Game Face

hoofdstuk 2

~Hoofdstuk 2. the basics~

De muur achter ons verdween in de grond. Een gang was zichtbaar.
'Ren de gang in' beval Ross ons. Ik deelde nog een laatste blik met Amy en Collin en rende daarna met mijn team mee.
'Luister,' klonk Ross weer. 'Het andere team is niet jullie enige vijand. De map waar jullie je bevinden bevat veel meer gevaren.'
'Map?' Vroeg een meisje zich af.
'Zo noem je de wereld waar je in speelt bij games' legde ik haar uit.
'Oh.'
'Hoe weet jij dat nu weer?' Vroeg een jongen met lichtbruine haar. Volgens mij heette hij Alex. Hij had vriendelijke blauwe ogen.
'Ik speel vaak games met mijn beste vriend' antwoordde ik, mijn stem werd wat zachter bij het laatste deel.
'Ah ja, Kay Reeds, interessante jongen.' zei Ross.
'Hoe ken jij Kay?' Vroeg ik wantrouwend.
'We hebben je telefoon. Hij blijft maar bellen en berichten sturen.' Mijn blik werd zachter toen ik dat hoorde. Kay is misschien niet altijd even verstandig maar hij is de beste vriend die er is.
'Weet je zeker dat het niet je vriendje is?' Vroeg Ross nu. Ik rolde met mijn ogen, iedereen dacht altijd dat Kay en ik een stel waren, of zouden moeten zijn.
'Vrij zeker' antwoordde ik nuchter.
'Dan snap ik niet waarom hij berichten blijft sturen. Het is nogal irritant.'
'Misschien om een date met je af te spreken' zei ik sarcastisch. Mijn teamgenoten grinnikten.
'Wat zei je?' Vroeg Ross.
'Niets' zei ik snel.
'Misschien moet je van team wisselen' zuchtte Ross.
'Misschien wel' zei ik uitdagend. Ross negeerde mijn opmerking en ging verder met zijn uitleg.

'Win van het andere team en je bent vrij. Voor nu, luister naar je team Captain. Ik zal af en toe aanwijzingen en bevelen geven.'

We hoorden een soort klik. Ross heeft de verbinding verbroken. Verwachtingsvol staarden we elkaar aan.

'Niet te geloven dat ze ons dit aandoen' sprak de jongen met de blauwe ogen en bruin haar. Ik knik instemmend. Ze hebben vast geen ziel.

'Het spijt me, ik herinner me niet al jullie namen' zei ik.

'Ik ben Shawn' zei Shawn droogjes. Ik lachte. 'Ik ben Yentl.' Iedereen stelde zich nog een keer voor. Ik kwam erachter dat de jongen met de bruine haren en blauwe ogen Nate heet. Ik zou zweren dat hij Alex heette. Op volgorde van rang was het Shawn, Yentl, Nate, Connor, Liv, Dean, Will, Matthew, Alexis en Chloé.

'Wat gaan we nu doen, sterke leider?' vroeg Chloe, een blond meisje. Ze ging flirterig met haar hand over Shawns arm.

'Serieus? Hier?' mompelde ik geïrriteerd. Naast mij schoot Nate in de lach.

'Daarom heeft zij dus "aas" als functie gekregen' fluisterde hij in mijn oor waardoor ik moest lachen. Liv schoot ons een verbaasde blik toe. Nate grinnikte nog als hij tegenover me naast Connor ging staan. Shawn begon te praten.

'Wat we gaan doen is-'

'Yentl!' Nate dook op me. Als we op de grond lagen, keek ik geschrokken naar de plek waar ik net stond. Er staken verschillende werpsterren in de muur. Ik rilde. We zijn absoluut niet alleen hier. Nate hielp me overeind.

'Bedankt' zei ik dankbaar. Zonder hem was ik er nu al niet meer geweest.

'Misschien moet ik toch maar naast je blijven staan' grapte Nate. Ik grinnikte.

'Oppassen he, ik ben een rang hoger dan jij' grapte ik terug. Hij lachte. Met de groep lopen we een stuk verder. Shawn schraapt zijn keel.

'We moeten-' weer werd Shawn onderbroken. Dit keer door een gil van mij. Ik hing ondersteboven met mijn voet door een lus.
'Ik begin te denken dat je me niet mag, Ross' zei ik. Hij lachte even kort.
'Dit doe ik niet,' zei hij. 'Het hoort allemaal bij het spel en daarnaast, ik moord mijn eigen team niet uit.'
'Dat is al een hele opluchting' zei ik.