destroy us

H.28

Marcus pov

het was al laat op de avond. Ik was gestopt met huilen en had me aan het raam gezet. Samuel zat voor me. We zeiden niets tegen elkaar, we keken niet eens naar elkaar. We keken naar buiten. "Hoe voel je je?" Samuel's zachte stem doorbrak de comfortabele stilte. Ik keek hem aan. Zijn haar zat in de war en hij leek ongelooflijk moe. "Ik weet het zelf niet goed. Ik ben een beetje berserk gegaan daarnet." Samuel gniffelde. "Een beetje maar." Hij kroop naar mij. Ik liet me zakken zodat ik in een liggende positie terecht kwam. Hij plofte haast neer op mijn borst en begroef zijn gezicht in mijn nek. Ik voelde zijn lippen zachtjes over mijn nek gaan.

Samuel POV

Ik kon Marcus zijn hartslag horen. Ik kon zijn armen rond mij voelen. Ik voelde hem en ik kon mijn hart horen en voelen versnellen. We waren nog niet zo super lang echt een koppel en ik werd door elke aanraking van hem verward, mijn wangen werden rood en ik ontweek zijn blik. Deels omdat ik de drang om hem te kussen en hem te knuffelen niet kon verdragen als ik in zijn ogen keek. Ik kuste zijn nek en kon zien hoe dat kippenvel verscheen over zijn nek en armen, een glimlach toverde zich op mijn gezicht. Marcus was nu zachtjes cirkels over mijn rug aan het maken met de toppen van zijn vingers en ik had mij nog nooit zo gelukkig gevoeld.

maar geluk dat blijft niet lang en zeker niet bij ons.

unknown pov

Ik pulkte aan mijn nagels en keek verveeld het koppel voor me aan. "Alsjeblieft." smeekte de vrouw, "Als hij weg is zullen ze hem gouw genoeg vergeten en als hij dan terug opduikt moet hij alleen ons kunnen herinneren en niet hun." Ik schraapte mijn keel en rolde mijn ogen. "Wie is die jongen waarover jullie het hebben?" vroeg ik hun. De vrouw was aan het woord terwijl haar man er een beetje voor niets bijstond. "Marcus Aurelius, onze adoptie zoon." Mijn verveling werd meteen weggevaagd. "Aurelius, zegt u?" De vrouw knikte. "Heeft u een kinderfoto van hem en hoe hij er nu uitziet?" De vrouw leek een beetje terughoudend toen ik vroeg achter de kinder foto maar gaf hem uiteindelijk toch. Ik bestudeerde de jongen op de foto en glimlachte. "Beste mevrouw, u staat hier voor de vader van u adoptie zoon. Ulrick Aurelius." Ze deed twee stappen naar achteren. Je kon zo zien dat ze besefte dat ze een fout had gemaakt, en ze wist dat er geen enkele weg terug was.

Lindsey POV

Ulrick Aurelius. Ik was stom geweest om geen nader onderzoek te doen achter de man. Ik was wanhopig en kon geen andere uitweg vinden. Ik zou mijn zoon niet verliezen aan een stelletje rijke mensen die zijn geluk met geld wouden kopen. Ik was enorm geschrokken toen ik de naam en de bekentenis van de man hoorde maar wist dat er geen weg meer terug was. De man wist alles al. Marcus was als adoptie opgesteld na weggehaald te zijn van zijn vader, aangezien zijn vader heel aggresief was. Marcus was gebroken toen hij bij ons aankwam. Hij was klein, nog aan het genezen van een aantal bot breuken en bang. Vooral bang, en nu had ik zijn vader alle uitleg gegeven. Hij ging Marcus ontvoeren, brainwashen en nooit meer teruggeven.

Time skip

Samuel pov

We waren in elkaars armen in slaap gevallen. En werden wakker gemaakt door een luid geklop op de deur. Marcus knipperde slaperig met zijn ogen terwijl ik liefdevol naar hem keek. Op een of andere manier waren we naast elkaar terechtgekomen en niet meer op elkaar. Ik kuste zachtjes zijn lippen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Goodmorning sunshine." fluisterde ik tegen zijn lippen. "Goodmorning." fluisterde hij terug. Marcus zuchtte toen hij de stem van Alric herkende. "Goodmorning, It's time to wake up!!" Ik liet mijn hoofd vallen. "Ik wil niet." Marcus streelde mijn haar. "Je ziet er geweldig uit. Het komt wel goed." Ik sloot mijn ogen. "Nee nee Samuel ik zie je terug in slaap vallen." Riep Alric van de andere kant van de deur. Ik rolde mijn ogen en zette me recht. Ik stond recht en liep naar mijn enorme inloopkast om nieuwe kleding aan te doen. Ik gooide een zwarte skinny met gaten in naar buiten, mijn leren jacket en een tanktop. Daarna kwam ik met ongeveer dezelfde kleren naar buiten en gooide deze naar Marcus "Oi, jij mag dan wel een of ander model zijn maar dat ben ik niet he!" Hij strekte de kledij voor zich uit. Ik trok puppy ogen en een lip.

