destroy us

H.5

⚠❗TRIGGER WARNING❗⚠

Na school ging ik meteen naar mijn kamer en belde ik jack op. Zijn stem klonk furieus. Zo kwaad had ik hem nog nooit gehoord hij bleef maar zeggen over hoe teleurgesteld hij was in mij. Hij bleef maar doorgaan. 'Je bent echt een geweldige vriend besef je dat!! En dat bedoel ik dan sarcastisch Je hebt niets van je laten horen en je liet niet eens merken dat je veilig was. JE HOEFT NIET MEER TE BELLEN!!' En hij legde af. Ik had geen woord kunnen zeggen. Over wat dan ook. Ik was zonet mijn allerbeste vriend verloren. Tranen liepen over mijn wangen en voor het eerst huilde ik toen ik het mes tegen mijn huid zette. Bloed liep over mijn armen heen en de tranen bleven komen ik was nutteloos een stuk rommel. Vecht riep het stemmetje in mijn hoofd maar sterf zei mijn lichaam. Mijn was al helemaal kapot toen vond ik een mes en nu is mijn lichaam ook helemaal kapot. Ik hoorde Samuel zijn deel van de kamer binnenlopen. Ik veegde de tranen weg verbond mijn armen die nog steeds hevig aan het bloeden waren en verstopte het mes in een van de lades in mijn bureau. Het bloed dat ik gemorst had op de grond veegde ik weg. En ik ging aan werk aan het wiskunde huiswerk die we tegen morgen zouden moeten maken. Samuel kwam binnen. "En kleintje?" Shut up ik ben groter dan u. "Al vrienden gemaakt." Ik keek hem aan. 'En waarom zou jij dat willen weten?'

Mijn stem was bot ik zou niet aan hem toegeven...nooit. Zijn blik ging van mijn gezicht tot naar de muren achter mij naar de posters van muse, Imagine dragons, fall out boy en 30 seconds to mars. Dan gingen zijn ogen naar de boekenkast die volstond met boeken zoals die van John green, John Flanagan en nog vele anderen. Hij keek naar mijn bed en naar de vloer. Ik zag hem fronsend naar mijn bed toelopen. Hij bukte zich en veegde met zijn wijsvinger over de grond. 'Euhm Samuel?' Samuel stond recht. "Waarom ligt er bloed op de grond?" ik slikte. 'Bloedneus gehad.' Loog ik. Ik kon niets anders bedenken op dat moment.

Samuel keek me aan alsof hij gewoon door men leugen kon kijken en knikte. "ruim het wel op." ik knikte ja en Samuel liep de kamer uit. Ik keek hem na en op het moment dat de deur goed gesloten was zuchtte ik diep het had niet veel gescheeld of hij wist dat ik... Ik ruimde vlug mijn bloed op en gooide de zakdoekjes in de vuilnisbak die naast mijn bureau stond. Het was nu half zeven over een half uurtje gingen we eten.

Het leek erop dat ik totaal geen honger had. Ik liep naar de andere kant van de kamer omdat ik anders niet naar buiten kon. Samuel lag op zijn rug op zijn bed, ik zag dat zijn borstkas snel op en neer ging maar hij sliep. Nachtmerrie? Ik denk dat ik zo nog een 5 tal minuten naar hem stond te kijken. Zijn perfect gezicht. MARCUS! Ik ben toch niet gay. Ik schudde mijn hoofd en lachte. Waarom zou ik gay zijn?

Ik liep langs Samuel heen naar buiten. Ik probeerde de weg naar de eetkamer terug te vinden. Het heeft me een halfuur gekost. Ik zuchte diep en ging binnen. De geur van heerlijk eten vulde mijn neus en ik zag dat Emma en John al aan tafel zaten. Ik dacht wel dat Samuel ook aan tafel zou zitten, blijkbaar niet.

