Don't [H.S.]

⭐5⭐

Μου χαμογέλασε. Χαμογέλασα και εγώ ως αντάλλαγμα. Άνοιξε την πόρτα του RangeRoverκαι στάθηκε στο πλάι για να μπω μέσα. Τα χέρια μου έπιασαν το ένα την πόρτα και το άλλο ένα χερούλι που βρισκόταν στην εσωτερική οροφή του αυτοκινήτου. Σκαρφάλωσα στο κάθισμα του συνοδηγού. Έκλεισε την πόρτα μου και πέρασε από το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου. Κάθισε στην θέση του οδηγού και άναψε την μηχανή.

«Ξέρεις, δεν είμαι πολύ καλή σε αυτά... Μάλλον θα ήταν καλύτερο να το αφήσουμε...»

«Γιατί τι έπαθες; Ακόμα δεν ξεκινήσαμε.»

«Ναι το ξέρω. Απλά... κοίτα δεν μπορώ να σου πω αλλά ειλικρινά πρέπει να φύγω!»

Άνοιξα την πόρτα και πετάχτηκα έξω. Ξεκίνησα να τρέχω και έφτασα στο σπίτι. Πείρα μερικά χρήματα παραπάνω και επέστρεψα στον δρόμο. Προσπάθησα να χαμογελάσω αλλά δεν πέτυχα αυτό που ήθελα.

«Μπορώ να ζητήσω μια χάρη;»

«Πες μου.»

«Μπορείς να με πάς κάπου;»

«Υποτίθεται πως θα βγαίναμε. Εκτός αν το απόγευμα έκανα λάθος και δεν θυμάμαι να σου ζήτησα να βγούμε. Μπορεί να σου είπα απλά ότι θα γινόμουν ο σημερινός σου σοφέρ.»

«Συγνώμη. Απλά... όταν μου ζήτησες να βγούμε, τα έχασα. Και ξέχασα ότι έπρεπε να είμαι κάπου σήμερα τέτοια ώρα.»

«Εντάξει. Μπες μέσα.»

Μπήκα ξανά στο αμάξι λέγοντας χίλιες φορές ευχαριστώ. Σταματήσαμε σε ένα μαγαζί και κατέβηκα να πάρω αυτό που έπρεπε για να απολογηθώ με τον σωστό τρόπο. Πρέπει να κάνω αυτό που χρειάζεται.

«Δεν καταλαβαίνω που πάμε.»

«Στρίψε δεξιά και πάρκαρε όπου μπορείς.»

«Ορίστε. Πες μου τώρα.»

«Είναι για τον Augustus. Μην το πάρεις στραβά αλλά είναι ό, τι καλύτερο έχω. Και έπρεπε να είμαι σπίτι του τώρα. Κάθε Παρασκευή το κάνουμε αυτό και εγώ του το χάλασα και τσακωθήκαμε. Harry αλήθεια θέλω να βγω μαζί σου. Απλά όχι σήμερα.»

«Κατέβα.»

Νόμιζα ότι μου θύμωσε και ότι θα με έβριζε. Ή κάτι άλλο. Αλλά εκείνος ήρθε προς το μέρος μου και με αγκάλιασε. Είχα παγώσει. Δεν ήξερα τι να πω. Προσπάθησα να κρατήσω το σώμα μου όρθιο. Τα χείλη μου χωρίστηκαν προσπαθώντας να βγάλω λέξεις. Τοποθέτησε τον αντίχειρα του στην άκρη του χειλιού μου και πλησίασε το πρόσωπό του στο δικό μου.

«Αύριο ίδια ώρα. Και μην μου το ακυρώσεις ξανά.»

«Εντάξει.»

Με χαιρέτησε και γύρισε στο αμάξι του. Χαμογέλασα καθώς τον πρόσεξα να με κρυφοκοιτάζει από τον καθρέφτη με αυτά τα απίστευτα πράσινα μάτια. Κατάλαβα τα μάγουλά του να κοκκινίζουν όταν κατάλαβε ότι τον κοιτούσα. Κούνησα το κεφάλι μου σαν να το περίμενα. Μ'αρέσει.