Game Face

hoofdstuk 9

'Oké, ik ga als eerst met Olivia mee. Go' zegt Shawn. Dean en ik moeten wachten op de afleiding en dus zitten we nu in nog altijd in de luchtschacht. We horen een schot en de drie soldaten in de kamer rennen de deur uit.
'Oké, we kunnen' zeg ik tegen Dean. Juist als we in actie willen komen, wordt de deur weer open getrapt. Reece, de leider van het andere team, staat in de deur opening met een geweer op het doelwit gericht.
'Dacht het niet' gromt Dean. Hij trekt het luchtrooster open. Hij laat zich vallen en schopt het geweer uit Reece's handen. Gelijk daarna geeft hij hem een stomp in zijn maag en schopt hem de deur uit. Ik zie Reece moeilijk kijken. Zijn blik gaat langs Dean naar het doelwit. Onopgemerkt pakt Reece een mes uit zijn zak. Dean vermoedt dat het mes op hem gericht is en duikt naar de grond. Reece grijpt deze kans en gooit het mes. Als ik niets doe, zal het mes hem raken. Ik ga aan het rooster hangen en schop het mes uit de lucht. Het ding eindigt in de muur. Ik laat me op de grond vallen.
'Liggen!' Roept Dean. Ik laat me meteen op de grond vallen. Dean geeft Reece een elleboogstoot waardoor deze achterover valt en schiet met zijn geweer. Het doelwit, die verschrikt opgesprongen was, valt dood neer. Ik deel een blik met Dean.
'Hij is neer' zegt Dean toonloos door het oortje die we hebben om elkaar te bereiken.
'Bom over één minuut' klinkt een mannenstem. Meteen kijken Dean en ik elkaar aan.
'Rennen!' Roep ik. We sprinten de kamer uit. Onderweg grijpt Dean Reece bij zijn kraag, trekt hem overeind en sleept hem mee de gangen door.
'Hierheen' zeg ik en trap een deur in. We komen in een kamer gelegen aan de zijkant in het gebouw.
'Wat nu?' Vraag ik in paniek. Dean duwt Reece opzij en stapt naar voor. Hij trapt het raam kapot en gooit eerst Reece door de opening. Dan laat hij  mij voorgaan en volgt ons.
'Jou moet ik ook nog kwijt' mompelt Dean als we buiten staan. Hij trekt Reece overeind en duwt hem achter een rots.
'Kom op!' roept hij dan naar mij en samen rennen we naar de voorkant van het gebouw. Daar ontmoeten we ons team.
'We moeten wegwezen!' roept Shawn. Er is niemand die eraan denkt om hem tegen te spreken. Snel rennen we weg van het gebouw. Op de rand van de rots vinden we Alexis, Yentl en Matthew.
'We hebben dit level gewonnen' jubelt Olivia blij als we bij hen zijn. Yentl antwoordt niet. Er is iets mis. Yentls ademhaling is zwaar en moeizaam en ze is helemaal nat. Matthew moet haar omhoog houden.
'Wacht, wat is er gebeurd?' Vraagt Olivia bezorgd. Yentl deelt een scherpe blik met Matthew die slikt. Alexis hupt zenuwachtig van haar ene been op het andere.
'Niets,' zegt Yentl dan. 'Ik weet enkel blijkbaar hoe het gaat in dit team.' Het is koud en bitter. Ik vraag me af wat er gebeurd is.
'Wat is er aan de hand?' Vraagt Shawn op zijn hoede. Yentl maakt zich los van Matthew.
'Jongens-' begint Yentl maar verder komt ze niet. Ze zakt neer op de grond.
'Yentl!' Roept Olivia uit.

p.o.v Yentl
'Wie is zij?' Hoor ik een vrouwelijke stem vragen.
'Ze is de rang twee uit mijn team.' Een andere stem. Ross.
'Wat heb je gedaan?'
'Niets' snauwt Ross.
'Jullie zijn assholes' gromt de vrouwelijke stem nu weer.

'Ik zou je maar gedeisd houden Blue'

Er klinkt nu een derde stem. Jay.
'Er is een reden waarom er een celdeur tussen ons in zit, lafaard. Je weet dat ik je af zou maken in slechts seconden' gromt het meisje.
'Zwijg' snauwt Jay. Het meisje antwoordt nog maar ik hoor niet meer wat. Ik zak weer weg in een diepe slaap.

'Yentl, wordt wakker' hoor ik vaag naast me. Een koude hand gaat over mijn voorhoofd. Ik schrik overeind. Olivia kijkt me bezorgd aan. We zijn in onze basis. Olivia en Connor zitten op hun knieën naast me, Alexis en Chloé blijven maar aandacht vragen van Shawn. Nate, Dean en Will zitten tegen een muur geleund, ieder met een flesje water in de hand en Matthew zit naast hen maar kijkt om de seconde schuldbewust mijn kant op.
'Wat hebben ze gedaan?' Vraagt Connor.
'Geen idee' zeg ik schouderophalend.
'Hier,' zegt Dean tegen me. Hij gooit zijn flesje water mijn kant op en ik vang het behendig op. 'Je moet wat drinken.'
'Bedankt' zeg ik dankbaar. Hij knikt naar me.