The badboy with his secret (1D)

Hoofdstuk 29

Harry POV

Ik lig samen met Emily op haar bed. Ondertussen is het ongeveer elf uur en buiten is het al donker geworden. De lichtblauwe lucht heeft plaats genomen voor een heldere donkere lucht vol met sterren en een volle maan. 

Ik kijk naar Emily die met haar hoofd op mijn schoot ligt. Haar golvende bruine haar verdeelt over mijn bovenbenen. Haar gezicht is belicht door het licht van Haar telefoon die ze in haar handen heeft.

Als ze ziet dat ik naar haar kijk ontmoeten haar zee blauwe ogen die van mij. Ze geeft me een zwakke glimlach.

‘’Emily?’’ ze kijkt me weer aan met een vragende blik ‘’is er iets mis?’’ vraag ik weer. Ik zie dat ze mijn blik ontwijkt en kijkt naar haar handen. ‘’E..er is niets’’ zegt ze en schud haar hoofd.

‘’Emily, ik ken je langer dan vandaag. Ik zie dat er iets mis is en je weet dat je het aan mij kunt vertellen’’ Emily gaat rechtop in bed zitten en vergrendelt haar telefoon die ze vervolgens naast haar neerlegt op het bed.

Ze zwijgt even voordat haar mond open gaat. ‘’Het is mijn vader. Het gaat heer erg slecht met hem en de dokters zeggen dat hij nog twee weken heeft’’ zegt ze in één adem. Haar stem klinkt zwak en je kunt duidelijk zien dat ze het er heel er moeilijk mee heeft.

Tuurlijk, als je hoort dat je vader nog twee weken te leven heeft..

Ikzelf weet niet hoe het voelt om iemand speciaals te verliezen. Met mijn vader heb ik nooit een band gehad, het liefst noem ik hem niet eens mijn vader. Dat is hij niet waard.

Met mijn moeder heb ik ook geen grote band. Wel een betere band dan met mijn vader. Maar ik het liefst ook niet over mijn moeder praten. Sinds de scheiding is ze zeg maar in elkaar gezakt. Letterlijk en figuurlijk.

Ze kon het niet aan om twee pubers op te voeden. Toen is ze begonnen met drinken, om alles te vergeten. Want laten we zeggen dat mijn moeder ook geen makkelijk leven heeft. Het begon met een onschuldig wijntje, en toen werd het erger..

En mijn zus? Die zit nu in Australië haar dromen waar te maken. Met haar heb ik nog af en toe contact, ook niet meer zo veel maar ik zou haar heel erg graag weer willen zien.

Er is nu nog maar één iemand die een speciale plek in mijn hart heeft gewonnen. Waar ik om geef en die ik vertrouw.

Die gene zit nu tegenover me. Haar perfecte bruine golvende haar hangt voor haar gezicht en haar blauwe ogen waar ik ben voor gevallen kijken droevig naar haar handen. Het doet me zo’n pijn om haar zo te zien. 

Voor een moment kijk ik haar ongelovig aan. ‘’Wanneer heb je dit gehoord?’’ vraag ik en pak haar hand vast. ‘’Deze morgen’’ mompelt ze ‘’ik wil er niet over praten’’ zegt ze er snel achter aan.

Ik knik en sla mijn handen om haar zwakke lichaam heen. Emily legt haar hoofd op mijn schouder en ik wieg haar lichaam zacht heen en weer. 

We blijven zo voor een lang moment zitten voordat Emily opkijkt. Ik houd haar gezicht tussen mijn handen en kus zacht de tranen van haar wang.

Emily POV

Ik zicht diep en kijk naar de zes personen voor me. Ik heb ze het maar meteen verteld. Ik had de keuze om er nog lang mee rond te lopen zonder dat ze het weten en alle vragen aan te moeten horen over wat er met me is. Of dat ik het ze meteen verteld en dat ze weten wat er aan de hand is. Het laatste leek me het beste, daarom heb ik het ze verteld.

Iedereen reageerde natuurlijk geschrokken. En ik zit hier somber voor me uit te staren, ik heb het gevoel alsof al mijn tranen op zijn, zoveel heb ik in 24 uur gehuild. 

‘’Ik weet niet wat ik moet zeggen, het spijt me zo’’ zegt Grace die ondertussen naast me is komen zitten. ‘’Groepsknuffel’’ zegt Liam die opstaat van het bed en zijn handen om me heen slaat. 

Vervolgens voel ik de armen van Zayn en Louis om me heen en daarna de armen van de anderen. Het gelach van Niall vult de kamer en ik kan een kleine glimlach niet tegenhouden die ondertussen op mijn gezicht is verschenen.

‘’Zie je, ze lacht alweer’’ zegt Zayn lachend ‘’een groepsknuffel help altijd’’ zegt Liam er vervolgens achteraan.

‘’Laten we een sleepover houden, we gaan het heel gezellig houden zodat je het even vergeet over je vader. Oke?’’ Megan kijkt me vragend aan. 

Ik knik en Megan glimlacht weer. Ik kan beter wat met mijn vrienden doen dan de hele tijd op mijn kamer zitten.

‘’Oke jij wacht hier en de rest helpt mij mee met de spullen pakken. Kom op’’ zegt Megan weer en iedereen verdwijnt uit de kamer. 

Ook Harry voordat hij een snelle kus op mijn lippen plaatst.

Een uur later ligt de hele kamer onder de matrassen, kussen, zakken met chips en drinken. Louis heeft pizza besteld die we nu aan het eten zijn. Ondertussen zitten we een film op de Macbook van Grace aan het kijken.

Harry heeft zijn arm om mijn middel gedaan en mijn hoofd rust op zijn borst. Ik trek de deken over onze lichamen heen en kruip wat dichter naar hem toe.

sorry voor het korte hoofdstuk, de volgende ga ik langer maken :)

EN IK HEB EEN NIEUWE NAAM, WAT VINDEN JULLIE? HAHA

bij 5 comments ga ik beginnen met het volgende hoofdstuk 

x