{ Deel 3 van de MBBF }
Hanna haar leven is de afgelopen jaren een hoop veranderd. Ze heeft vrienden verloren en nieuwe vrienden leren kennen. Ze heeft ontdekt wat liefde was en welke problemen een relatie met zich meebrengt. Ze heeft pijn en verdrie...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
We zaten die avond in een chic nieuw restaurantje waar ik nog nooit eerder was geweest.
"Hoe ging je zitting?" Marc haalde zijn schouders op. "We hebben voorlopig gewonnen maar voor dat de deal rond is juich ik nog niet te vroeg" Ik knikte en nam een slok van mijn wijn.
"Heb je nog wat zaken af kunnen maken afgelopen weken?" "Misschien twee zaken of drie. Ik heb de meeste aan wat stagiaires gegeven want anders kwamen ze nooit van mijn bureau" "Snap je nou waarom ik mijn werk veel aan de stagiaires geef?" Ik knikte.
"Ja ja" Marc lachte. "Ik ben blij dat we nu gewoon hier samen kunnen zitten" Ik knikte. "Ik ook"
De ober en kwam onze bestellingen opnemen voor het eten. Toen de ober weer verdwenen was moest ik lachen. "Wat?"
"De eerste keer, toen je vroeg of ik iets met je wilde drinken was ik boos op de ober omdat hij zo behendig was. Ik wilde voor één keer een beginneling die overal vier keer zo lang over deed en dan nog fouten maakte zodat hij terug moest komen" "Waarom?" "Zodat je minder kon praten over die avond, je was mijn baas, dat was ongemakkelijk"
Marc lachte. "Nog meer dat ik moet weten?" Ik haalde mijn schouders op. "Niet dat ik zo kan bedenken"
"Morgen is het zaterdag, en heb ik een afspraak bij Rodger om een nieuwe auto te kopen, ga je mee?" "Een nieuwe auto?" "Ja iemand heeft mijn auto tegen een boom geparkeerd met een topsnelheid dus ik heb een nieuwe nodig om die te vervangen" Ik kon er niks aan doen maar ik moest lachen.
"Oké, is goed" Marc knikte. "Dan haal ik je morgen op rond half twaalf" De ober kwam weer terug en zette het eten voor ons neer en wenste ons smakelijk eten.
"Ben je hier ooit eerder geweest?" Vroeg ik aan Marc toen de ober weg was. Hij schudde zijn hoofd. "June was hier laatst geweest met een scharrel van haar en ze zei dat we hier maar eens moesten gaan eten" Ik lachte. "June en haar scharrels" Marc knikte. "Ze geeft ons de schuld. Ik liet haar zien hoe je een ochtendmeeting leuk kon maken en jij hebt haar een zetje gegeven richting de knappe jongens zei ze" Ik lachte.
"Ja dat kan wel kloppen" "Daar ging dat gelach en de blikken zeker over" "Onder andere" "Wat nog meer dan?" In mijn hoofd moest ik heel hard lachen toen June en ik het voor de vakantie over Marc hadden. "Over jou" Marc trok zijn wenkbrauwen op.
"Mij?" Ik knikte. "Meer zeg ik niet" Hij rolde met zijn ogen. "Komt vanzelf een keer naar boven" Ik haalde mijn schouders op en nam nog een hap van mijn eten.
"Paul vroeg trouwens nog hoe het met je ging" "Paul?" "Ja, je oude portier" "Ow die Paul! En wat had je gezegd?"
"Dat je managing partner was geworden en dat je op vakantie was naar LA. Meer niet" Ik knikte. "Had je iemand verteld dat het uit was?" Marc knikte. "Het duurde even maar uiteindelijk had ik het mijn moeder verteld omdat ze vroeg hoe het ging omdat ze niks hoorde van ons. Ze was boos op me dat ik mijn vader toegang had gegeven tot mijn leven en zei dat het mijn eigen schuld was"
Ik nam nog een hap van mijn eten. "Ze komt over iets meer dan twee weken met kerst weer" "Dat het al zo snel weer kerst is" Marc knikte. "De zomer lijkt nog maar een maand geleden." "Ja, en ik ben ondertussen ook nog een maand naar LA geweest dus ik volg het ook allemaal niet meer" "Binnenkort valt er weer sneeuw dus dan zal je zomergevoel weg gaan" "Probeer je me nou depressief te maken?"
Marc lachte. "Nee hoor" Ik glimlachte. "Ik haat sneeuw" "Dat verbaasd me niet"
~*~
We liepen langzaam terug naar mijn appartement, voor de ingang stopten we. "Ik ben blij dat je het nog een kans geeft" Zei Marc. "Wil je nog iets drinken?" "Nee, ik ga naar mijn eigen appartement. Ik wil het niet pushen. Je rent weg als je bang bent, als ik je meer tijd en ruimte geef, hoef ik je niet zo vaak tegen te houden" Ik glimlachte. "Dat klinkt als een goed plan" Hij drukte een kus op mijn lippen. "Ik zie je morgen om half twaalf" Ik knikte en ging naar binnen. "Tot morgen"
Heyy Ik heb besloten dat het einde bijna in zicht is. Ik maak nog paar hoofdstukken in deze tijd en daarna ga ik nog twee flash forwards doen en dan is four years later ook al weer af 😱
Mensen vroegen om een vervolg maar ik weet niet precies hoe ik dan wil gaan doen. Dus als je tips hebt... Misschien begin ik een nieuw boek want anders schrijf ik dadelijk nog over Hanna in een bejaardentehuis als ik niet stop
Als je ideeën hebt voor een nieuw boek kan je die ook hier neer zetten
