The same pain // Niall Horan ✔️

1

p.o.v Bente

Ik rende door de straten van Rotterdam, ik moest zo snel mogelijk naar school toe. Ik studeerde voor dokter en we kregen vandaag een belangrijke les die ik eigenlijk niet kon missen, omdat mijn fiets kapot was moest ik wel gaan lopen, en ik had me ook nog eens verslapen.

Ik keek rond in de straat, toen ik opeens een paar gillende meisjes aan zag komen rennen. 'Ze zijn hier! Ze zijn hier!' riepen ze. Ik was even afgeleid want ik vroeg me af wie hier waren. Ik was weer uit mijn gedachten toen mijn telefoon piepte. Het was mijn alarm, nee hè.. ik ben te laat. Ik rende kijkend naar mijn mobiel verder.

Opeens werd ik door een 'onbekend obstakel' uit balans gebracht, en ik viel op de grond.

‘Hey! Kan je niet uitkijken ik heb haast!’ riep ik bot daarna keek ik op. Voor me stond een jongen met een donkere zonnebril op en een snapback op zijn hoofd, daaronder zag ik wat blonde en bruine plukjes. 'Oh mijn god! Het spijt me! Ik rende weg van de meisjes!' Riep hij in het Engels. Hij knielde bij me neer en zette zijn zonnebril af, hij kwam me bekend voor. 'Gaat het?' Is hij Schots? In ieder geval, hij sprak Engels en hij was niet Brits of Amerikaans, ik kende de stem, maar wat ik dacht, was onmogelijk. 'Meisje, gaat het?' Vroeg hij nog eens.

En toen kwamen werkelijk, al mijn herinneringen terug, dit is Niall. Niall Horan. 'Uh, ja, het gaat.' Zei ik nerveus, het kon hem toch niet echt zijn? Hij stak zijn hand uit en trok me omhoog. 'Nogmaals sorry, hoe kan ik het goed maken?' Vroeg hij, ik herinnerde me hoe ik het altijd zo mooi vond hoe zijn lippen bewogen als hij praatte. Damn, dit kan niet. 'Dat hoeft niet, het was mijn fout.' En, ik sla zo juist een aanbot van fucking Niall af. Ook had ik waarschijnlijk gaan huilen, hem besprongen, vastgebonden en mee naar huis genomen.

Ik hoorde gegil. 'Fuck! De meisjes! Je krijgt wat drinken van me, ja?' Hij pakte mijn arm en trok me mee. Dit is gewoon een droom Bente, dit kan gewoon niet. 'Uhm, dat is niet nodig, ook heb ik nog al haast, maar dankjewel.' Zei ik terwijl ik niet kon stoppen met rennen doordat hij me aardig stevig vast hield, maar toen stopte hij. 'Please, anders kan ik mezelf het nooit vergeven dat ik zo'n meisje als jij op de grond heb geduwt.' Ik zag in zijn ogen dat hij erg schrok van wat hij zei en hij begon te blozen, gosh.

Maar, wat maakt het ook uit. Ik ben toch al te laat op school, en het is NIALL HORAN! 'Goed dan.' Glimlachte ik. 'Yay! Nu meekomen, ze volgen me overal.' Dit is wel een beetje vreemd.

Jullie vinden het misschien vreemd hoe ik reageer, maar ik geloof dit ook gewoon helemaal niet. Waarschijnlijk word ik straks wakker en is dit nooit gebeurd.

Het enige is, dat hij in het echt nog veel knapper is. En zijn zorgeloze uitstraling maakt me zo blij.

We liepen een café binnen en gingen aan de bar zitten. 'Ik ben die sukkel die wegrent zonder een bodyguard mee te nemen, echt sorry.' Hij kuchtte ongemakkelijk. 'Ten eerste, je hebt nu al een miljjoen keer sorry gezegd en dat hoeft niet meer want het was ook mijn fout, want ik ben die sukkel die mijn fiets sloopt en zich verslaapt.' Hij lachte overdreven, oh I love him.

'Dus wat wil je drinken?' Vroeg hij na een tijdje. 'Uhm, een cola alsjeblieft.' Ik vond dit echt niet nodig. 'Niet zo verlegen.' Grinnikte hij en hij bestelde het. 'Dus, wat is je naam?' Wow, hij wil mijn naam weten. 'Bente.' Antwoordde ik. 'Mooie naam, mijn naam is-' Ik onderbrak hem snel. 'Niall!' Riep ik enthousiast en weer begon hij overdreven te lachen. 'Ik dacht al dat je one direction kende.' Lachte hij. 'Natuurlijk, wie niet. Ik was vroeger een grote fan.' Zei ik met een glimlach. 'Dus, niet meer?' Vroeg hij nep verdrietig. 'Ik ben 19, weet je.' Grinnikte ik. 'Ja, en ik ben 24. Dat is geen reden om mijn eigen band uit te gaan.' Nu lachte ik.

Toen we ons drinken praatte we nog wat maar ik realiseerde me nog steeds niet dat dit echt was, maar het was eigenlijk best gezellig.

De deur van het café ging open en daar zag ik een gezicht die ik uit duizenden herkende, Amber. Als ik zeg dat ik haar goed herken, is het ook weer niet helemaal waar want ze lijkt vreselijk anders. Ze had een vrolijke lach op haar gezicht, en ze kleedde zich niet meer als een slet. Ze leek net een aardig meisje.