Bonus vrienden (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 5

Terwijl Wolfs de laatste hand aan het eten legde kwam Eva de trap al af. Eindelijk zat haar lange en saaie werkdag erop. Saai was het zeker omdat Wolfs om twaalf uur al weg was gegaan zoals hij elke twee weken doet. Eén keer in de twee weken werkte hij op vrijdag mits het mogelijk was maar een halve dag waarna hij Daniël op haalde van de opvang en ze de middag samen door brachten. Op dinsdag en donderdag hoefde hij sowieso niet want dat waren Eva haar vrije dagen die ze doorbracht met haar zoontje. Op de andere dagen ging hij of halve dagen naar de peuterspeelzaal of hij zat op de kinderopvang. En op deze manier droeg Wolfs ook zijn steentje bij en als het echt heel rustig was nam hij de vrijdag ook weleens de hele dag vrij om lekker de hele dag met Daniël bezig te zijn. Hij had het nooit verwacht maar hij vond het heerlijk. En daarbij deed hij natuurlijk hele andere dingen met het kereltje dan zijn moeder met hem deed. Wolfs ging vaak iets met hem bakken, koekjes of een cake en hij vond het heerlijk om een hele middag met verf of kleurpotloden in de weer te zijn tot grote hilariteit van Eva. Die vond het aan de andere kant allang best, zij had het geduld er niet voor en ging liever naar buiten met hem. De kinderboerderij was in dat geval grote favoriet en als de speeltuin dan ook nog even mocht kon Daniël zijn dag al niet meer stuk en was hij ook lekker moe van de frisse buitenlucht.
'Mama kijk' zat de peuter al op het aanrecht te stuiteren toen hij zijn moeder alleen al hoorde.
'Voorzichtig he jongen, anders ga je vallen' waarschuwde Wolfs hem terwijl hij hem aan zijn arm tegen hield.
'Zijn jullie lekker aan het koken' verscheen er een grote glimlach op haar gezicht. Ze genoot er enorm van als ze thuis kwam en de twee zo samen in de keuken aantrof. Ook omdat ze wist dat Daniël het geweldig vind als hij Wolfs mocht helpen. Bij haar mocht hij dat namelijk niet omdat ze zelf al genoeg moeite had om het eten niet te verpesten, daar kon ze echt geen kind bij gebruiken. Al roerend in de pan knikte de peuter heftig.
'En wat gaan we eten dan' vroeg ze hem terwijl ze hem een kus en een knuffel kwam geven. Iets waar hij op dit moment geen tijd voor had omdat hij heel druk aan het roeren was en dat liet hij zijn moeder duidelijk merken ook.
'Je moet wel lief doen tegen mama, ze heeft je de hele dag moeten missen' sprak Wolfs hem toe dat hij zijn moeder niet opzij mocht duwen. 'Zal Wolfs even roeren, kan jij even met mama kroelen' nam hij de houten lepel van het jongetje over toen die sip naar het aanrechtblad staarde omdat hij wist dat het niet lief was wat hij deed. Dat vond hij wel een goed idee, meteen liet hij de lepel los om op het aanrecht te gaan staan om zijn eigen in de armen van zijn moeder te laten vallen.
'Paplika, pei, vlees, tomaat, sausje' somde de peuter inmiddels alles op wat hij zich kon herinneren dat Wolfs in de pan had gedaan waarin hij zelf mocht roeren.
'Hmm lekker hoor' gaf ze hem nog een kus waarna ze hem terug op het aanrecht zette zodat hij weer kon roeren.
'Zal mama maar even de tafel dekken dan' bood ze maar aan omdat Wolfs dat niet kon doen als Daniël op het aanrecht zat. Anders dekte hij ook altijd de tafel nog als hij kookte maar ze wilde hun moment niet verstoren.
'Wat denk jij, kan mama dat' vroeg Wolfs eerst toestemming aan het lachende jongetje.
'Ja mama kan' knikte die enthousiast.
'Blijf zitten he' waarschuwde Wolfs hem terwijl hij de pan spaghetti af goot en zijn moeder de tafel begon te dekken zodat ze zo meteen gelijk aan konden vallen als het klaar was.

'Blijf nou even stilzitten' zuchtte Eva terwijl ze het gezicht van haar zoon schoon probeerde te maken. Hij leek wel een clown, de tomatensaus zat werkelijk overal.
'Kom' bemoeide Wolfs zich er nu ook mee. 'Ik zet hem wel even onder de douche' beantwoordde hij haar vragende blik. Hij wist aan de ongeduldige toon waarop ze sprak dat ze moe was en niet zoveel kon hebben. Dankbaar schonk ze hem een glimlach, ze wist dat hij haar goed genoeg kende om door te hebben als ze even geen puf had en was dan ook blij dat hij haar taken dan overnam.
'Ga jij even lekker op de bank liggen, ik ruim straks de boel wel op' verzekerde hij haar dat ze gewoon even kon ontspannen en niks hoefde te doen. 'Eerst even dit varkentje wassen' tilde hij haar zoon uit zijn kinderstoel en hield hem een eindje van zich af om hem te bekijken en zodat zijn handjes hem niet ook onder de tomatensaus zouden smeren. Die vond het allemaal wel prachtig en klapte nog een keer extra in zijn handjes, alsof er nog niet genoeg smurrie overal zat. En terwijl Wolfs naar boven vertrok, liet Eva zich heerlijk onderuit op de bank zakken waarbij haar ogen al snel dicht vielen.

De rust werd al na een half uur weer verstoord toen haar zoon een poging deed om bovenop haar te springen.
'Daantje zachtjes doen bij mama' wees Wolfs hem terecht.
'Solly mama' kroop hij meteen dicht tegen haar aan. Een moment waar ze met liefde van genoot.
'Hmm wat ruiken je haartjes lekker' haalde ze haar hand door zijn stekeltjes.
'Glote mannen' glunderde hij trots.
'Grote mannen shampoo he vriend' was Wolfs ook naar de bank toegelopen waar hij nu over de rugleuning heen hing om het tweetal op de bank te kunnen bekijken.
'Dat wilde hij graag' haalde hij lachend zijn schouders op bij het zien van de lach op het gezicht van zijn partner.
'Nu ruik je dus net zo lekker als Wolfs' snoof ze nogmaals aan de haren van haar zoon waarna ze gauw haar gezicht verborg aan de andere kant van hem toen ze Wolfs grote lach zag. Ze schaamde zich dood, nou had ze eigenlijk gezegd dat ze vond dat hij altijd zo lekker rook. Wat moest hij wel niet van haar denken.
'Kom sprinkhaan, we gaan naar bed. Jij gaat naar bed' maakte hij aanstalten om de druktemaker van zijn moeder af te halen die eerst nog een dikke kus en knuffel van haar zoon kreeg.
'Slaap lekker grote man' wenste ze hem nog waarna hij zich gewillig door Wolfs over de leuning heen liet tillen die hem daarna naar zijn bedje bracht. Zijn idee om met zijn partner te spreken over haar wens liet hij voor nu maar even varen. Ze hadden het er niet meer over gehad, maar vandaag was ook geen goed moment. Ze was moe en kon niet zoveel hebben en dus was het beter om dit gesprek op een ander moment te voeren voordat ze alles verkeerd op zou vatten wat hij zei. Hij kende haar daar goed genoeg voor en een beetje hield hij ook wel van die nukkige buien van haar. Het hoorde bij haar en zonder die buien was Eva, Eva niet. Als ze ineens alles goed op zou pikken en niet tegen hem uit zou kunnen vallen dan was er iets goeds mis. En van hem hoefde het ook niet. Hij hield van haar zoals ze was en dat zou omgekeerd vast en zeker ook zo wezen. Anders had ze hem allang het huis uitgezet maar dat was vooralsnog niet gebeurd dus nam hij maar aan dat ze blij met hem was zoals hij ook blij met haar was. Met haar en met haar zoon, met zijn bonuszoon die net zo rustig lag te slapen als zijn moeder op de bank zag hij wel toen hij beneden terugkeerde om de rommel op te gaan ruimen.

Ahw lieve Wolfs he ❤️

Het was niet de bedoeling dat dit hoofdstuk zo zou worden maar de quality time tussen Wolfs en Daniël vloog zo uit mijn vingers het papier op dus dat wat ik hier in dit hoofdstuk wilde stoppen komt nu in het volgende deel .... Helaas moeten jullie toch nog even wachten ^^