Marcus pov

"Nee Samuel, niet zo kijken." Hij trok zijn shirt van gisteren uit, zodat ik een goed zicht had op zijn ontbloot bovenlijf. Hij was bijgekomen en dat deed me plezier. Hij was van een knappe ongezonde tiener naar een badass hotte gezonde knappe tiener gegaan en dat was nog zwak uitgedrukt. Hij trok zijn tanktop aan. Ik trok een lip dat hij overduidelijk zag. Hij gaf me één van zijn bekende smirks en liep naar mij. "Marcus heb jij enig idee...hoe geweldig knap je bent?" Ik voelde hoe mijn kaken warm en rood werden. "Damn it Samuel, Marcus get up you bloody idiots!" ik lachte, "We komen er meteen aan Alric, kalm aan!"

Een paar minuten later liepen ik en Samuel onze kamer uit bijna in identieke kleding. Alric knipoogde maar zei niets. Daren stond te wachten aan het einde van de gang, net als ons gekleed in een skinny jeans maar daarop een gewoon t-shirt. "Jack heeft besloten thuis te blijven deze ochtend hij voelde zich niet goed." Liet Daren mij weten. Ik bedankte hem. Alric keek naar Daren met een verliefde blik in zijn ogen. Daren keek met bijna dezelfde blik terug. Ik glimlachte en kneep in Samuel's hand. Hij keek vragend naar mij en ik gebaarde met mijn hoofd naar Daren en Alric. Hij deed zijn best zijn lach in te houden. Daren fronste en keek naar ons. Ik haalde mijn schouders op en begon richting de eetzaal te wandelen, waar dat emma en de rest zouden wachten op ons.

"Is iedereen hier?" vroeg Emma. Ik keek rond en zag iedereen buiten Jack. "Ja, iedereen is er." antwoorde ik. "Goed, buiten staan taxi's te wachten. Let's go." John deelde kleine zwarte rugzakjes uit waar dat er water en boterhammen in zaten. Emma deed de deur open en zorgde dat we allemaal in een taxi zaten. Ik met Alric, Daren en Samuel. Emma met john, Lindsey en jeff. Het was niet zo een super lange rit, en na ongeveer een half uur waren we aangekomen. Lindsey leek alsof ze op het punt stond in huilen uit te barsten. En John nog harder. Ik vroeg me af wat er was maar kreeg geen tijd om het te vragen. "Oke blijf in groep, ik haal de gids." Emma vertrok en kwam even later met een gids terug. Lindsey verbleekte en john nam haar hand vast. Ik trok men wenkbrauwen op en keek naar onze gids. Hij was sterk gebouwd en was vrij groot en gespierd. Eng zag hij er uit. "Als jullie willen volgens alsjeblieft." zijn stem was zwaar, en laag. We volgde hem. "Ik ben Ulrick en ik ga jullie vandaag rondleiden."

De tour begon en na een tijdje, moest ik naar het toilet. Ik verliet Samuels zeide en vroeg aan de gids waar dz toileten ergens waren.

"Meneer Ulrick, ik zou naar het toilet moeten. Waar zijn deze ergens?" Ulrick smirkte. "Je loopt hier gemakkelijk verloren. Ik ga wel even mee." Hij draaide zich naar de groep. "Als jullie hier even willen wachten ik kom zodadelijk terug."

Hij plaatste een arm op mijn rug en duwde me in de richting waar we naartoe moesten.
Hoe langer ik met hem meeliep hoe harder ik het gevoel kreeg alsof er iets niet klopte. De belichting werd minder en de gangen smaller. "Jongen?" Ik draaide me om naar de gids en werd begroet met een zakdoek met een of ander goedje op.
Hij drukte het tegen mijn neus zodat ik de dampen inademde en alles werd zwart.

_____________

Sorry voor het lange wachten.
-Zhalia