The badboy with his secret (1D)

Hoofdstuk 12

Emily POV

Ik houd mijn beker koffie tussen mijn beide handen en kijk vanuit het raam, waar ik alweer de regen met bakken uit de hemel zie vallen, naar Megan en Grace die tegenover me zitten.

‘’Megan, met wie zit je de hele tijd aan het sms en?’’ vraag ik, ik breng mijn beker naar mijn mond en neem een slok. ‘’Met Liam, vanavond gaan we op onze eerste date’’ ze kijk van Grace naar mij en ik zie haar ogen glanzen.

‘’Dat is zo leuk!’’ roept Grace door heel Starbucks waardoor mensen met geërgerde blikken naar ons kijken. ‘’Niet zo luid’’ sis ik en geef Grace een zachte schop onder de tafel.

‘’Sorry’’ mompelt ze en de mensen draaien hun hoofden weer om. ‘’Wat gaan jullie doen?’’ vraag ik weer. Megan haalt haar schouders op ‘’Het is een verassing, Liam heeft alles geregeld’’ 

‘’Maar ander onderwerp, hoe gaat het met jullie en de liefde? Iemand op het oog?’’ Megan kijkt ons grijnzen aan. Grace en ik schudden met ons hoofd ‘’niemand? Grace wat is er eigenlijk gebeurt tussen jou en die ene jongen van het feest?’’ vraagt Megan weer ‘’Luke? Oh niets bijzonder, ik heb zijn nummer en we sms’en soms maar meer niet’’

Ik kijk weer uit het raam, hier gaan we weer, jongens. Het is niet dat ik daar niet over wil praten maar ik zit nu wel met andere dingen. Wat er gister gebeurd is zit nog steeds in mijn hoofd. En de gedachten dat Josh hier nog steeds rond loopt maakt me alleen nog maar meer banger.

Ik wil Harry zo graag uit deze ellende helpen. Maar dat gaat niet zo makkelijk, het kan alleen als Josh dood is of als hij opgepakt word. 

‘’Emily? Emily!’’ ik kijk op ‘’wat?’’ ‘’sinds gister ben je zo afwezig? Wat is er gebeurd?’’ vraagt Grace weer. ‘’Niets, ik ben alleen heel moe, ik heb vannacht slecht geslapen’’ ik kijk naar Megan. Zij is de enige die weet wat er gebeurd is want zij weet in wat voor situatie Harry zit.

Grace weet het ook, maar ze weet niet het hele verhaal dus het is beter om het haar niet te vertellen. Ik voel me er wel rot bij dat ik dan tegen haar moet liegen, maar het is beter zo.

‘’Oke’’ zegt Grace en ze staat op van de tafel net als Megan. ‘’Ga je ook mee naar huis?’’ Megan kijkt me aan en ik schud met mijn hoofd. ‘’Nee, ik blijf hier nog. Ik ben thuis in een half uurtje’’ ‘’is goed, maar sms ons als er iets is gebeurt’’ ik knik weer en kijk hoe Grace en Megan samen door de dikke deuren van starbucks naar buiten lopen. 

Ik houd mijn beker hete koffie tussen mijn handen en voel mijn I-phone trillen. Ik pak het en zie een sms van Louis.

Louis: he, kunnen we praten over gister? Ik heb het één en ander van harry gehoord

Emily: Tuurlijk, ik ben in Starbucks om de hoek 

Ik doe mijn I-phone weer terug in mijn tas en drink mijn beker koffie leeg en leg die vervolgens weer neer op tafel. Mijn ogen dalen af naar buiten en heb er geen erg in dat Louis even later Starbucks inkomt lopen.

Hij gaat tegenover me zitten en besteld een frappuccino. Daarna vertel ik hem het hele verhaal van gister. Ik vertel hem wat er gebeurt is en dat Josh nu nog steeds ergens rond loopt. Dat Harry nog lang niet van hem af is en helemaal niet nadat wat er gister is gebeurt.

Ook vertel ik dat ik me schuldig voel. Het was mijn idee om weg te gaan uit die kamer, en dus mijn schuld dat Josh hier nu nog ergens woeden rondloopt. 

‘’Tuurlijk is het niet jou schuld’’ zegt Louis en kijkt mij recht aan met zijn groen blauwe ogen. Ik bijt op mijn onderlip en schud zacht met mijn hoofd. Het is mijn schuld, ook al weet ik dat dit het beste was om te doen en dat ik me er niet schuldig om hoef te voelen.