Unfaithful Husband: Retaliation [Completed]

// 27. Never Be Mine

Dumating si Richard ng umaga sa school. Parang hindi siya nakita ni Cheche kaya kailangan pang harangin ang daanan nito nang pauwi na sila. Cheche pretends not to be excited. "Hi!" Richard said after blocks Cheche's way.

Pero ngumiti Cheche na tila natatawa. "Bakit?" She speaks slowly.

"Ano na? Hindi ka nagtetext?"

"Wala lang. Tinatamad ako. Umalis ka sa harap ko." After she says it ay parang natatawa pa siyang tinabig si Richard para makadaan siya.

Nadismaya si Richard pero mabilis siyang bumalik sa pagkakaharang kay Cheche. "Kung ayoko?"

"Nakakahiya. Kinakausap mo ako."

"Ano naman?"

Tinabig na naman niya si Richard para makadaan. Pero sinabayan siya ni Richard na maglakad. "Umuwi ka na. Itetext na lang kita." sabi ni Cheche.

Pero napansin niyang nakasunod sa kaniya si Richard at pagbukas niya ng pinto ng kotse ay... "Kuya, mauna na daw po kayo. Ako. Na. Ang. Mag. Hahatid. Sa. Kaniya." Humarap si Richard kay Cheche na takang taka.

"Ganun ba?" sabi ng driver.

Cheche's wondering but she know it's not a big problem 'cause Carla knows anything about them. Pero gusto niyang tumanggi. "Magagalit si Ma'am Carla."

"Ako ang bahala." Sinara ni Richard ang pinto at sinenyasan ang driver na umalis na. Umalis na ang driver. "Just wait." sabi ni Richard at tumawid para kunin ang motor. Tinapat niya kay Cheche. "Let's go." Wala nang nagawa si Cheche.

Meanwhile, katext ni Marian si Kurt. Nakangiti. Inspired at kinikilig. Panay ang bola sa kaniya ni Kurt. Maganda ang mood niya. Medyo naguilty siya pero nawala nang gumising siya sa umaga. Gusto niyang sundin ang gusto ng puso niya even her brain didn't cooperate. Ayaw niyang malungkot. Alam niyang malulungkot siya kung si Carla lang ang magdadala ng pagkakaibigan nila ni Kurt. Hanggang pauwi na siya. Tinawagan siya ni Kurt.

"Gusto kitang makita." He said.

"Bakit?"

"Wala lang."

Tumingin sa paligid si Marian. Dumating ang jeep na magdadala sa kaniya pauwi. Hindi siya sumakay. "Para saan pa? Saka na."

Hindi siya disididong tumanggi kaya hindi muna siya sumakay ng jeep. "Ayokong magkasala, Marian pero hindi ko kaya. Hindi ka mawala sa isip ko. Masisisi mo ba ako? Walang lalaki ang hindi magkakagusto sa'yo."

"Bahala ka."

"Hintayin mo ako."

"Sige."

Sinara ni Marian ang phone niya. Ngayon ay nakasakay na naman siya sa kotse ni Kurt. "Saan mo gustong pumunta?"

"Kahit saan."

"Baka dalhin kita sa langit, umayaw ka."

Nabigla si Marian. "Papatayin mo ako?" Alam ni Marian ang ibig sabihin pero nagkunwari at kinabahan siya. Ito ang naalala niya. 'Yung lulubusin ang kaligayan. Hindi kumpleto kung magtititigan lang sila. Kailangang may masasaktan.

"Sa sarap." Ngumiti si Kurt after niyang duktungan ang sinabi ni Marian.

"Bastos." Pero nakangiti si Marian. Napansin niyang pumasok sila sa isang hotel. Napatingin siya kay Kurt. Tumigil ito sa parking lot. "Bakit tayo nagpunta dito?"

Bumaba ng kotse si Kurt at pinagbuksan si Marian. Hinila niya ito ng may pwersa pero still in a gentle way. "Wag kang matakot."

Gustong tumutol ni Marian pero minabuti niyang sumama kay Kurt. Pwede niyang sabihin na 'May asawa ka na, hindi mo ba naisip 'yun?' pero nanahimik siya dahil ito ang gusto ng puso niya. Tirang bahala na. Basta matupad ang gusto ng katawan niya. Ang mayakap at mahalikan si Kurt. Kinakabahan siyang pumasok sa isang kwarto kasama si Kurt. Matapos mangyari ay kinakbahan din siyang lumabas. Ngayon ay nasakotse na uli sila. Gustong pagsisihan ang nagawa pero ayaw ng katawan niya. Gusto niyang huli na ito pero alam niya o malulungkot siya kung ito na ang huli. Tumigil ang kotse matapos niyang ipatigil. Nagkatinginan sila.

"I'm very sorry, Marian. I can't avoid my feelings on you. It was too stupid but I can't  avoid it."

Nag-iba ng tingin si Marian. "Okay lang. Ginusto ko naman. Hayaan mo, walang makakaalam nito. Hindi ko man ginusto, nandiyan na. Ano pa ba ang magagawa ko?"

"Okay." Hinaplos siya ni Kurt at hinalikan uli sa labi. Gumanti ng halik si Marian. After a moment ay bumaba na siya ng kotse.

Umuwi si Marian. Sinalubong siya ng Ate niya. "Oh Marian, bakit ngayon ka lang?" tanong ni Coleen.

Napatigil si Marian. "Galing ako sa bahay ng kasamahan ko."

"Kumain ka na ba?"

"Oo, Ate."

Pumasok agad siya sa kwarto. Humiga. Naalala ang nangyaring paghalik sa kaniya ni Kurt. Wala siyang tutol sa lahat ng gusto ni Kurt. He put her clothes off. Naalala niya ang bawat paghalik maging sa dibdib niya. Panay lang naman ang yakap niya. Hindi naman niya kailangang marunong sa sex. Binigay niya ng walang pag-aalinlangan ang lahat. Sa ngayon ay kailangan niyang itago ang lahat. Alam niyang dadaan lang si Kurt sa buhay niya. Alam niyang hindi mapapasakaniya si Kurt. Pero gusto niya ang presensya nito.

Pumikit siya. Saka niya narealise na masakit pala ang bunga ng pagmamahalan. Akala niya ay emjoyment lang ang dadamahin gaya ng napapanood niya sa bed scene ng pelikula pero halos maghabol hininga siya para lang matapos na ang lahat. Iba pala kung ikaw ang nasa sitwasyon. Masakit pala. Lumabas siya dahil hindi siya makatulog. Narinig niya si Richard na nagsasalita. Naka uniporme pa ito. Kakagaling lang sa school.

"Syempre excited akong makita ka." Nagtaka si Marian. Nagulat si Richard ng makita siya. Sinimangutan niya ito. Bumelat at pumasok sa kwarto si Richard.

After a while ay nagkita sila ni Richard sa kusina ng gusto na niyang matulog. "Sino 'yung kausap mo?" She asked.

"Wala Ate."

"May girlfriend ka na?"

"Ate, huwag kang mag-alala. Hindi makakaapekto sa pag-aaral ko ito."

"May girlfriend ka nga?"

"Ako na ang bahala. Magboyfriend ka na kasi."

Seryosong tumingin si Richard sa kaniya at umalis na. Pumasok sa kwarto si Marian. Nakachat niya si Kurt. Sila na talaga dahil nagawa na nila ang bawal. Alam niyang mali pero tinuloy niya parin. Naisip niya si Richard. Nainggit imbis magalit. Wala kasi itong iiwasan kundi sila lang na pwedeng intindihin ang nangyari.