/ 125. Bölüm /

Începe de la început
                                    

"Sen ne yapacaksın?

"Derken?"

"Bilmem. Hayatın için bir planın var mı?"

"Evet, hayatım. Ben de sana söyleyecektim zaten. Kendim için birkaç hobi edinmeyi düşündüm. Birkaç kursa da yazıldım."

"Hadi ya? Ne ara? Ne yapacaksın?"

"Resim kursu var. Fotoğrafçılık."

"Zaten senin bitmeyen sanat aşkın?"

"Evet. Bir de spora atılırım belki?"

"Yuh artık. Bu enerjiyi sen nereden buluyorsun acaba?"

"Bilemem."

Kıkırdadım.

"Bol şans ne diyeyim? Spor yapacaksan, Rüzgâr'ın yerine git anne. O sana göz kulak olur hem?"

"Ne demek o? Kalbim kaldırmaz mı benim?"

"Saçmalama be! Allah korusun. Tanıdık diye dedim."

"Tamam, tamam. Sen beni merak etme. Ben de sana fotorğraf atarım artık."

"Yaa! At tabii."

"Ee, hazırlanmayacak mısın sen?"

"Hazırlandım. Saati bekliyorum."

"Ne çabuk?"

"Bizde çareler tükenmez annem."

"İnsanın emrinde çalışanlar olmayadursun."

"Hemen de boz beni."

"İyi de öyle olmasa hiçbir bok yapamazdınız?"

"Ayıp ama."

"Tamam. Minik kuzum ne yapıyor?"

"İyiyim?"

"Sana mi dedim ben?"

Kaşlarımı çattım.

"Kime dedin?"

Kahkaha attım.

"Kerem'e demiş olamazsın!"

"Öff, Zeynep. Karnındakine diyorum."

"He, ya! Ne bileyim? İyi iyi. Çok iyi hatta."

"İyi olsun bakalım."

"Ee, oldu o zaman. Kapatıyorum ben."

"Tamam kuzum. Dikkat et kendine oralarda. Güneşe falan çarpılma. Gidince ara, Kerem'e de selam söyle."

"Tamam anneciğim. Çok öpüyorum."

"Ben de."

Sonra telefonu kapattık. O anda da kapı açıldı. Hızla yerimden zıpladım. 

"Gidiyor muyuz?"

Kerem heyecanıma, garip bir bakış attı.

"Ben de beni gördün diye sevindin sanmıştım."

Gidip yanağını sulu sulu öptüm.

"Tabii ki öyle."

Kafasını geçiştirir anlamda salladı.

"Gidiyoruz hadi. Hazır mısın? Trafik var biraz, ancak varırız."

Çantamı alıp, içinde eksik bir şeyim var mı diye son kez kontrol ettim. Hayati olmadıktan sonra bir şeyi unutsak da önemli değildi zaten.

Sonra yavaşça evden çıktık. Arabada Can bizi bekliyordu.

Arka kapıyı açıp, oturdum. Kerem de korumalara son birkaç şey daha deyip, ön taraf oturdu. Bunu yadırgamadım. Çünkü arabayı şoför değil de Can sürüyordu.

Dengesiz [ZeyKer]Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum