Creepypasta (Greek)

Laughing Jack

Ήταν μια όμορφη καλοκαιρινή ημέρα και ο γιος μου, ο Τζέιμς, ήταν έξω από το σπίτι και έπαιζε στην πίσω αυλή. Μια τόσο όμορφη μέρα... Τίποτα δεν μαρτυρούσε τι θα γινόταν.
Ήμουν στην κουζίνα και τάιζα τον σκύλο μας, τον Φίντο, όταν άκουσα κάτι που έμοιαζε σαν ο γιος μου να μιλούσε με κάποιον. Ο Τζέιμς ήταν ένα πολύ μοναχικό παιδί, πολύ ντροπαλός και δεν είχε πόλους φίλους, ούτε υπήρχαν πολλά παιδιά στην περιοχή, γιαυτό μου φάνηκε παράξενο το ότι μιλούσε με κάποιον και πήγα να του ρίξω μια ματιά. Ο Τζέιμς μου είχε γυρισμένη την πλάτη και κοιτούσε μπροστά του χαμογελώντας. Δεν μπορούσα να δω κανέναν άλλον στην αυλή. Τι έκανε; μιλούσε μόνος του; παράξενο... Θα ορκιζόμουν πως είχα ακούσει και μια δεύτερη φωνή να του απαντάει... Όταν ήρθε η ώρα για φαγητό, φώναξα τον Τζέιμς να έρθει μέσα στο σπίτι και ξεκίνησα να του φτιάχνω ένα σάντουιτς. Ο Τζέιμς ήρθε μέσα και κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας. Του έβαλα το σάντουιτς σε ένα πιάτο και το άφησα μπροστά του. Τελικά τον ρώτησα με ποιον μιλούσε έξω στην αυλή. "Μιλούσα με τον καινούριο μου φίλο!" μου απάντησε χαμογελώντας "Έκανες έναν καινούριο φίλο; και πως τον λένε;" τον ρώτησα "Τον λένε γελαστό Τζακ!" μου είπε χαμογελώντας "Γελαστό Τζακ;" "Ναι, είναι ένας κλόουν με μακριά μαύρα μαλλιά και μακριά χέρια. Φοράει ασπρόμαυρα ρούχα και έχει τριγωνική μύτη." σύντομα κατάλαβα πως ο Τζέιμς μιλούσε για έναν φανταστικό φίλο. Τέλειος φυσιολογικό για ένα παιδί τόσο μοναχικό όσο εκείνος. Δεν χρειαζόταν να ανησυχώ... Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Η υπόλοιπη μέρα κύλησε ήρεμα. Όταν πια είχε νυχτώσει, έβαλα τον Τζέιμς για ύπνο και τον καληνύχτισα με ένα φιλί στο μάγουλο και έσβησα το φως του δωματίου του. Λίγο αργότερα πήγα και εγώ για ύπνο. Σκεφτόμουν τον φανταστικό φίλο του Τζέιμς. Από την περιγραφή που μου έδωσε ο Τζέιμς μου ακούστηκε κάπως τρομαχτικός... Αλλά και πάλι δεν σκέφτηκα πως υπήρχε κάτι το ανησυχητικό. Έκλεισα τα μάτια μου και σχεδόν αμέσως με πήρε ο ύπνος.

Βρισκόμουν σε ένα εγκαταλελειμμένο λούνα παρκ. Έτρεχα φοβισμένη προσπερνώντας τρενάκια με σπασμένες ράγες και εγκαταλελειμμένους πάγκους με λούτρινα παιχνίδια. Αν και φαινόταν πως τίποτα ζωντανό δεν υπήρχε στο πάρκο μαζί μου, είχα εκείνο το άσχημο προαίσθημα πως κάποιος με παρακολουθούσε. Ξαφνικά άκουσα μια μελωδία που μου θύμιζε την μουσική που βγάζουν το μουσικά κουτιά. Άρχισα να προχωράω προς τα εκεί απ'όπου ερχόταν η μελωδία, χωρίς να μπορώ να σταματήσω τον εαυτό μου. Δεν μου πήρε πολύ να αναγνωρίσω την μελωδία "Pop goes the weasel". Βρέθηκα μέσα σε μία μεγάλη τέντα. Ήταν εντελώς σκοτάδι, εκτός από μία λάμπα στην μέση της τέντας. Καθώς πλησίαζα στην λάμπα, η μουσική άρχισε να παίζει πιο αργά και άρχισα να τραγουδάω.