Don't [H.S.]

⭐9⭐

Είναι πρωι. Έχω γυρησει σπίτι αργά απο του Augustus. Η μαμά μου είχε βραδινή βάρδια στο νοσοκομείο και έτσι όταν ερθει θα κοιμάται ως πολύ αργά. Πρακτικά θα είμαι όλη την ημερα μονη μου. Χθες αγχωθηκα πολύ με την συζήτηση που 'ξεκίνησε' ο Gus. Δεν είχα πει ποτέ ότι είχα αισθήματα για εκείνον για δικούς μου λόγους. Εκείνος όμως φάνηκε να ενοχλήθηκε που δεν είπα ποτέ τίποτα. Δεν μπορω να φανταστώ το γιατί. Πολλές φορές μου φαίνεται ο πιο απλός άνθρωπος στον κοσμο. Ένας άνθρωπος που μπορείς παντα να καταλάβεις τι έχει στο μυαλό του επειδη δρα ακριβως όπως πρεπει,για να πετύχει τον σκοπό του. Παράδειγμα; Ο 'τσακωμος' μας στην δουλεια για το ραντεβού μου με τον Harry. Δεν ήθελε να πάω. Έτσι σκηνοθέτησε την παρεξήγηση απο την πλευρα του και προσποιήθηκε οτι στο τέλος ηταν εντάξει με το όλο θέμα. Επειδή ήξερε οτι θα ερχομουν τελικά σπίτι του απο τις τύψεις. Επίσης ήξερε οτι αν δεν πήγαινα θα είχα τύψεις όλο το βράδυ και δεν θα μπορουσα να ευχαριστηθω το ραντεβού. Γι αυτό τον καταλαβαίνω παντα. Αυτή τη φορά δεν βγάζει νόημα η συμπεριφορα του. Είπε υπονοούμενα. Ναι. Αλλά μετα, σηκώθηκε και έφυγε. Πράγμα που με μπερδεύει πολύ. Αν έμενε μπορεί η κουβέντα να έπαιρνε άλλες διαστάσεις και να καταλάβαιναν και εγώ τι εννοούσε. Τώρα θα το προσπαθώ μέχρι να μάθω.

Σηκωνομαι δύσκολα απο το στρώμα. Σερνω το σωμα μου ως το μπάνιο. Πλένω το προσωπο μου και τα δόντια μου. Με αργά βήματα κατεβαινω ως την κουζίνα. Τα δάχτυλα μου τυλίγονται γύρω απο την θερμή κούπα καφέ που μόλις έφτιαξα. Κάνω τον εαυτό μου να νιώσει άνετα με το γεγονος οτι απλωσα το σωμα μου στον καναπέ. Μερικά περιοδικά με κάνουν να ξεχαστω. Η σιγανή μουσική απο το κινητό μου σπάει την ησυχια του άδειου σπιτιού. Το μυαλό μου τρέχει ακόμα στην χθεσινή συζήτηση,ανήμπορο να βγάλει αποτέλεσμα. Το οποιοδήποτε. Τα ματια μου πάγωσαν και εκανα το μυαλό μου να σταματήσει. Το σωμα μου ανατριχοασε στην σκέψη. Κουνησα γρήγορα το κεφάλι μου απο την μια μεριά στην αλλη για να διωξω την σκέψη. Μπορεί και να στέκει. Αλλά όχι. Ειναι αδύνατο. Ποτέ δεν θα μπορούσε να ισχυει αυτό. Αδύνατο. Αλλά αν σκεφτώ πολλές απο τις καταστάσεις μπορεί και να είναι αλήθεια. Κάποια λόγια καποιες πράξεις. Μπορεί αλήθεια ο Augustus να είχε αισθήματα για εμένα;

Ο ήχος κλήσης του κινητού μου με έκανε να σταματήσω να σκέφτομαι τα παντα. Στάθηκαν γρήγορα στα πέλματα μου και έτρεξα ως τον παγκο. Τα δάχτυλα μου ψηλαφισαν την επιφάνεια της οθόνης. Χωρίς να κοιτάξω το όνομα στην αναγνώριση κλήσης,απαντησα.

"Παρακαλώ;"

"Καλημέρα όμορφη."

"Γεια σου Harry." ενα χαμόγελο εμφανίστηκε στο προσωπο μου χωρίς να ζητήσει καν την άδεια.

"Ελπίζω να μην σε ξύπνησα."

"Τι; Όχι όχι! Δεν με ξυπνησες."

"Χαίρομαι."

"Θέλεις κάτι συγκεκριμένο;"

"Όχι. Απλα πείρα να δω τι κανεις."

"Αχα. Καλά."

"Well,πείρα επίσης να σε ρωτησω αν είναι okay με εσένα να μην βγούμε το βράδυ απόψε."

"Ε-ε... Okay αν σου έχει τύχει κάτι...το κανονιζουμε αλλη φορά...δεν πειράζει...."

"Όχι όχι. Εννοώ να μην βγούμε εξω. Αν δεν εχεις πρόβλημα, έλεγα να έρθεις απο το σπίτι μου. "

"Σπ-σπιτι σου;"

"Ναι. Υπάρχει θέμα;"

"Oh όχι. Κανένα."

"Okay. Θα σου στείλω την διεύθυνση αργότερα."

Είπε και πριν προλαβω να απαντήσω το είχε κλείσει.