Game Face

hoofdstuk 14

'Speler twee, speler vijf-' zei Ross.
'Yentl en Olivia, we zijn mensen geen robots Ross' onderbrak ik hem scherp.
'Yentl, Olivia,' herhaalde Ross zuchtend. 'blijf kalm en doe geen domme dingen.' Ik rolde met mijn ogen. Alsof het Ross wat kon schelen als Olivia en ik zouden sterven.
'Ik moet nu helaas het contact met jullie verbreken anders is er kans dat Jay iets probeert. We komen jullie zo snel mogelijk halen.' Hij klonk zowaar oprecht bezorgd. Misschien was Jay tot gruwelijkere dingen in staat dan ons simpelweg uit te schakelen.

Een klik klonk, nu stonden Olivia en ik er alleen voor.

'Maak hen vast' gebood de leider van team King.
'Ethan-'
'Zwijg Collin' beet de leider, Ethan dus, hem toe. Het was Ethan zelf die de zwarte zakdoek van zijn pols afhaalde en mij dwong mijn handen bij elkaar te houden. Stevig bond hij mijn polsen aan elkaar.
'We zijn er' zij hij daarna bot tegen zijn teamgenoten. Al zag hij ze denk ik meer als onderdanen. Ethan duwde mij voor zich uit en Amy kreeg Olivia toegewezen. Olivia's polsen waren dan ook lang niet zo strak vastgebonden.

Een fel licht scheen in onze ogen en een zeelucht vulde mijn neus. Toen ik, nog verblind door het licht, een stap zette, kraakte een houten vloer onder me. Ik vermoedde dat we op een schip of zoiets waren. Mijn vermoeden werd bevestigd toen ik mijn zicht terug had en ik kon zien dat we ons op een gigantisch schip bevonden.

'Wat is dit, een soort piratenschip?' vroeg ik me af. Ik kreeg geen antwoord. Plots was ik blij met het team wat ik had.
'Wat zou hier de bedoeling van zijn?' vroeg Collin zich af.
'Dat horen we zo wel van Jay' snauwde Ethan. Ik rolde met mijn ogen. Hij bracht wel sfeer in de hele situatie.
'Sluit hen op in het ruim' beval Ethan Amy en Collin. Zwijgend deden de twee wat er van hen verlangd werd. In het ruim werden ook onze voeten vastgebonden. Ik zat tegen een houten balk geleund, onze voeten zaten vastgebonden aan een tweede balk.

Ik zuchtte en liet mijn hoofd tegen de houten balk, waar ik tegenaan zat, vallen. We konden geen kant op, de deur zat op slot en zelfs als we uit deze ruimte wisten te komen, moesten we acht man zien te ontvluchten. De zaak was hopeloos. Ik zag Olivia licht trillen.
'Liv, het komt allemaal goed' probeerde ik geruststellend. Het leek niet veel te helpen. Ze ging alleen maar meer trillen.
'Liv, ik krijg ons hieruit, dat beloof ik je' zei ik haar. Ze keek me aan, beet op haar lip en knikte toen. Mijn hoofd zakte omlaag en mijn oogleden werden zwaar. Het regelmatige geschommel van het schip hielp ook niet echt. Langzaam zakte ik weg in een ondiepe slaap.

'Yentl!' Het was Olivia's stemgeluid, die me uit de slaap wekte. Ik schrok op.
'Alles goed? Wat is er?' riep ik uit.
'Rustig maar,' suste Olivia me. 'ik vroeg me alleen af wat dat voor een ding is.' Ze knikte naar iets verderop in de ruimte. Het was een timer. Hij stond op het moment op twee uur en vijfenveertig minuten.
'Dat is onze doods-timer,' zei ik bitter. 'als dat ding daar afloopt, schakelt Ethan ons uit.' Olivia slikte hoorbaar.
Het slot van het luik dat het ruim afsloot, kraakte. Gespannen keken Olivia en ik elkaar aan. Ethan was de eerste die zijn hoofd naar binnen stak. Achter hem kwamen Collin en een jongen, waarvan ik de naam niet wist, de trap af. Zonder ook maar een woord tegen ons te zeggen, verzamelde de drie een aantal spullen uit het ruim en vertrokken weer. Driekwartier verstreek.

'Yentl, Olivia' klonk Ross toen plots gedempt in ons hoofd. Olivia, die dit maal ingedut was, schrok op.
'Ross?' vroeg ik zacht, ik was bang dat Ethan of een van de andere me misschien kon horen.
'Ja,' zei Ross. 'luister, we proberen jullie hopeloos te vinden maar jullie schip ligt nog op een flinke afstand van het onze. Ik vermoed dat jullie vastgebonden zitten. We hebben nog twee uur, als jullie een kans willen maken, moeten jullie zien te ontsnappen uit de plek waar ze jullie opgesloten hebben. Dan moeten jullie het dek op. Hopelijk zijn we op tijd bij jullie schip en vinden we een manier jullie daar weg te krijgen voordat..'
'Voordat ze ons vermoorden' maakte ik af.
'Ja' mompelde Ross.
'Wat als Jay besluit de regels weer te negeren en ons gewoon nu al te doden?' vroeg ik.
'Dat doet hij niet,' zei Ross beslist. 'de stakker heeft een zwak voor jou, Yentl.'
'Wat' zeiden Olivia en ik tegelijk en ik kon me voorstellen dat de rest van onze teamgenoten op hun schip hetzelfde deden. Ross grinnikte.
'Het was een heel gevecht om jou in mijn team te krijgen' zei hij.
'Het is in ieder geval een hele opluchting om te weten dat Jay werkelijk een hart heeft' is het enige wat ik zei.
'Ross?' vroeg in toen. Een instemmend gebrom klonk.
'Wat is de missie van dit level?'
'De teams moeten een stadje van een schat beroven maar om in die stad te komen moeten ze eerst een portaal vinden.' Echte piraterij dus. Naast dat portaal dan.
'Dus het plan is duidelijk?' vroeg Ross daarna voor alle zekerheid.
'Ja' zeiden Olivia en ik tegelijk.
De vertrouwde klik klonk weer, Ross was weg.