The badboy with his secret (1D)

Hoofdstuk 23

Emily POV

‘’Harry, je kunt naar huis toe. De wond is gehecht alleen moet je voor de komende dagen op deze krukken lopen’’ zegt de dokter die mij een paar grijze krukken aangeeft. Ook geeft hij me een dun vel papier met wat tekst erop. 

Ik lees het vlug door, het meeste is gewoon wat informatie. Niets speciaals.

Harry heeft vier uur in het ziekenhuis gelegen en hij mag nu naar huis toe. Hij moet wel minimaal twee goed rusten en zich niet te veel bewegen. 

Ik help Harry uit bed komen door mijn middel toe doen. Hij leunt met zijn gewicht op mijn borst als ik hem de krukken aangeef. ‘’Dankje dokter’’ zegt Harry ‘’daar ben ik dokter voor’’ hij geeft ons allebei een glimlach en loopt dan het kamertje uit

Ook Harry en ik lopen het kamertje uit, door de gangen naar buiten toe waar de koude avondwind lang mijn blote armen waait en kippenvel bezorgt. ‘’Het spijt me..’’ zegt Harry ‘’..dat je dat moest zien, en onze hele date is verpest’’ mompelt Harry.

Date. Door alles wat er vanavond is gebeurt was ik helemaal vergeten dat Harry en ik vanavond onze eerste Date zouden hebben.

‘’We kunnen nog steeds een film kijken’’ zeg ik terwijl ik Harry help in de auto te komen, Niall heeft zijn auto hier gebracht zodat wij daarmee naar huis konden komen, zijn krukken leg ik achterin de auto. ‘’Als jij dat wil, is het goed bij mij’’ zegt Harry en kijkt me aan. Zijn groene ogen kijken me aan en ik voel zijn grote hand die van mij vastpakken.

‘’Dankje Emily’’ zegt hij, elke keer weer gaat er een tinteling door mijn lichaam als Harry met zijn diepe stem mijn naam zegt. ‘’Voor wat?’’ vraag ik verward, ‘’dat je voor me bent. Niemand heeft dat ooit gedaan voor me. Na alles wat ik doe vergeef je me, steeds weer opnieuw. Waarom?’’ ik leg mijn losse hand boven op die van hem en wrijf met mijn duim over zijn knokkels.

‘’Waarom? Omdat ik van je hou, ik laat je niet zomaar gaan door een stom ongeluk’’ een glimlach verschijnt op zijn gezicht en je kunt zien dat inderdaad nog nooit iemand zoiets voor hem gedaan heeft.

‘’Kom hier’’ zegt hij zacht, hij beweegt zijn hand naar mijn nek en ik leun naar onderen. Zijn zachte lippen ontmoeten die van mij. Ik sluit mijn ogen en voor een moment ben ik helemaal gefocust op de aanrakingen van zijn lippen voordat ik me terug trek. 

‘’We zijn op een parkeerplaats’’ zegt ik en ga weer rechtop staan. Terwijl ik om de auto heen loop zie ik dat Harry me met zijn ogen volgt en een grijns op zijn gezicht heeft.

Ik ga in de auto zitten en start die vervolgens. 

Als we bij het studenten huis zijn binnen gekomen is alleen het licht van de keuken nog aan, ik hoor er een paar stemmen uit komen. Ik help Harry de trap op te komen en samen lopen we naar zijn kamer toe.

Voordat ik Harry de deur open wil doen open ik mijn mond. ‘’Harry?’’ ‘’ja?’’ hij draait zich om en kijkt mij aan met een iets verwarde blik in zijn ogen. ‘’Wat heb je de dokter verteld? Je hebt hem toch niet de waarheid verteld?’’ vraag ik.

‘’Jawel, dat is dokter Johnsen een kennis van mijn vader ik kan hem vertrouwen. Hij weet waar ik mee te maken heb en hij is altijd degene die me helpt als ik in het ziekenhuis ben’’ ondertussen lopen we de kamer in. Harry doet het licht aan en ik zie een lege kamer. 

Mijn ogen glijden snel door de kamer heen. Je kunt duidelijk het verschil zien tussen de kant van Megan en de kant van Harry. Bij Megan hangen wat posters aan de muur, een make up tafel. Lang met schoenen aan het uiteinde van het bed.

En bij harry staat alleen maar een Bureau met een zwarte leren bank en aan zijn bed hangen verschillende soorten beanies en een paar caps.

‘’Oh, oke’’ zeg ik en pak zijn laptop van het bureau. ‘’Waar is Megan?’’ vraag ik vervolgens om het onderwerp te veranderen. Ik wil er niet aan denken dat Harry wel vaker gewond raakt door Josh. Het bezorgt me kippenvel.