The badboy with his secret (1D)

Hoofdstuk 1

Een nieuw fanfict, wohoo =D

Ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden en als jullie tips hebben hoor ik ze graag.

Vote / Comment

-Foto is Emily- 

-xo researchyourlife 

---------------------------------------------------

Emily POV

Vandaag is geen normale dag zoals alle andere dagen, vandaag ga ik verhuizen naar het studentenhuis. Ik zie er vreselijk tegen op want ik moet mijn ouders achterlaten. Mijn vrienden niet want die heb ik een aantal maanden geleden allemaal verloren. Het waren stuk voor stuk nep. Ik kan niet geloven dat ik ze ooit mijn ‘echte’ vrienden heb genoemd want dat waren ze niet.

Vroeger was ik anders dan dat ik nu was, ik wist altijd alles wat er aan de hand was. Dat kwam door het groepje ‘vrienden’ dat ik altijd om me heen was. Ik was een bitch. Maar dat ben ik nu niet meer. Daardoor heb ik al mijn ‘vrienden’’verloren.

Als ik eerlijk ben mis ik ze ook niet. Ik ben veel beter af zonder hun. Ik maak me daar absoluut niet druk. Ik ben een iemand die makkelijk praat met personen dus nieuwe vrienden maak ik wel.

Ondertussen trek ik mijn allerlaatste koffer het huis uit het huis en zet die in de auto naast mijn andere koffer. Het is ochtend en de zon schijnt vrolijk aan de lichtblauwe hemel. ‘’We kunnen gaan’’ roept mijn mam die al in de auto zit. Ik draai me om naar pap die in de deuropening staat. Ik geef hem een knuffel ‘’dag pap’’ zeg ik glimlachend als ik me losmaak en voor hem ga staan. ‘’Doei meis’’ hij geeft een kus op mijn wang en ik draai me om.

Ik loop naar de auto en stap voor in naast mam. Ik zwaai nog één keer naar pap, mam start de auto en we rijden de straat uit. Ik ben best wel zenuwachtig, een nieuw huis, nieuwe mensen en nieuwe dingen. Maar ik ga het wel redden.

Ik sluit mijn ogen en open ze weer als mam de auto stopt. Ik kijk om me heen, rechts en links van de weg zie ik allemaal dezelfde huizen staan en overal staan auto’s stil en lopen jonger te sjouwen met koffers. Het ziet er heel erg gezellig uit, dus het kan niet fout gaan.

Vol goede moed doe ik de autodeur open en stap uit. Ik kijk naar het grijze huis waar ik voor sta, nummer 7. Ik draai me weer om naar mam die mijn koffers uit de auto pakt en bij me neer zet. Ik richt mijn aandacht op haar en glimlach. Ik zie haar ogen glazig worden en snel sla ik mijn armen om haar heen. ‘’Mam niet huilen’’ mompel ik en zucht diep. ‘’Ik huil niet maar ik moet mijn dochter achter laten, dat is moeilijk’’ ‘’mam je gaat het wel redden’’ ik schenk haar een warme glimlach en geef haar nog snel een knuffel voordat ik mijn beide koffers vastpak en het pad op loop naar het huis.

‘’Dag mam’’ ik glimlach nog één keer en loop het terras op. Overal lopen al jongeren met hun koffers door het huis. Ik blijf stil staan en kijk om me heen. Ik sta in een hal en recht voor me een grote bruine trap. Om de trap kun je gewoon heen lopen, rechts van mijn hand is een grote deur die open staat, binnen zie ik een soort van woonkamer. Links is ook een grote deur die dicht zit, daar moet zeker de eetzaal zijn.

Ik schrik uit op mijn gedachten als er op mijn schouder word geklopt. Ik draai me om en kijk recht in een paar helderblauwe ogen. ‘’Hoi, ik ben Grace’’ zegt ze vrolijk en strekt haar arm naar me uit. Ik pak die vast ‘’hoi ik ben Emily’’ ik glimlach ‘’ben je nieuw hier?’’ vraagt ze vervolgens, ik knik en ze begint te glimlachen. ‘’Mooi, dan ben ik dus niet de enigste’’ zegt ze lachend.

Dan komt er een vrouw naar ons toegelopen, ze heeft blond haar dat strak achterover zit in een knot. Ze draagt een zwarte rok met een witte blouse en op haar neus zit een zware bril. ‘’Ben je Emily Smith?’’ vraagt ze en kijk me aan ‘’ja’’ antwoord ik kortaf en ze vinkt me af op een papier dat ze in haar handen heeft. ‘’En dan moet jij Grace zijn’’ ze kijkt op naar Grace die nog steeds naast me staat. ‘’Ja dat ben ik’’ zegt ze vrolijk en de vrouw vinkt ook haar af  op het papier. 

