getirmişti büyüm çam ağaçına yaklaşarak dibindeki çalıları biraz karıştırdığımda İşte buradaydılar  Çam fıstıkları birkaç tane bulmak için eğilip aramaya devam ettiğimde küçük bir karınca yuvası bile bulmuştum.

Bir avuç çam fıstığını çebime sıkıştırıp ayağa kalktım. Yukarıda güneş vardı ama soğuktu. Ormanının çıkışına yürürken  her zamanki çınar ağacı karşıladı beni her zaman o ağaca minikte olsa bir ev yapmak istemiştim ama ne malzeme için param yada yapıcak gücüm vardı.

Ağaca yaklaşarak birkaç kez elimle vurdum ve en tepesine kadar göz gezdirdim bazen Chanyeolü ağaçlara benzetiyordum uzun ve kuvvetli ama bir o kadar da savunmasız. Birkaç darbede yıkılacak kadar savunmasız

Uzun ve kuvvetliydi  kin güden biriydi ama sevdiği kişilere zarar gelsin istemezdi. Belki bende bir ağaç olabilirdim şu an savunmasızdım ve destek gibi şeylerle ile ayakta duruyordum fakat gün geçtikce büyüyecek ve kocaman olucaktım uzun ve kuvvetli belkide birazda korkunç

Sorun şuyduki ben korkunç olmak istemiyordum sadece birilerine üzüntü vermeyi kesmeyi istiyordum. O geceki kaza... O geceki kaza benim yüzümden olmamıştı ama nedenlerinden biriydim. O gün o kadar çok ağlamıştım ki eve gitmek için babam sinirlenip arabaya gitmişti.

Belkide ağlamasaydım yada onları sinirlendirmeseydim hala bir ailem bir yuvam olucaktı. Belki hala birlikte olmazdık ama yanımda olduklarını yani olduğunu bilirdim.

Ellerimi ağaçtan çekip ilerlemeye devam ettim ana yola çıktığımda eve gitmek gibi bir niyetim yoktu banttaniyeyi bir ağacın altına koyarak caddenin karşına geçtim ve birkaç blok ötede olan prk kütüphanesine doğru ilerledim. Büyük babayı özlemiştim.

------- ------- ------- -------

Büyük kapıyı ittirip içeriye girdim içerisi boştu yavaş adımlarla ilerleyip kitapların olduğu kısıma geldiğimde büyük babanın sesi duyulmaya başlamıştı

"Altı yaşındayken Gerçek Öyküler adlı. balta girmemiş ormanlardan söz eden bir kitapta korkunç bir resim görmüştüm. Boa yılanının bir hayvanı nasıl yuttuğunu gösteriyordu. Resmi yukarıya çizdim.
    Kitapta şunlar yazılıydı: "Boa yılanı avını bütün halinde çiğnemeden yutar. Ondan sonra hiçbir yere kımıldayamaz ve altı ay süren sindirimi boyunca uyur."
    Balta girmemiş ormanlar üzerine uzun uzun düşündüm bunları okuyunca. Sonra da biraz çaba ve renkli kalemle ilk resmimi yaptım. İşte l numaralı resmim aynen şöyleydi"