Don't [H.S.]

*46*

Μπηκαμε στο αυτοκινητο με αργα βηματα ο καθενας. Ξεκινησε να οδηγαει ηρεμα, και λιγο αργοτερα ανεβασε ταχυτητα. Του χαμογελασα και με κοιταξε με ενα βλεμμα γεματο αισιοδοξια. Μπορουσες να πεις οτι ηταν ψευτικη, αλλα δεν με ενοιαζε. Μου αρεσει. Ο Harry μου αρεσει, ολα που τον αφορουν μαρεσουν. Ακομα και οταν μαλωνουμε, εχει μια γλυκα. Εχω μια εσωτερικη αναγκη να τον αγγιζω συνεχεια... Να μην τον χανω απο τα ματια μου. Σημερα ημουν τοσο ηλιθια, φερθηκα ανωριμα! Το μονο που θελει ειναι να βοηθησει... Και εγω φερομαι ασχημα. Μπορω να πω πως εφτιαξε λιγο η ατμοσφαιρα μετα απο την μινη συζητηση που ειχαμε, αλλα θελω ολα να γινουν τελεια. Οπως ειναι καποιες στιγμες. Ναι, με τον Harry εχουμε τα πανω μας, και τα κατω μας. Αλλα μαρεσει... Οπως και αν ειναι μαρεσει...

Το χερι του πανω στο δικο μου,με επανεφερε στο τωρα. Καταλαβα πως ημασταν σε φαναρι, και ετσι ειχε βρει την ευκαιρια να ασχολιθει ακομα περισσοτερο μαζι μου. Μαρεσει....

Του χαμογελασα και με τον αντιχειρα μου του χαιδεψα το πανω μερος του χεριου του. Γελασε τοσο οσο να φανουν τα λακκακια του. "Το λατρευω αυτο..." ψιθυρισα. "Ποιο?" μιλησε αφου απομακρυνε το βλεμμα του. Ειχε κοκκικισει!! "Αυτο... Να μου χαμογελας... Λατρευω να μου χαμογελας..." σαν απαντηση απλα εβγαλε ενα πνιχτο γελακι και κοιταξε τον δρομο.

_____________

Εκλεισε την μηχανη του οχηματος, και μου εκανε νοημα να παραμεινω στην θεση μου. Εκανε τον κυκλο, μου ανοιξε την πορτα για να βγω. Χαμογελασα σαν ευχαριστω, και σταθηκα ορθια μπροστα του. Μου επιασε το χερι, και εμπλεξε τα δαχτυλα μας. Χαμογελασε για αλλη μια φορα, και ξεκινησαμε να περπαταμε. Ο ηλιος ειχε αρχισει να κρυβεται, και το σκοταδι ηταν ετοιμο να κανει την εμφανιση του.

Περασαμε μερικα μαγαζια και μερικα σπιτια, ωσπου φτασαμε στο τελευταιο κτηριο του δρομου. Ηταν ενα σχετικα καλα διατηρημενο σπιτι. Βαμμενο με ενα καπως ξεθοριασμενο ασπρο χρωμα στο εξωτερικο. Η πορτα του ηταν πελωρια, ξυλινη και φαινοταν γερη. Ο Harry εκανε μια ηρεμη κινηση και εβγαλε ενα μικρο ασημενιο κλειδι απο την τσεπη του. Πλησιασε την πορτα, και εβαλε το κλειδι στην κλειδαροτρυπα. Εσπρωξε με δυναμη, ωστε να ανοιξει. Φανηκε να ανοιγε δυσκολα, ακομα και για τον Harry. Με κοιταξε με ενα σχεδον ανυπαρκτο χαμογελο. Εγυρε το κεφαλι του προς το μεσα μερος του σπιτιου. Με προσκαλουσε μεσα...

Η ανασα μου εγινε κοφτη. Επιασα το χερι του, και περασαμε μαζι το κατωφλι. Το σπιτι ειχε μια ελαφρια αποχρωση του εκρου, και πολλες παιδικες και εφηβικες φωτογραφιες βρισκονταν σκορπισμενες στους τοιχους, ειτε πανω σε επιπλα. Κλειδωσε τον καρπο μου με τα δαχτυλα του, και με τραβηξε προς την μεγαλη ξυλινη κεντρικη σκαλα του σπιτιου. Την ανεβηκαμε εως πανω, και βρεθηκαμε μπροστα σε τρεις πορτες. Η μια διπλα στην αλλη. Η μια ειχε κολλημενες πεταλουδες αυτοκολλητα στην επιφανεια της. Η αλλη ειχε αφισες απο ροκ συγκροτηματα, και αθλητες του μποξ. Η τριτη ηταν αδεια. Ο Harry εκανε ενα βημα πιο κοντα στην πορτα με τις αφισες. Ανοιξε με ηρεμια την πορτα, και μπηκε μεσα. Τον ακολουθησα....

Βρεθηκα σε ενα εφηβικο δωματιο. Αφισες ηταν κολλημενες σε καθε εκατοστο των τοιχων. Η καθε μια πιο μεγαλη απο την αλλη. Αστερια της μουσικης, μα και του αθλητισμου. Ενα ατομικο κρεβατι βρισκοταν στο κεντρο του δωματιου. Ενα μπλε σκουρο παπλωμα στολιζε την επιφανεια του. Ενα γραφειο ηταν χωμενο σε μια γωνια, με ενα σκαμπο μπροστα του. Μια σχετικα κανονικου μεγεθους βιβλιοθηκη ολοκληρωνε το δωματιο. Μα φυσικα, CD!! Αφου εξετασα τα παντα, κοιταξα τον Harry. "Το δωματιο σου..?"ψιθυρισα και εκεινος εγνεψε. "Μαρεσει. Ειναι πολυ...εσυ!" ειπα και εκεινος γελασε. "Αν ειναι να τα πουμε ολα, εγω πρεπει να ξεκινησω απο την αρχη. Γιατι θελω να σου πω τα παντα..." μου ειπε και ηρθε στο μερος μου. Χαμογελασα, και περασε τα χερια του στο προσωπο μου. Με χαιδεψε και με κοιταξε στα ματια. Πιεσε απαλα τα χειλη του πανω στα δικα μου. Αυτοματα εκλεισα μαλακα τα ματια μου. Ναι... Το συναισθημα της ασφαλειας και της αγαπης με ηρεμει. Αποτραβηχτηκε λεπτα αργοτερα, και καθισε στο κρεβατι, χωρις να μου αφησει στιγμη το χερι. Με εβαλε να καθισω στα ποδια του, και τυλιξε τα χερια του γυρω μου.

Γεια σας!!!! Χιλια συγγνωμη που δεν ανεβασα τοσες μερες!! Note: Γραφω αυτο το κεφαλαιο απο κινητο, που ειναι ο λογος που το κειμενο δεν ειναι τονισμενο. Συγγνωμη αν αυτο ειναι προβλημα. Ελπιζω στα γενεθλια του αγαπημενου μας Niall να μπορεσω να ανεβασω το 47... Αν ειναι μικρο ή χαλια συγγνωμη...❤ αν σας αρεσε, Vote or Comment. Ευχαριστω πολυ για ολα❤❤❤ Σας αγαπω πολυ ολες σας:)))❤

~Sophia