Ik ging zitten op de plaats waar ik de vorige keer ook zat. "Dag schat" Emma begon weer. "waar is Samuel?" begon ik. "Hij eet nooit met ons mee 's avonds." Emma stak langzaam haar vork in haar stukje aardappel stak het enorm langzaam in haar mond en kauwde er heel langzaam op. Ik deed echt mijn best om niet met mijn ogen te rollen ik begreep waarom dat Samuel niet meeat aan tafel. Ik zei verder geen woord. Toen ik klaar was met eten schoof ik mijn stoel naar achteren en stond op. "Wacht Marcus neem dit mee voor Samuel alsjeblieft." Ze gaf me een potje met wat eten in. Ik knikte. Het eten zou koud worden als ik niet maakte dat ik terug naar de kamer ging. Ik liep de eetkamer uit. En zocht zo snel mogelijk de kamer. voor de eerste keer vond ik de kamer sneller. ik klopte en hoorde Samuel zeggen dat ik binnen mocht komen. de gordijnen waren gesloten het licht was uit en Samuel zat in de hoek van de kamer te beven. Het scheelde niet veel of ik had het potje met eten laten vallen. Samuel? ik knipte het licht aan en kon de echte schade van de kamer zien. boeken stapelde zich op er lagen kleren op de grond en ik zag potjes net zoals die ene die ik vast had nog helemaal vol overal liggen. Dat was dus de geur die ik de hele tijd rook. Ik zag een pakje sigaretten liggen en lege kopjes koffie aan de geur te merken. ik wist uit vorige ervaringen dat sigaretten en koffie honger stilde. Ik plaatste het potje met eten op zijn bureau waar ik eerst nog een stapel kleren vanaf moest gooien. Ik draaide me terug om naar hem en ging naast hem zitten. Ik zei geen woord. Hij moest hier zelf door zien te komen. Samuel bleef beven tot ik op een bepaald moment het zo gehad had ik trok hem tegen mij aan. Ik kon zo alle botten in zijn lichaam voelen. Hoe fragiel hij was deed me huiveren van schrik. Ik kon dan zelf geen reden zien om te blijven leven maar hij is zichzelf aan het vermoorden op de meest voor mij dan toch gruwelijkste manier. Zijn adem was nog steeds gejaagd maar hij was gestopt met beven en kwam rustig terug naar de realiteit. ik liet hem los en stond recht. hij keek me aan zonder iets te zeggen. ik nam het potje van zijn bureau en ging opnieuw naast hem zitten. bij het potje zat een vork en mes. ik duwde de vork en het mes in zijn handen en hield het potje eten voor hem. "Je gelooft toch niet dat ik dat ga eten?" ik trok mijn wenkbrauw op. 'Eten NU.' ik zag hem zo slikken. Hij nam zijn vork met trillende handen vast en stak die in een aardappel. Als hij nog trager die aardappel in zijn mond ging steken zou hij net zo traag zijn als zijn moeder. maar ik had geduld. hij at de helft van zijn potje leeg en zei dat hij niet meer kon. ik knikte ik wist dat dit zwaar zou zijn maar ik ga hem helpen. meestal geven de mensen die een eetstoornis hebben nadat ze gegeten hebben ook het terug over maar dit keer zal het niet gebeuren. ik blijf bij Samuel zitten totdat hij in slaap valt en dan zelfs nog blijf ik bij hem. hij legde zich neer op zijn bed en ik ging vlug mijn matras laken en kussen halen legde dat naast zijn bed en verdraaide het om weg te gaan. Samuel draaide zich om en zei half tegen mij half tegen zijn muur. "Dankje." En dat was het meest geweldigste dat ik tot nu toe gehoord had nadat ik naar London was verhuist.

_____________________________

Even voor de duidelijkheid.
Als jij iemand bent die aan het worstelen is met depresie, zelfmoordgedachten, of je doet jezelf op een of andere manier pijn en je wilt of kan er niet met iemand over praten van je familie of vrienden dan kan je altijd naar de site awel gaan (awel.be) daar kan je met mensen anoniem chatten, bellen of je kan je vraag posten op hun forum daar kunnen dan andere bezoekers van awel en de medewerkers van awel je een antwoord geven je vraag, het is 100% anoniem en helpt echt.

Op de zelfmoordlijnen hieronder kan je bellen chatten of mailen

Zelfmoordlijn belgië: http://www.preventiezelfdoding.be

Zelfmoordlijn nederland: https://www.113online.nl/

-zhalia