Four Years Later

Hoofdstuk 51

"Jullie zien er een stuk gelukkig uit" Zei de therapeute. Ik knikte. "Dat zijn we denk ik ook" Marc pakte mijn hand. "Hoe ging het met open tegen elkaar zijn?"

"Hanna heeft me haar dossier laten lezen, alles. Ik denk dat ik haar nu beter begrijp en dat ik ook met een aantal dingen rekening mee kan houden" Ze knikte. "Dat denk ik zeker. Vond je het moeilijk om het te laten lezen"

"Ik kon het echt niet vertellen of erbij zijn terwijl hij het las. Ik heb me nog net niet opgesloten in mijn kantoor om hem te ontwijken tot hij het uit had gelezen" Ze knikte.

"En jullie zijn nu samen in het openbaar, vind je dat lastig?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik vond het van te voren veel erger dan dat het achteraf eigenlijk was"

"Bang dat je geen controle had?" Ik knikte. "Soms moet je gewoon op elkaar vertrouwen en de controle loslaten, niet langer bang zijn maar elkaar vertrouwen"

"Ik wil dat jullie deze week elkaar zo veel mogelijk vertrouwen. Hanna, je kan alles gewoon vertellen aan Marc, je hoeft niet bang te zijn. Probeer beiden een open boek te zijn." Ik knikte

We stonden op en gingen naar buiten. "Mijn moeder is binnenkort weer in New York, normaal slaap ik dan op de bank want ze wil niet dat ik of zij naar een hotel gaan want ze vind het geldverspilling, kan ik bij jou blijven?" Vroeg Marc. Ik knikte.

"Geen probleem" Hij pakte mijn hand vast en liep mee naar zijn auto. "Ze kom zaterdag aan, dan gaan we uiteten, ik wil dat je erbij bent" Ik knikte. "Lijkt me geweldig"

~*~

Marc kwam binnen met wat kleren en andere spullen die hij deze week nodig had. "Ik zal even kijken of ik wat plek in mijn kast kan maken dat je je spullen gewoon kan hangen" We liepen naar boven en gingen naar mijn kast.

"Hanna, hoeveel kleren heb jij wel niet?!" Ik haalde mijn schouders op. "Veel" Hij lachte. Ik keek even rond en liep naar een rek met shirtjes. "Deze kan ik wel opvouwen, dan kan jij je spullen hier hangen" Ik trok de shirtjes van de hangers en begon met vouwen terwijl Marc al zijn pakken en andere kleren ophing. Ik verplaatste mijn tassen op de bovenste plank een stuk en stapelde daar mijn shirtjes op.

"Ik snap niet dat je zoveel kleren kan hebben" Ik keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw. "Ik heb op zijn minst geen tientallen dezelfde pakken, ik heb nog verschillende dingen" Hij knikte. "Ja, begin maar snel over mijn kast"

Ik liep naar beneden en haalde wat sap uit de koelkast. "Wil je ook?" Hij knikte. Ik schonk twee glazen in. "Hoe laat komt je moeder vanmiddag aan?"

"Rond twee uur, dan breng ik haar even naar mijn appartement en laat ik haar rustig alleen en dan om zes uur halen we haar op voor het avondeten." Ik knikte.

"Waar wilde je gaan eten?" "Ik heb bij de Italiaan gereserveerd" Ik grijnsde. "Dan kan ik pizza eten" Hij lachte. "Verslaafd..." Ik glimlachte. "En ik ben er trots op.

Ik ging zitten op de bank. "Hoe lang blijft je moeder hier?" Hij haalde zijn schouders op. "Meestal tot ze genoeg van me krijgt, de stad zat wordt of haar keuken mist" Ik lachte. "Waarschijnlijk is het meestal het eerste geval" Marc rolde met zijn ogen.

"Wil je me hier weg hebben dan?" Ik schudde mijn hoofd. "Van mij mag je hier altijd wel zijn" Hij keek me lang aan. "Serieus?" Ik haalde mijn schouders op. "Je bent hier toch altijd, of we gaan naar jou toe, negen van de tien keer zijn we toch samen" Hij knikte en kwam naast me zitten.

"Wil je dat?" "Wat?" "Dat we samen wonen?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik zou het niet erg vinden" Hij lachte. "Ik moet mijn moeder ophalen, hier praten we nog over" Ik knikte. "Veel plezier" Hij gaf me een kus. "Tot zo, kan even duren aangezien mijn moeder altijd over iedereen uit het dorp wil praten en vertellen wat ik heb gemist" Ik knikte. "Kan ik mijn kleren gaan uitzoeken"

"Ja dat zal ook wel even duren" Ik lachte. "Ik heb toch alle tijd" Hij stond  op. "Tot straks" Ik liep naar boven en keek naar mijn kast.

Ik had inderdaad veel kleren. Ik ging al mijn jurkjes één voor één af, tot ik het leukste jurkje voor vanavond had gevonden. Daarna zocht ik de juiste schoenen erbij en daarna de accessoires. Ik ging de moeder van Marc vandaag voor het eerst echt ontmoeten. Ze had me tijdens de rechtszaak van Hailey wel gezien, maar dit was totaal anders. Ik wilde wel een goede indruk maken.

Ik stapte onder de douche en waste mijn haren. Ik trok tijdelijk een pyjama shortje aan en een tanktop om geen make-up of iets anders op mijn kleren te knoeien. Ik deed mijn make-up en begon met het föhnen van mijn haren. Ik krulde mijn blonde lokken en liep toen naar mijn kleren.

"Ik ben er weer" Riep Marc vanaf beneden. "Ik ben boven" Riep ik terug. Ik trok mijn jurkje aan en schoof in mijn schoenen. "Je ziet er prachtig uit" Ik glimlachte en drukte een kusje op zijn wang.

"Dus ga je vandaag voor je zwarte pak, je donkerblauwe of de donkerblauwe met lichte streepjes" Marc rolde met zijn ogen. "Donkerblauw" Ik lachte. "Mag ik je stropdas uitzoeken?" Hij knikte. "Als het maar geen roze is" "Heb je een roze stropdas?" Hij keek snel weg. "NEE! Waarom heb je een roze stropdas?" Hij haalde zijn schouders op. "Dat was nodig voor een gala een aantal jaar geleden" Ik lachte. "Smoesje"

Ik keek naar de aantal stropdassen die hij had meegenomen. Ik pakte een donkerblauwe met een heel onopvallend donkerpaars printje er tussen door. "Gewoon een witte blouse?" Ik knikte.

Ik gaf de stropdas aan. "Alleen je haren nog" Zei ik tegen hem. "Je bent echt een vrouw" Ik knikte. "Gelukkig wel" Hij lachte. "Dan kunnen we zo gaan" Ik keek rond of ik iets was vergeten. "Ja, ik heb alles"

"Mooi, mijn moeder wil je echt graag zien, ze hielt er net niet over op" Ik glimlachte. Ik was nu best nerveus aan het worden... Ik ging zijn moeder ontmoeten...