Here it goes! Natapos ko na rin tong chapter na to! Hahaha. Dedicated to @Najmiahmiraato (Sorry sa phone nalang kasi ako nag-a-update) as requested! Enjoy reading guyths 😘
~
"H-hey there boyfriend" I watched how Alplea's eyes shines while she's looking at me? No. She's looking at Mitsui. What the fuck?!
I made her face me. "Im your boyfriend! Dont stare at that asshole!" I shouted.
Tinampal ni Alplea ang kamay kong nakahawak sa magkabila niyang pisngi. "Who are you?" she asked me in a cold voice.
My heart stop beating and my whole body stopped functioning. That question is one of the painful question I've ever heard in my life and I honestly dont know how to respond on it.
She dont remember me. Am I a stranger to her now?
"Sino ka?" She repeated again that makes me feel worst. "Ikaw ba yung lalaking crush ko na nanliligaw sakin?" She smiled. Nawala na ang lamig ng boses nito.
I didnt smiled.
"Joke lang boyfriend! Alam kong ikaw ang boyfriend ko at hindi si Mitsui. Makakalimutan ko ba naman ang lalaking natatangi kung manligaw?" Alplea giggled.
I didnt respond again.
That 'joke' of her isnt funny. I almost forgot how to breathe when she asked who I am and now she's telling me its only a joke. A fucking joke.
Alplea held my hand. "Oy joke lang boyfriend! Galit ka ba?"
I didnt respond.
Galit? Oo. Im fucking mad that she's playing my feelings.
"Aalis na muna ako." Mitsui said before leaving the room. Bigla namang bumukas ang pintuan at iniluwa nun ang magulang ni Alplea. Nagmamadali silang lumapit kay Alplea at niyakap ito. "Jusko! Anong ginawa nila sayo? Bakit ganyan ang itsura mo anak?" tanong ni Mrs. Green.
"Salamat sa pagliligtas sa anak ko iho" niyakap ako ni Mr. Green. Ngumiti lang ako at tumango.
"Maiwan ko po muna kayo" pagpapaalam ko sa mga magulang ni Alplea. Hindi ako magpapaalam kay Alplea, masama pa rin ang loob ko sa ginawa niya.
"Teka lang---" Hindi ko na pinatapos magsalita si Alplea dahil tuloy-tuloy na akong lumabas ng kwarto.
Alplea's POV
"Teka lang---" Hindi ko pa natatapos yung sasabihin ko nakalabas na agad ng kwarto si Clyde. Ni hindi man lang siya nagpaalam sakin.
Masama ba yung ginawa ko? Nagbibiro lang naman ako nung tinanong ko siya ng ' Who are you ' narinig ko kasi yung pagka- oa niya kay Mitsui kaya sinakyan ko.
"Bakit ganon ang boyfriend mo?" tanong sakin ni Papa. Umiling lang ako at hindi na umimik.
Kakagising ko palang pero nagkaaway na kami agad ni Clyde. Sighs. Ano ba tong ginawa ko?
"Mama nagugutom na po ako" pag-iiba ko. Bahala na. Siguro naman hindi ako matitiis ni Clyde ng matagal diba? Diba?
Ginulo naman ni papa ang buhok ko. "Ikaw talagang bata ka! Hindi kana nagbago" natatawang napailing nalang si Papa.
Nagulat naman kami ni Papa ng biglang humagulgol ng iyak si Mama. "O bakit ka umiiyak?" tanong ni Papa kay Mama. "Kasi namiss ko yung bunso nating anak na laging gutom. A-akala ko hindi na mauulit to" Tinakpan ni Mama ang mukha niya ng dalawang palad niya. Pinilit kong umupo at niyakap si Mama sa bewang niya, napayakap na rin si Papa. "Ang drama mo talaga asawa ko" natatawang sabi ni Papa. Tumawa na rin ako.
Bumitaw na kami sa pagkakayakap. "Nasan na nga pala ang magaling mong Kuya? Ilang araw na yung hindi umuuwi matapos mag-walk out sakin! Nahiya ang beauty ko!" nakangusong sabi ni Mama.