‘’Oke, gaan jullie samen op een kamer?’’ vraagt ze weer en ik kijk naar Grace die knikt. ‘’Ja’’ zeg ik weer, en de vrouw kijkt weer naar haar papier ‘’jullie hebben kamer 12 we verwachten jullie met tien minuten weer in de woonkamer’’ ze glimlacht naar ons, een glimlach die zo nep is dat je bang bent dat ze er in zou gaan stikken.

‘’Kom op’’ ik sleep mijn koffers de trap op gevolgd door Grace. ‘’Wauw’’ zegt Grace als ze naast me komt lopen , ik kijk op en begin te lachen als ik haar gezicht zie. ‘’Ze heeft zeker een slechte dag’’ zeg ik als ik naast me kijk opzoek naar kamer 12

Kamer 10..

Kamer 11..

Hier is het, kamer twaalf. Ik pak de sleutel die aan de deurknop hangt. Ik stop de sleutel in het sleutelgat en doe de deur open. Ik loop de kamer binnen en kijk om me heen. Rechts en links in de hoek van de kamer staat een bed tegen een groot raam. Voor de rest zie ik nog een bureau en een grote inbouwkast.

‘’Gezellig’’ zegt Grace die haar koffers op het linkerbed legt. Ik volg haar voorbeeld en leg mijn koffers op het rechterbed. Ik kijk de kamer rond die er nu nog saai uitziet ‘’we moeten deze kamer nog wel wat gezelliger maken’’ zeg ik als ik naar het raam toe loop en de witte gordijnen open schuif.

Ik laat het uitzicht op me inkomen. De gezellige buurt, als je verder op kijkt zie je de big ben en de London Eye. Ik denk dat het hier wel gezellig gaat worden.

‘’We moeten nu gaan’’ zegt Grace, ik draai me om en loop achter Grace aan die de kamer al uit loopt. Ik sluit de deur achter me en we lopen door de gang, via de grote houten trap naar beneden toe. We lopen de woonkamer in en ik zie daar de rest van de jongeren staan. Voorin de woonkamer staat de vrouw die we zonet ook al hebben ontmoet. Ze maakt orde en begint te spreken.

‘’Hallo iedereen, ik ben Kelly’’ zegt ze ‘’Dit is Hannah, ze woont hier ook en is jullie huisvrouw’’ ze wijst op een vrouw met bruin krullend haar en gif groene ogen die de kamer rond kijken. Ze lijkt me we een aardige vrouw. Beter dan Kelly in ieder geval. ‘

‘’En dit is Mevrouw Jansen, jullie kokkin’’ ze wijst op een andere vrouw. Ze is een beetje mollig en al op middelbare leeftijd. Ze heeft rood haar dat warrig op haar gezicht heen zit, ze glimlach vriendelijk en haar wangen veranderen in rode appelwangetjes. Zij lijkt me ook wel een aardige vrouw.

‘’Hier heb ik de papieren met alle regels erop’’ ze geeft een stapel papier aan Hannah die ze begint uit te delen. ‘’Met een uurtje moeten jullie je hier allemaal weer verzamelen voor het eten’’ zegt Kelly weer, ze schenkt ons nog één van haar nep glimlach en loopt dan weg. 

Ik kijk van mijn papier in mijn handen naar Grace. ‘’Zullen we eerst onze koffers uitpakken en dan vanavond de stad verkennen?’’ Grace kijkt me aan, ik knik ‘’is goed’’ ik glimlach en samen lopen we de kamer weer uit de trap op naar onze kamer toe.

Ik open mijn koffer en begin alles in mijn deel van de kast te leggen. Shirtjes bij shirtjes, jeans bij jeans, jurkjes bij jurkjes enz. als ik alles netjes heb zie ik dat het al weer tijd is om te gaan eten. Ik zie dat Grace ook al klaar is en we lopen weer de kamer uit naar de eetkamer. Ik zie twee houten eettafels staan die al helemaal gedekt zijn met borden, bestek enzo. 

-----------------------------------

 Ik prik in mijn salade en kijk om me heen. Iedereen zit bij elkaar maar er is één jongen die mijn aandacht trekt, hij zit samen met een groep vrienden aan tafel. Er is iets aan die jongen, hij is anders dan de andere jongens. 

Ik blijf de hele tijd naar hem kijken totdat hij opkijkt, recht in mijn ogen. Zijn ogen zijn helder groen en hij kijkt me zonder emotie aan. Het lijkt wel of ik voor een moment gevangen bent in zijn blik. 

Dan kijk ik weg. Er is iets aan deze jongen, wat? Dat weet ik niet maar ik wil erachter komen