Don't [H.S.]

*40*

Harry' s Point Of View

Τα μάτια μου άνοιξαν ελαφρά πιο πολύ στο άκουσμα αυτών των λέξεων. Προσπάθησα να παραμείνω ψύχραιμος. Σηκώθηκα όρθιος και την κοίταξα μια φορά. Κοιμόταν τελείως. Δεν είχε καταλάβει ότι ήμουν πραγματικά εκεί. Έριξα μια γρήγορα ματιά σε εκείνον, και περπάτησα αργά ως την έξοδο του δωματίου. Βγαίνοντας, είδα τον Liam να κάθεται σε μια καρέκλα αναμονής. Μόλις με πρόσεξε, πετάχτηκε πάνω και ήρθε γρήγορα προς το μέρος μου. «Πως είναι?» ψιθύρισε. Πέρασα από μπροστά του χωρίς να του δώσω απάντηση, και κάθισα νευρικά σε μια από τις καρέκλες. Τοποθέτησα τα χέρια μου πάνω στα πόδια μου, στηρίζοντας όλο το βάρος τους στους αγγόνες μου. Έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπό μου και έμεινα εκεί για λίγο. Λίγο αργότερα τον κατάλαβα να έρχεται δίπλα μου. Κάθισε στην διπλανή καρέκλα και τοποθέτησε την παλάμη του στον ώμο μου. «Όλα θα πάνε καλά ρε φίλε, ηρέμισε.» ψιθύρισε. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. «Δεν θέλει να με δει... μέχρι και στον ύπνο της δεν με θέλει...» είπα μπερδεμένος. «Όπα φίλε, πάμε πάλι γιατί σε έχασα?» είπε. «Ν-ναι... μπήκα στο δωμάτιο και κοιμόταν... κάθισα δίπλα της και της κράταγα το χέρι... και εκείνη τραβήχτηκε και μου είπε να φύγω... δεν ξέρω αν το είδε στον ύπνο της ή αν το είπε στ' αλήθεια αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι πόνεσε...» είμαι απελπισμένος απίστευτα... δεν ξέρω τι να κάνω. «Λοιπόν, άκου τι θα γίνει. Θα πάω εγώ μέσα και θα διώξω τον άλλο τον ηλίθιο! Μόλις ξυπνήσει και της εξηγήσω... θα σε φωνάξω να της μιλήσεις... μέχρι τότε, πήγαινε εσύ σπίτι να δεις τι έγινε με τον Ian...» είπε και μου χαμογέλασε. «Ο-όχι... δεν γίνεται... πρέπει να είμαι εδώ όταν ξυπνήσει...» ψιθύρισα. «Θα είμαι εγώ εδώ. Άσε με να της εξηγήσω... θα με ακούσει...» έγνεψα καταφατικά και σηκώθηκα όρθιος. «Καλά. Ευχαριστώ πολύ πάντως. Για όλα.» κούνησε καταφατικά τα μάτια του και πήγε προς το δωμάτιό της...

Liam' s Point Of View

Άφησα τον Harry στο διάδρομο και άνοιξα την πόρτα του δωματίου. Βρήκα τον άλλο τον ηλίθιο να κοιμάται, και η Bella είχε τα μάτια της καρφωμένα στο παράθυρο. «Ψιιτ...» ψιθύρισα και σήκωσα το χέρι μου για να την χαιρετήσω. Εκείνη χαμογέλασε και κάθισε λίγο πιο όρθια στο κρεβάτι. «Εεε φίλε...» είπα προς τον Augustus. Εκείνος σηκώθηκε πάνω και με κοίταξε αγριεμένος. Του έκανα νόημα να φύγει από το δωμάτιο. Χωρίς να μου δώσει απάντηση, γύρισε προς την Bella. Όταν εκείνη του έγνεψε καταφατικά εκείνος πήγε ως την πόρτα και στάθηκε να με κοιτάξει. «Θα είμαι απέξω.» ψιθύρισε και βγήκε έξω. Γύρισα προς το μέρος της και χαμογέλασα ψεύτικα. Εκείνη χαμογέλασε καθώς κάθισα στην πολυθρόνα δίπλα στο κρεβάτι.