Four Years Later

Hoofdstuk 71

De regen droop over de ramen. Het was een treurige zomeravond. De donkere wolken buiten lieten het meer op avond lijken terwijl het pas over drie uur donker zou worden. Het balkon had een grote plas verzameld met water. Het was zelfs door de regen een stuk kouder dan vanmiddag, toen de zon nog scheen. 

De televisie stond aan. Marc zat weer naar een basketbalwedstrijd te kijken. Zijn ene arm lag op de rugleuning van de bank, boven mijn hoofd, zijn andere hand lag op de leuning terwijl hij een fles bier vast hield. Op zijn schoot lagen mijn benen, met mijn knieën tegen zijn borst aan. 

Ik lag met mijn zij tegen de rugleuning. En terwijl Marc de basketbalwedstrijd aan het kijken was, ging ik door het papierwerk van Patrick en Sabrina. Alle huwelijkse voorwaarden waren opgesteld, en alles stond op papier, er miste enkel één document wat het huwelijk officieel maakte. Na de ceremonie moesten er nog handtekeningen gezet worden, maar het document waar die twee verfijnde krabbels moesten staan waren in geen velden of wegen te bekennen. 

"Dan bel je hem toch even of hij die papieren nog daar heeft liggen?" Zei Marc met zijn gezicht naar de televisie gericht. "Ja, maar dat zou een stuk gemakkelijker gaan als ik niet vier jaar geleden zijn nummer uit mijn telefoon had gegooid" Marc lachte. 

"Dan zal je naar buiten moeten gaan en hem gaan vragen om het formulier" Ik zuchtte en keek naar de regendruppels die nog steeds tegen de ramen ketste. "Ik wil niet, het is vrijdagavond, ik wil hier gewoon op de bank blijven" Marc keek naar de klok. 

"Over tien minuten is de wedstrijd afgelopen, dan gaan we wel samen, gaan we daarna langs de pizzeria, halen we wat pizza's en kruipen we weer terug op de bank" Ik glimlachte en gooide de papieren op de bijzettafel. "Ik ben zo gelukkig met jou" 

Hij lachte en sloeg zijn vrije arm om me heen en concentreerde weer op de wedstrijd. Ik haalde mijn telefoon tevoorschijn en zag dat ik enkele berichten van Tiffany had gekregen over de zaak met Dean. "Wat is er?" Marc keek me kort aan. "De zaak met Dean" 

"Ik heb geen idee hoe ze dat willen regelen. Het is onmogelijk om je getuigenis onderuit te halen." Ik haalde mijn schouders op. "Hij heeft me nooit de code van zijn kluis gegeven. Ik wist gewoon dat het mijn verjaardag was, en dat hij te lui was om dat ooit te veranderen. Ze proberen te pleiten dat ik geen zaken daar had omdat ik de code niet hoorde te weten" 

"Dan nog, hij heeft iemand vermoord" Ik knikte. "Dat weet ik, maar aangezien hij ook heeft meegeholpen aan die andere zaak pleiten ze voor verkorting van straf, wegens goed gedrag" Ik zuchtte. "De rechter heeft toen gezegd dat er geen enkele mogelijkheid was om eerder vrij te komen. Ga naar die rechter en laat het haar uitleggen tegen zijn advocaat" Ik knikte.

 "Dat is waarschijnlijk het verstandigste" Ik stuurde een berichtje naar Tiffany terug en legde toen mijn telefoon weer weg. "De wedstrijd is afgelopen, laten we snel gaan voor het weer verslechterd" Ik knikte en stond op. Ik schoot snel in de schoenen die bij de deur stonden en deed mijn jas aan. 

Het voordeel van dit appartement was dat we een overdekte garage hadden onder het complex, waardoor ik droog in kon stappen. Marc parkeerde voor het hotel. Snel sprongen we uit de auto en gingen we naar binnen. 

Mijn ouders en Patrick zaten op de bank en waren in een diep gesprek. "Patrick, heb je ooit die huwelijkse voorwaarden ondertekend?" Hij schudde zijn hoofd. "De ceremonie maakt toch alles officieel" Ik schudde mijn hoofd. "Na de receptie, of tijdens, moet je nog een contract ondertekenen en dat maakt je huwelijk pas officieel. Als jij die niet hebt ondertekend betekend dat simpelweg dat je niet getrouwd bent" 

Mijn vader knikte. "Ze heeft gelijk" Ik rolde met mijn ogen. "Ja dat weet ik ook wel, nu dat is opgelost kan ik weer verder" Ik draaide om. "Wacht!" Riep mijn moeder. "Blijven jullie eten?" Vroeg ze lief. "Als jullie nog niet hebben gegeten" Ik keek haar lang aan. 

"Nee, ik en Marc hebben al plannen voor eten" "Misschien morgen" "We hebben al boodschappen voor morgen gedaan" Mijn moeder knikte. "Een andere keer?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik denk dat ik dan ook iets heb gepland" Mijn vader zuchtte. "Je moeder doet haar best" Ik lachte. 

"Ik gebruik alleen dezelfde smoes als die jullie altijd gebruiken, dat is alles" Mijn moeder knikte. "Wanneer ging je ons vertellen dat jullie verloofd waren?" Ik haalde mijn schouders op. "Ergens na de bruiloft denk ik" 

Mijn moeder liep rood aan. "Ik ben je moeder! Normaal vertel je die als eerste dat je bent verloofd!" Ik haalde mijn schouders op. "Een moeder is er normaal ook voor hun kind. Ik heb mijn familie laten weten dat ik was verloofd, misschien zijn jullie geen deel van mijn familie meer" Mijn moeder keek naar mijn vader voor back-up. 

"Hanna, we zijn je ouders" Ik lachte. "Dat maakt jullie geen familie, dat maakt jullie bloedverwanten. Familie is er voor elkaar, en de afgelopen jaren zijn jullie daar alle drie in gefaald. Dus als jullie het niet erg vinden, ga ik nu met Marc weg, en als jullie dat wel erg vinden, dan ga ik nog steeds nu weg met Marc. Leuk jullie gesproken te hebben"