Don't || Neymar Jr.

Teşekkür Yazısı

Bunu yazacağım asla ama asla aklıma gelmezdi. Size yemin ediyorum bu hikayenin biteceğini asla düşünmemiştim.

Bu tarz yazılara nasıl başlanır bilmiyorum. Daha önce bu işi ciddiyetle yapabildiğim söylenemez açıkçası...

Her neyse, başlayalım. Yalnız uyarıyorum, bu teşekkür yazısı yüksek dozda duygusallık ve salya sümük içerir.

Bundan bir yıl önce, Ağustos'un başındaydı. Bir gün Biran'la mesajlaşırken, bir Neymar hikayesi yazmaya başladığını söyledi. Bana attı, ben de sondaki bir kısmı değiştirip ona geri attım. O an o hikayeyi yazarken kafamda canlandırmış ve şapşal şapşal gülümserken bulmuştum kendimi. Biran bana hikayeyi birlikte yazmayı önerdi, ben de kabul ettim. Adını 10un İçin koyduk. Hemen telefonumdaki birkaç Neymar fotoğrafından kapaklar hazırladım, hatta hala telefonumda duruyorlar çünkü gerçekten çok özeller.

Tabi ben tekrar yazmaya başladığım için çok mutluydum, çünkü en son yazdığım şey baya eskiydi ve saçmaydı. Eskiden bu işte o kadar da iyi değildim açıkçası... Eski hikayemi bilenler bilir, rezaletti.

Neyse, devam edelim.

İçim Neymar ile ilgili hayallerle doldu bir anda. Her an, aklıma yeni bir kurgu geliyordu. Her gün deli gibi yazıyordum. Cidden. İlk başta Biran'a, sonra bebeklik arkadaşım Liana'ya atıyordum. İkisi de baya beğeniyordu. Biran zamanı geldikçe yayınlıyordu. Ama tek bir hikaye bana yeter mi?

Kısa süre sonra, geçen sene Aralık ayında Don't'a başladım. Antrenmandan çıktığımda servisle eve gelirken, odamda, misafirlikte, her yerde yazıyordum.

Bu sefer 10un İçin'in pabucunu dama attım ve Don't'a yoğunlaştım. Kısa sürede bir sürü insan okudu ve ben her Wattpad'e girişimde artan okunma sayısını gördükçe çığlıklar atıyordum.

Ve bir hayranlıkla başladığım bu kitabın bu kadar büyüyeceği asla aklıma gelmezdi.

Altmış beş bölüm, bir yıl, 250 bin okunma. Gerçekten aklım almıyor. Baya uzun bir süre en çok okunan Neymar hikayesi olarak kaldı fakat kısa bir süre önce başka hikayeler geçti. Olsun, onlarla da kendimle de çok gurur duyuyorum ben.

Bu hikaye boyunca çok şey yaşadım. Arkadaşlık, aile, hayaller... Hep iniş çıkışlarla doluydu hayatım. Bu nedenle hikaye de böyle gitti. Ne hissettiysem onu yazdım, olaylar falan yarattım.

Güzeldi ama. Bu bir yıl boyunca içimdekileri dökecek bir yer buldum kendime. Belki sadece hayallerimi yazmakla başladım ama, sonra benim için bir kaçış yolu ve bir sorumluluk oldu.

Neymar'la tanışmamda, Barselona'ya gitmemde... Hepsinde sizler yanımdaydınız. Her zaman. Ve sizleri ne kadar sevdiğimi söylesem azdır.

Belki size sevgimi çok fazla gösteremiyorum fakat gerçekten sizler benim için çok değerlisiniz. Siz olmazsanız, siz bu hikayeyi okumasanız belki de benim tutunacak bir şeyim olmazdı.

Biraz depresif kaçacak ama, belki ben bile olmazdım.

Şu anda, tam bir yıl önceki o yazma isteğine hala sahibim. Ve hepsi sizin sayenizde. Sizlerin yorumları, mesajları beni çok mutlu ediyor. Belki hepsine cevap veremiyorum ama hepsini okuyorum, emin olun.

Don't boyunca, diğer tüm hikayeler boyunca yanımdaydınız. Beni biraz tanıyorsanız, bunun bir veda olmadığını biliyorsunuzdur. Her zaman buralarda olacağım. Hikayeyi bitirmeyi asla istemedim, ama çok uzamıştı ve bir araya ihtiyacım vardı.

İlk göz ağrımın finalini yayınladım... Kendimi kızı gelin giden anne gibi hissediyorum şu anda.

Ama olsun, bugün en gurur duyduğum şey olan hikayemi bitirmek için güzel bir gündü.

Her şey için çok çok teşekkür ederim canlarım. Bu hikayede benim kadar sizlerin de emeği var. Ama en çok emek Neymar'da, o olmasa hikaye olmazdı. Adamın bir gülüşü bir bölüme eşit resmen shdjdkmd

Sizlere olan sevgimi bir kavanoza saklasam, sonsuzluğu şişelemiş olurum. Bunu asla unutmayın.

"Aşk kaybedilen bir oyundu, ve ben bunu başından beri biliyordum."

~Mila