destroy us

H.9

Samuel pov

Ik had mijn wraak nodig. Niemand die had ooit mijn zwakte gezien en er niet voor geboet, alleen het was de bedoeling dat hij zijn lesje leerde en niet in het ziekenhuis zou belanden. De jongen die ik had aangesproken, waar ik had tegen gelogen dat Marcus aan zijn vriendin zat was een beetje meer dan gewoon kwaad hij was razend.
Toen ik hoorde dat Marcus in het ziekenhuis beland was na dat gevecht waar hij niets van kans had overspoelde ik met spijt om wat ik gedaan had. Mijn ma die zat de twee hele dagen bij hem net zoals mijn pa. Die twee waren naar huis gekomen.
Gezegd dat Marcus wakker was en naar hun werk vertrokken met de taak hem te gaan afhalen aan het ziekenhuis. Ik besloot niet al te lang te wachten om hem te gaan ophalen. Ik kwam aan en probeerde zo rustig mogelijk te blijven er was geen enkele manier waarop hij zou te weten gekomen te zijn dat ik hiervoor gezorgd had.
"Emma heeft mij gevraagd je te komen halen." Mijn stem probeerden niet te trillen. Hij trok zijn wenkbrauw op. "En je denkt dat ik nog me jou ga meegaan?"
"En waarom Niet?" Ik slikte "Aangezien jij diegene bent die me hier gekregen heeft. Ik vertrouw je niet meer en dat heb ik trouwens ook nooit gedaan."
Ik had er echt spijt van. Mijn blik op de grond gericht. "Ik heb je proberen te helpen en dit is wat ik ervoor terugkrijg? Weet je Samuel Ik denk hoogstpersoonlijk dat jij niet geholpen kunt worden."
Ik slikte opnieuw maar de krop die ik voelde komen in mijn keel ging niet weg.
Ik veegde mijn handen af aan men broek aangezien ze bijna volledig nat waren van het zweet. Waarom had hij zo een irritant effect op mij. "Wil je nu mee naar huis gaan alsjeblieft?" Hij zuchtte, "Denk je echt dat naar het huis waar ik naartoe ga gaan thuis is? Nee dat is het niet en ik wil gewoon terug opnieuw naar België." ik nam hem bij zijn pols en ik voelde hoe hij ineenkromp en ik keek hem raar aan. Hij verbergt iets. Zijn ogen stonden koud, hij had zijn hart afgesloten.
"kom mee." mijn stem trilde en brak bijna. "kan Alric meerijden?" Ik draaide me om en begon die rare hippie te zoeken. Hij stond daar. Armen over elkaar geslagen. Ik kon zijn ogen niet zien met de enorme donkere zonnebril glazen hij had.
"oké hij kan mee." Marcus wenkte hem en hij kwam langzaam naar ons toegelopen. Ik ben er 100% van overtuigd dat hij dat deed om mij te irriteren. Ik zag hoe Alric zijn bril op zijn hoofd schoof en me dreigend aankeek. "Je kunt mee" Samuel's stem klonk een pak zachter dan de toon die hij tegen mij aansloeg. Ik liet zijn pols los en vertrok er niet op lettend of ze nu meekwamen of niet. Ik stapte in, hoorde hoe ze alle twee instapte achteraan en hoe de deur van de auto werd dichtgetrokken. Ik gaf opnieuw veel te hard gas zodat de twee achteraan tegen hun zetel werden geduwd en elkaar angstig aankeken. We kwamen aan bij Alric die zijn adres gegeven had onderweg Alric zwaaide nog even naar Marcus en ging toen zijn huis binnen. Echt een huisje dat bij zijn stijl hoorde.
"Alles oké?" Vroeg ik hem. Mijn stem beefde nog altijd. "Aangezien jij diegene bent die mij het ziekenhuis in geholpen hebt heb je het recht niet om te vragen of ik 'oké' ben of niet."
Begrepen.

Marcus pov

Misschien was ik te hard voor hem, misschien niet. Ik was vooral verward en nog een beetje versuft van in het ziekenhuis. Het voelde anders. Het voelde dreigend, met hem in een auto zitten. Alsof hij mij elk moment kon aanvallen. Al wist ik zelf dat hij dat niet zou doen. "Rij nu maar gewoon naar huis. Ik heb honger en ik wil gaan slapen." Mijn stem klonk ook anders meer gebroken niet zwakker juist sterker. Eenmaal thuis aangekomen sleepte ik de tas die Emma voor mij had klaargemaakt uit de auto zonder enig hulp van Samuel de trap op sleepte ik hem door de stinkende rommel die aan Samuel toebehoorde en gooide hem op mijn bed en besloot hem nadat ik iets om te eten gaan halen was bij de kok leeg te maken. De kok kwam weer met een enorme lach op zijn gezicht toe. 'Goed dat je terug bent! iemand met verstand heeft opnieuw dit huis binnengetreden.' Ik hield van zijn accent het was engels met een dik frans accent op en het was zo leuk om het aan te horen. hij maakte zo vlug als hij kon een sandwich en ik at hem ook zo vlug als ik kon op. "Bedankt! Het was een geweldige sandwich." Ik had er op dat moment geen idee van hoe stom dat het klonk. Ik liep mijn kamer terug binnen en het leek zelfs of de geur nog erger was geworden ik trok mijn neus op nam een van de kledingstukken van Samuel op. Samuel kwam net binnengelopen en het duurde niet eens een seconde of het kledingstuk dat ik vast had had Samuel's hoofd geraakt. "Ruim op." Siste ik en ik kwam voor de rest van de avond mijn kamer niet meer uit.