Bonus vrienden (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 10

Gisteravond deed wattpad nogal raar dus ook allemaal hoofdstuk 9 nog even lezen want dat willen jullie echt niet missen en even voten natuurlijk =D

Beide worden wakker van het gepiep van de wekker van Eva die afgaat. Met een enorme klap brengt Wolfs het ding tot stilte. De stilte waarin Eva zich uitrekt terwijl ze dicht tegen Wolfs aan blijft liggen.
'Heb je lekker geslapen' is hij de eerste die echt de stilte verbreekt.
'Ja' blijft ze gewoon stug met haar hoofd op zijn borst liggen terwijl zijn vinger zorgt voor de kippenvel op haar armen en buik als hij lijntjes over haar arm, buik en langs haar borst trekt.
'Oh Wolfs niet doen' duwt ze zijn hand weg omdat ze even rustig wakker wil worden. Iets wat alleen maar wat gegrinnik van zijn kant oplevert.
'Zal ik maar vast uit je bed gaan dan' stelde hij haar tot haar opluchting voor. Ze zou echt niet naakt haar bed uitstappen als hij hier nog was.
'Goed plan' keek ze dan ook glimlachend naar hem op.
'Kan jij nog even lekker blijven liggen' drukte hij kort een kusje op haar lippen waarna hij zijn hand over haar rug liet glijden om nog eventjes zachtjes in haar kont te knijpen waarna hij gauw haar bed verliet. Gewoon geheel naakt alsof het hem niks kon schelen.
'Lig je nou naar me te kijken' draaide hij zich grijnzend om terwijl hij zijn boxer van de vloer raapte.
'Nee hoor' schudde ze blozend haar wangen terwijl ze ook wel wist dat ontkennen geen zin had.
'Jij mag dat hoor' knipoogde hij naar haar waarna hij de rest bij elkaar raapte en haar slaapkamer verliet. Waar zijn zich met een diepe zucht op haar rug liet rollen. Het was zo perfect met hem geweest, zo fijn. En ondanks dat ze echt super graag een kindje wilde mocht het van haar nog best wel even wachten voordat ze zwanger zou zijn. Dan kon ze tenminste nog voor even van hem genieten. En met die gedachte dommelde ze al snel weer bijna in, was het niet dat hij haar deed opschrikken door op haar deur te tikken dat de badkamer vrij was en zij er dus in kon om zich klaar te maken voor deze nieuwe dag.

Nadat ze ontbeten hadden had ze Daniël naar de peuterspeelzaal gebracht waarna ze arriveerde op het bureau waar Wolfs net een kop koffie voor zichzelf stond in te schenken.
'Is die voor mij' deed Eva een ultieme poging om er ook één te krijgen zonder zelf naar het apparaat te hoeven lopen.
'Nou eigenlijk niet, maar vooruit heb je die verdiend dan' stond hij grijnzend zijn hoofd te schudden.
'Ja ik vind van wel. Ik ben nog redelijk op tijd ondanks dat Daantje niet echt mee werkte' keek ze zuchtend op de klok. He weekend was veels te druk geweest waardoor het jongetje totaal niet uitgerust was geweest en dus wilde hij ook absoluut niet naar de peuterspeelzaal. Het had haar dan ook de nodige moeite gekost hem van zich los te maken en hem zo hard huilend bij de juf achter te moeten laten. Als hij vanmiddag een beetje kon slapen dan was hij vanmiddag waarschijnlijk al wel weer een heel stuk bijgedraaid. En vanavond zou hij ook gewoon lekker op tijd naar bed gaan.
'Ik zag eigenlijk meer een andere reden maar vooruit. Of wil je liever thee' ging hij toch overstag.
'Nee doe maar koffie' had ze wel behoefte aan wat cafeïne.
'Wolfs, Eva' werd de rust al gauw verstoord nadat Wolfs zijn partner haar koffie had aangereikt door hun leidinggevende. Twee hoofden keken tegelijk op waardoor mevrouw Mechels breeduit lachte door dat haar recherche koppel zo op elkaar ingespeeld was dat ze zelfs dat synchroon deden.
'Ik heb wat voor jullie' wenkte ze het duo naar haar toe te komen. Beter kon de maandagochtend niet beginnen. Samen een nieuwe zaak hebben, beter kon gewoon echt niet.
'Er zit een meisje in de spreekkamer die aangifte wil doen. Doe een beetje voorzichtig Wolfs' waarschuwde ze haar mannelijke rechercheur bij voorbaat al.
'Waarvan wil ze aangifte doen dan' keek Eva verbaasd op dat Mechels die woorden al gebruikte voordat ze verteld had waar het over ging.
'Ik weet het niet maar ze is erg bang volgens de balie beneden' schudde ze onwetend haar hoofd.
'Kan ik dan niet beter eerst alleen gaan' stelde Eva voor. Ze wist dat Wolfs er niet van hield als hij zich er niet mee mocht bemoeien maar ze wist ook dat zo'n meisje helemaal dicht kon slaan als er een man bij zat. 'Zodra ik wat weet laat ik het je weten zodat jij wat achtergrond informatie op kan zoeken' probeerde ze hem te overtuigen.
'We kunnen toch eerst kijken hoe ze reageert. Misschien valt het allemaal wel mee' was hij het er duidelijk niet mee eens.
'Dan durft ze straks zeker niks meer te zeggen als ze echt zo bang is' bleef Eva bij haar standpunt.
'Eva vraag Marion je te helpen' knikte Mechels omdat haar rechercheurs er samen niet uit leken te komen.
'Jij kan anders Romeo wel even helpen' seinde ze vervolgens naar Wolfs die gefrustreerd de stoel een rondje liet draaien omdat hij het er nog steeds niet mee eens was maar een keus had hij niet meer.

'Hoi, ik ben Eva' begon ze te praten toen ze voor Marion de spreekkamer in liep waar een meisje zat van een jaar of twaalf schatte ze in.
'En dit is Marion' stelde ze ook haar collega voor aan het meisje.
'En wie ben jij' vervolgde ze daarna al snel om er sowieso al achter te komen wie het meisje was.
'Kirsten' antwoordde het meisje terwijl ze de twee voor haar om ste beurt bekeek.
'Wat kunnen we voor je doen Kirsten' knikte Eva het meisje bemoedigend toe. Een tijdje bleef het stil terwijl de twee rustig afwachtte of ze nog iets zou gaan zeggen terwijl Kirsten zenuwachtig met een draadje van haar mouw zat te spelen.
'Wil je iets drinken Kirsten' deed Eva een poging haar wat meer op haar gemak te stellen.
'Water alstublieft' kwam er zacht uit haar mond.
'Je mag ook wel iets anders' vond Marion het helemaal niet passen bij een kind van die leeftijd. 'Thee of cola of chocomel of iets anders' somde ze het één en ander op.
'Mag ik cola' vroeg ze alsnog voorzichtig.
'Tuurlijk, ik ga het wel even halen' glimlachte Marion naar haar waarna ze op stond en de spreekkamer verliet.