Биднийх байсан дурсамжууд /Дууссан/

БҮЛЭГ 17 "МЭССЭЖ."

Би эргэн харалгүй бие минь хөлдсөн мэт хөшиж,  ард минь байх хүнээс үхтэлээ айж байв.

Хэн юм болоо? Хэн миний ард байгаа юм бол? Гуйж байна. Битгий намайг алаарай .

Миний хөл чичигнэж гар салагнан би аажуухнаар арагшаагаа харлаа.

Хэрвээ алуурчин байвал би ядаж л түүний ямар нэгэн газарлуу өшиглөнө гэсэн бодолтой эргэхэд

-Чи яагаад хөлдөж үхэх гэж байгаа нохой шиг чичрээд байгаа юм?

Жэйк нэг талаараа инээн надруу харж байлаа.

Тэрээр жинсэн өмд өмсч , хар өнгийн күүртик өмсөн , ороолт биш хар өнгийн мааскийг зүүн харж байв.

Би сандарснаасаа болоод зангидсан, чангалсан биеээ сул тавиад

-Хэн чичирсэн юм? Би түүнрүү муухай харан хэллээ.

Жэйк миний хариултыг сонссон даруйдаа инээхэд надад түүний 4 сарын өмнөх дүр төрх маш тод үзэгдэхэд өмнөх Жэйкийг эргээд ирээсэй хэмээн нууцхан хүслээ.

-Тэгэхээр чи энд юу хийж яваа юм? Нөгөөх чинь харагдахгүй байх чинь ээ гээд Жэйк миний ар талаар хэн нэгнийг хайж байгаа мэт харагдав.

-Хэн?

-Чиний дагуул.

Түүнийг дагуул гэж хэлэх үед л би түүнийг Жөүг ярьж байгааг мэдээд түүнээс бага зэргийн зай барин арагшаагаа нэг алхав.

-Өнөөдөр надтай хамт байхгүй ээ.

-Харамсалтай л юм. Уул нь түүнтэй уулзвал гоё юм болох байсан юм.

Жэйк урам хугарсан мэт царай гаргахыг хичээж байгаа нь харагдах ч түүний нүдэнд хүйтэн өнгө төрх илэрнэ.

-Түүнийг илүү дутуу юмаар бодох хэрэггүй. Тэр зүгээр л надад хичээл зааж байгаа хэмээн би түүнд шулуухан хэлсэн ч энэ худлаа гэдгээ би өөрөө мэдэж байлаа.

Жэйк сэжиглэсэн байртай

-Зүгээр л үү?

Би хариулахын оронд зүгээр л зөөлхөн толгойгоо дохив.

Жэйк надад юу ч хэлэлгүй миний байдлыг хэсэг ажигласнаа гэнэт харц нь миний нүүр биш өмссөн хувцсаар минь гүйж эхлэв.

-Чи энэ хувцсыг шинээр аваа юу?

Би хөмсгөө хальт зангидан түүнрүү гайхан ширтээд

-Юу гэнэ ээ?

-Чи энэ хувцсаа өчигдөр шинээр авсан юмуу? Энэ долоо хоногт чи ерөөсөө өмсөөгүй дээ