The badboy with his secret (1D)

Hoofdstuk 18

Emily POV

‘’Harry wat is dat?’’ vraag ik. Ik pak zijn hand en ga met mijn vinger over de kleine wondjes die op zijn hand zijn. Als ik erover heen ga voel ik dat ze nog vers zijn. Hij heeft dus weer met iemand gevochten.

‘’Harry?’’ ik kijk op en zie dat hij mijn blik ontwijkt. ‘’Het is niets’’ zegt hij en richt zijn aandacht op zijn telefoon. ‘’Harry ik ben niet gek, je hebt gevochten. Met wie?’’ vraag ik weer.

Harry buigt naar voren zodat zijn bruine krullen voor zijn gezicht hangen. ‘’Het is niets oke!’’ hij kijkt me met een felle blik aan en ik sper mijn ogen open. ‘’Oke, sorry hoor!’’ zeg ik op dezelfde toon. Ik sta op van het bed en wil de kamer verlaten als ik bij mijn hand word gepakt.

Ruw draai ik me om en kijk Harry aan. ‘’Sorry’’ mompelt hij en ik rol mijn ogen.

‘’Weet je wat ik niet snap?! Het ene moment ben je vreselijk afstandelijk en wil je nergens over praten. En het andere moment wil je het goed maken?’’ ik sla zijn hand van mijn pols en baan naar de deur toe.

Als ik de deur klink vastpak draai ik me om naar Harry die me nog steeds aankijkt. ‘’Ik dacht dat ik iets voor je begon te voelen! Maar vergeet het Harry, ons gaat nooit gebeuren’’ snauw ik en gooi de deur hard achter me dicht als ik de kamer uitloop.

Ik loop naar mijn kamer toe en laat me op mijn bed vallen. Ik voel de tranen achter mijn ogen prikken. We hebben nog maar één keer echt gezoend, maar ik dacht echt dat het iets tussen mij en Harry zou worden.

Ik was verliefd, nee, ik ben verliefd op een jongen die onbereikbaar is. Ik weet dat Harry een verleden heeft en dat hij mensen niet zo snel vertrouwd. Maar ik dacht echt dat Harry me vertrouwde. 

Waarom zou hij me anders zoenen? Het leek gisteravond allemaal zo geweldig maar ik begin er al meer in te twijfelen.

Mijn gedachten gaan naar een eergisteren. ‘’Ik weet niet meer wat ik moet doen’’ ‘’ik kan het niet meer alleen’’ 

’’Je hoeft het niet alleen te doen..’’ ‘’Je hebt mij’’

De woorden en beelden flitsen door mijn hoofd. Zou het allemaal gelogen zijn? Of is hij gewoon bang om zijn ware hem aan iemand te laten zien?

Ik ontwaak uit mijn gedachten als ik voetstappen hoor. Ik kijk op en ontmoet de blauwe ogen van Louis.’’Ik hoorde je geschreeuw’’ zegt hij en neemt plaats aan het eind van mijn bed.

‘’Moet je niet naar Harry?’’ mompel ik terwijl ik met mijn mouw onder mijn ogen wrijf. ‘’Hij is boos en wil niet praten’’ zegt Louis weer.

Waarom zou Harry boos zijn? Zou hij het dan wel echt menen? Nee, snel schud ik die gedachten van me af.

‘’Wil je praten?’’ ik kijk Louis aan en haal mijn schouders op. ‘’Het is niets bijzonders. Harry en ik hebben gezoend, en ik dacht dat ik iets voor hem voelde maar het gaat nooit iets worden. Harry is.. Anders’’ ik sla mijn armen om mijn benen.

‘’Wacht. Jij en Harry en hebben gezoend?’’ ik knik.

‘’Wil je dat ik met hem ga praten?’’ zegt Louis, ik schud mijn hoofd ‘’ik kan het zelf wel, dankje’’ 

--------------------

Grace: Waar ben je? We moeten praten x

Emily: in onze kamer x

Nog geen twee minuten later komt Grace de kamer instormen. Haar wangen zijn rood gekleurd en haar blonde haar zit in een wilde knot boven op haar hoofd. 

Ze gaat naast me op mijn bed zitten en kijkt me met een serieuze blik. ’’Niall.. Ik .. We..’’ ’’Grace rustig. Wat is er gebeurd?’’ vraag ik en ga rechtop mijn bed zitten met mijn rug tegen de kussens aan. 

‘’Niallenikhebbengezoend’’  zegt in één adem en ze kijkt me aan met een moeilijke. Meteen moet ik weer aan Harry denken en voel ik een steek in mijn borst. Grace voelt zich vast nu zoals ik me gister voelde. 

‘’Maar waarom kijk je zo moeilijk?’’ vraag ik en frons mijn wenkbrauwen. 

‘’Ik weet niet of ik hem wel leuk vind’’ ‘’heb je hem terug gezoen?’’ vraag ik weer en Grace knikt haar hoofd. ‘’Ik vind hem een hele leuke jongen, maar ik heb hem nog nooit als meer dan vrienden gezien’’ 

Ik leg mijn hand op haar hand. ‘’Dat komt nog wel, geloof mij. Misschien is het nu nog niet tijd maar dat weet je snel genoeg’’ ik schenk haar een glimlach en Grace glimlacht terug. ‘’Dankjewel’’ ze slaat haar armen om me heen en sluit me in een knuffel.

‘’Misschien kunnen we dit weekend met z’n alles iets gaan doen en dan kun je wat meer tijd met Niall doorbrengen’’ zeg ik als ik me los maak uit de knuffel en Grace aankijk.

‘’Ja klinkt goed, wat dacht je van bowlen?’’ ‘’en een film kijken?’’ Grace stemt mee met mijn idee, we staan op van mijn bed en lopen de kamer uit.

Bij ‘z’n alles’ hoort ook Harry en diep van binnen hoop ik dat hij wel mee wil. 

Als we de trap aflopen, de hal binnen hoor ik het geluid van twee gitaren vanuit de woonkamer komen. Ik loop er naartoe en blijf bij de deuropening stil staan.

Op de lerenbank zit ik het blonde haar van Niall en daar tegenover op de leren stoel zie ik Harry zitten. Hij heeft een lichtbruine gitaar in zijn hand en zijn vingers glijden soepel langs de snaren.

Rond zijn mond is een kleine glimlach gevormd, de bruine krullen die ontsnapt zijn onder zijn beanie hangen voor zijn ogen.

De twee stemmen vullen de kamer.

‘’Ik wist niet dat ze konden zingen’’ hoor ik Grace achter me zeggen. Ik draai me om ‘’ik wist wel dat Harry kon zingen, maar van Niall wist ik het niet’’ zeg ik. De muziek klinkt nog steeds in mijn oren en het lijken wel stemmen van engelen. 

Zo perfect.

‘’Ga naar ze toe’’ zeg ik en Grace protesteert tegen. Ik geef haar een zet in de richting de kamer in en meteen zie ik Harry opkijken. Zijn ogen ontmoeten die van mij voor een seconde maar is loop snel de hoek om.

Ik blijf stil staan achter de muur en hoor Harry’s stem. ‘’Is Emily er ook?’’ vraagt hij en voor een moment sluit ik mijn ogen. ‘’Ja.. Euh’’ ik hoor haar voetstappen en snel ren ik de trap op.

Harry is op dit moment het laatste persoon die ik onder ogen wil zien.