Don't || Neymar Jr.

Bölüm 23

Merdivenleri birer birer indim ve oflayarak kendimi salondaki koltuklardan birine attım.

"Günaydın." diye mırıldandım Davi ve Neymar'a.

Dün gece çok kavgalı geçmişti. Sürekli Neymar ile kavga etmiştik.

Krizim onu biraz korkutsa da şimdi iyiydim. Uyumak iyi gelmişti. Hep gelirdi zaten.

Televizyonu açtım ve kanallarda gezinmeye başladım.

Kanallardan birinde Behati'nin mükemmel gülümsemesi gözüme çarptığında "Victoria's Secret!" diye bağırıp sesi açtım.

Tamam, futbol izliyor ve erkeklerin sevdiği şeyleri seviyor olabilirdim ama benim de kızsal bir yanım vardı tabii.

Diğer kızların aksine onları kıskanmıyor, çok ama çok seviyordum.

Büyük bir VS hayranıydım. 2000 yılından itibaren tüm defileleri izlemiş ve meleklerin hepsini ezberlemiştim.

Bu 2013 yılının defilesiydi. Neymar Davi'nin gözlerini kapatıp "Burada aile var." dediğinde kıkırdadım.

"Bu bir sanat."

"Çıplak bir sanat."

"Sanatta çıplaklık sansürlenmemesi gereken bir kavramdır." dedim bilmişçe.

Candice her zamanki gibi mükemmel bir şekilde podyumda belirdiğinde iç çektim.

"Çok güzel bir şey olmalı." dedim nefesimi hüzünle verip.

"Muhtemelen."

"Her neyse ben gidiyorum." dedim ve ayağa kalktım.

"Nereye?"

"Antrenmanım var."

Hazırladığım çantamı almak üzere odama gittim.

"Görüşürüz." diyerek evden çıkarken Davi arkamdan bir şey demişti ama Portekizcem yetmediğinden anlayamamıştım.

Neden Brezilyalı değildim ki?

Yürüyerek metro istasyonuna gittim.

Şansıma metro kapılarını kapatmadan hemen kendimi içeri atmıştım.

Durakta inip kendimi spor salonuna attım..

***

Antrenman bitmişti ve bu sefer Isabella beni bekliyordu.

Antrenmanda pek iyi değildim. Performansım düşüktü ve aklım başka bir yerdeydi.

Dalgınlığımı ve üzerimdeki durgunluğu herkes fark etmişti. Ben bile. Ama nedenini bilmiyordum. Sadece.. Halim yoktu.

"Ee?" dedi Isabella ben bağcıklarımı bağlayıp ayağa kalktığımda.

"Ee?" diye onu taklit ettim.

"Dün gece hiç eğlenceli bir şey yaptın mı?" dediğinde gözlerimi devirdim.

"Isabel, seks hayatım ne zamandır seni bu kadar ilgilendiriyor?"

"Bakirelerin seks hayatı olmaz." diye gözlerini devirdi.

"Hey, sadece mutlu olmanı istiyorum." Bana sarıldığında gülümsedim.

"Biliyorum."

"Bu hafta maçlar başlıyor, kafanı topla." Isabel Alejandro'nun arabasına binmeden önce kıkırdadı.

"Ne? Sadece hazırlık maçı sanıyordum?"

"Koçu dinleseydin bu hafta İspanya Kupası'na başlayacağımızı bilirdin." dedi gözlerini devirirken.

On gün sonra gidecektim. Muhtemelen kupa finalinde bile oynayamacaktım.

Metroya girmeden önce annemi aradım.

"Bixie, sen beni arar mıydın ya?" diye açtı gülerek.

"Anne," diye başladım ama kelimeler boğazıma takılmıştı. "Ben diyorum ki... Uçak biletimi satsak ve... Ben biraz daha burada kalsam? Olur mu?"

Annem sinirle soludu. "Neymar'ı bulamadığın için kalmak istediğini biliyorum. Ama olmaz Bixie. Hayır."

Zaten bozuk sinirlerimin daha da bozulduğundan olsa gerek, kahkaha atmaya başladım.

"Sen hiç bir şey bilmiyorsun tabii."

"Ne saçmalıyorsun sen?" dedi merakla.

"Neymar'ın evinde kalıyorum."

Sinir bozucu bir sessizlik oldu. Biraz daha sussaydı hat kesildi diye düşünmeye başlayacaktım.

"Bixie gerçeğe dön."

"Çok ciddiyim anne!" diye bağırdım sinirle.

"Bunun sebebi hastalığın. Bixie, ilk uçakla oraya geliyorum. İyi değilsin."

"Hatta kal, sana fotoğraf atacağım." dedim ve Neymar ile çekildiğimiz birkaç foroğrafı attım.

"Nasıl?" diye mırıldandığında gözlerimi devirdim.

"Çünkü ben hayallerimin peşinden koşamayacak kadar korkak değilim."