Don't [H.S.]

⭐20⭐

Πριν το καταλάβω με είχε πάρει ο ύπνος στο κρεβάτι του  Augustus. Το περασμένο βράδυ δεν είχα κοιμηθεί καθόλου. Προσπαθούσα συνέχεια να επικοινωνήσω με την Elena. Απο την άλλη, ήθελα να είμαι σίγουρη πως ο Gus θα ήταν εντάξει. Δεν μπορώ να μην νοιάζομαι για εκείνον. Στο κάτω κάτω είναι φίλος μου τόσα χρόνια. Και δεν θέλω να τον πληγωσω περισσότερο, με το να είμαι μακρυά. Μπορεί να είναι δύσκολο έτσι αλλά θα είναι λιγότερο απο το να τον αποφεύγω, ή να τον μισώ.

______________/\____/\____♡______/\______/\__________

Ξυπνάω νωρίς το απόγευμα, γύρω στις 5.Πηγαινω στην κουζίνα και βρίσκω τον Gus να φτιάχνει κοτόπουλο. Σαλάτα του Καίσαρα για να ακριβολογω.(σαλάτα με μαρούλι, κοτόπουλο και σος μαγιονέζας) Πλησιαζω και κοιτάζω το μαρούλι. "Θα έπρεπε να το κόψεις καλύτερα." λέω και γελάει. Γνέφει και συνεχίζει να κόψει το κοτόπουλο. Γεμίζω ένα ποτήρι με νερό, και κάθομαι στο τραπέζι.

"Gus, δεν ηταν ανάγκη να μαγειρέψεις. Πρέπει να φύγω."

"Ω, λοιπόν, με ανέχτηκες το βράδυ, και δεν κοιμήθηκες καλά εξαιτίας μου. Οπότε, σκέφτηκα ότο ήταν το λιγοτερο που θα μπορουσα να κάνω."

"Κοιμήθηκα εντάξει..." λέω προσπαθώντας να πεισω και εκείνον αλλά και εμένα.

"Δεν το νομίζω. Είσαι με 4 ώρες ύπνο. 2 μέρες Bells."

"Καλά. Δεν είναι κάτι τρομερό."

"Χμμ." λέει και βάζει μπροστά μου ενα μπολ με σαλάτα. Δοκιμαζω λίγο και χαμογελαω.

"Καλη. Αλλά η δική μου είναι καλύτερη." γελαμε.

"Φυσικά και είναι. Δεν το έχω τόσο στην μαγειρική."

"Κρίμα." λέω με ένα σατανικό χαμόγελο.

"Βελτιώνομαι. Την περασμένη φορά που προσπάθησα να σου φτιαξω κάτι τέτοιο θυμάσαι τι έγινε?"

"Ναι, εκοψες το δάχτυλό σου!!" φωνάζω και σκάμε στα γέλια.

"Ηταν ελαττωματικό το μαχαίρι! Δεν φταιω εγώ και γι αυτό!!" γελαω ακόμα πιο πολύ.

"Καλά. Το μαχαίρι φταίει." χαμογελαω και τρώω όλη μου την σαλάτα. Τον βοηθάω να καθαρίσει και να βάλει τα πιάτα στην θέση τους. Η ωρα έχει πάει πια 7, ουτε που κατάλαβα πως πέρασε τόση πολύ ώρα, και είναι καιρός να φεύγω.