Биднийх байсан дурсамжууд /Дууссан/

БҮЛЭГ 23 "НАДАД ХЭЛЭХ ЗҮЙЛ БАЙНА"

-Май Американо хэмээн тэрээр бас л түүний нүдтэй адил гунигийн хоолойгоор хэлэхэд нь би түүнд урам өгөх санаатай

-Баярлалаа хэмээн инээмсэглэн хэллээ. Магадгүй түүнд ингэж ажилах хэцүү байдаг байх.

Яг цонхны урд очин сууж ширээн дээрээ уух юмаа тавин цонхоор харвал энэ кафений урд зүгээр л сургуулиас минь өөр юм харагдсангүй.

Цүнхээ ширээн дээрээ тавиад американогоо ч уулгүй чихэвчээ гарган дуу сонсоод гараа дэрлэн хэвтлээ.

Нойр минь маш их хүрч байсныг би дөнгөж нүдээ аних үедээ л мэдрэв. Хэдэн өдөр унтаагүй мэт нүд өвдөж энэ байдлаараа хэзээ ч сэрэлгүй нам унтамаар санагдах авч би амьдрах хэрэгтэй.

Нэлээд удаан хэвтсэний эцэст би унтаж чадахгүйгээ мэдэн гэнэт өндийн босоод цагаа харвал аз болж удахгүй хичээлийн цаг дуусах гэж байв.

Авснаасаа хойш ганц ч балгаагүй уух юмаа барин хөрсөн ч гэсэн уугаад цүнхээ үүрэн кафегээс гартал гадаа бороо орж эхэлсэн байлаа.

Би шүхэргүй шүү дээ. Яагаад цас биш бороо ороод байгаа юм бэ? Одоо чинь дөнгөж 1 сар болох гэж байна шүү дээ. Даан ч өнөөдөр дулаахан байгаад байсан юмаа

Хаашаа явахаа мэдсэнгүй. Үсээ норгомооргүй байдаг. Ердөө хоёр л балгасан уух юмаа би хажууд байх хогийн савруу шидээд цүнхээ толгой дээрээ тавин сургуулийн зүг хамаагүй гүйв.

Бороо удаан орсон бололтой. Газрын зарим хэсэгт бороо тогтож ийш тийшээ надтай л адил гүйлдэх хүмүүс үзэгдэнэ.

Би гүйсэн хэвээр байлаа.

Өвөл байхад яагаад бороо ороод байгаа юм бэ? Ойлгохгүй юм. Дэлхийн дулаарал ийм болтлоо өөрчлөгдсөн юм гэж үү?

Хүйтэн салхи салхилж бүх газрыг минь сийж байлаа. Гэхдээ нэг их удалгүй бороо цас болон хувирав.

Цав цагаан цас болон хувирлаа.

Түрүүхэн л газарт унах гэж яарч байсан бороонууд одоо маш тайвнаар цас болон хувирч газар аажуухнаар унана. Би гүйхээ болиод бага ч гэсэн борооны тусалд өртсөн цүнхээ толгойноосоо аван үүрээд күртикний арын малгайгаа өмсөв.

Сургуулийн үүдэнд очин цагаа харвал хичээл бараг л тарах дөхөж байлаа. Би сургуульруу ороод дандаа сууж байдаг 2 давхарын том цонхтой хэсгийн урдахь буйданд суув.

Энд анх удаа би Жөүтэй давтлаганд суух гэж байхдаа сууж байж билээ. Тэр үед ч байдал ийм хүнд байгаагүй юмсан. Одоо Жөүтэй ойртох зүрхэнд минь улам л муу мэт санагдах юм.