Don't [H.S.]

⭐29⭐

Harry's POV

Ξύπνησα ώρες αργότερα. Ένιωθα το κεφάλι μου ακόμα βαρύ, αλλά όλα τα υπόλοιπα ήταν εντάξει. Κοίταξα το ξυπνητήρι στο κομοδίνο, ώρα: 19:55. Ουάου. Κοιμήθηκα πολύ. Απομάκρυνα το πάπλωμα από το σώμα μου και στάθηκα καθιστός στην άκρη του κρεβατιού. Κοίταξα ύστερα γύρω μου, το δωμάτιο ήταν ήσυχο και άδειο. Σηκώθηκα στα πέλματά μου, και πήγα προς την πόρτα. Καθώς την άνοιξα, και προχωρούσα στον διάδρομο, άκουσα ομιλίες από το σαλόνι. Ακούμπησα την πλάτη μου στον τοίχο, και στάθηκα εκεί.

«Δεν είναι σωστό όμως.» άκουσα την αδελφή μου να μιλάει.

«Elena, το ξέρω. Απλά... δεν ξέρω!!»

«Κοίτα. Είναι λογικό να νομίζεις ότι έχεις αισθήματα για τον Augustus. Πάντα είχες, και πάντα θα έχεις. Απλά πρέπει να καταλάβεις αν είναι αληθινά...»

«Χαίρω πολύ...»

«Εμένα πάντως δεν θα με πείραζε καθόλου εάν είχες στ'αλήθεια αισθήματα για τον αδελφό μου. Σε συμπαθώ ήδη, οπότε δεν θα χρειαζόταν να σε συμπαθήσω με το ζόρι επειδή θα ήσουν με τον αδελφό μου.»

«Ναι, θα ήταν πολύ ωραία...»

«Θέλεις να μου πεις για χθές?»

«Εμμ, είχαμε πει να πάμε για καφέ... Και πέρασε να με πάρει από την δουλειά. Και όταν μπήκα στο αυτοκίνητο, τον βρήκα έτσι. Ειλικρινά, δεν ξέρω εάν εγώ όταν είμαι έτσι, δείχνω τόσο άσχημα. Θέλω να πω... Φαινόταν πολύ παράξενος σε μένα... Δεν ήθελε να τον βοηθήσω ή να μου πει τι είχε. Εάν δεν επέμενα, μπορεί και να μου έλεγε να φύγω... Αλλά μετά...»

«Μετά... τι?»

«Ό-όταν ήρθαμε εδώ, τον βοήθησα να ξαπλώσει, και του έδωσα ένα φάρμακο. Πήγα να φύγω, να τον αφήσω να ξεκουραστεί. Αλλά μου ζήτησε να μείνω μαζί του. Είχα αμφιβολίες, αλλά με παρακάλεσε...»

«Bella...?»

«Όχι!!Δεν έκανα τίποτα!! Απλά κοιμήθηκε. Και τον κοιτούσα να κοιμάται... Είναι τόσο ωραίος... Φαίνεται σαν να χαμογελάει... Δεν μου χαμογελάει συχνά... Ναιι, εμμ εκχεμμ... αυτά.»

«Ουάου.»

«Τι?»

«Δ-δεν περίμενα να το κάνει αυτό. Τις περισσότερες φορές... Δεν ήθελε ούτε την Spencer κοντά του όταν ήταν έτσι...»

«Ποια?»

«Η-ήταν η κοπέλα του. Είχε τότε πρωτό ξεκινήσει να έχει κάποια θέματα... όπως οι κρίσεις σαν την χθεσινή. Δεν ήθελε να είναι κανείς μαζί του. Εκείνη ήταν πρόθυμη να τον πάει μέχρι και στο νοσοκομείο προκειμένου να νιώσει εκείνος καλύτερα. Αλλά εκείνος, της φώναζε και την ανάγκαζε να φύγει. Δεν ήθελε κανέναν να τον βλέπει έτσι...»

«Κ-και... Γιατί άφησε εμένα?» κούνησε τους ώμους της σαν απάντηση. Έγνεψε, και ήπιε λίγο από τον καφέ της. Άκουσα το κινητό της να χτυπάει. Μόλις διάβασε το όνομα στην αναγνώριση κλήσης, πανικοβλήθηκε. Το απάντησε, αλλά η φωνή της ακουγόταν πολύ αγχωμένη. «Ναι?... Καλά είμαι μία χαρά. Ναι, ναι. Εσύ? Πως ήταν το ταξίδι?» γαμώτο!! Σίγουρα είναι ο Augustus. «Χαίρομαι. Πότε γυρνάς? Ααα την Παρασκευή τελικά? Ωραία. Να δώσεις χαιρετισμούς σε όλους, και... Ζήτα συγγνώμη που δεν μπόρεσα να είμαι και εγώ εκεί...» Καθάρισα τον λαιμό μου και μπήκα δυναμικά στο σαλόνι. «Εεε εμμ... Επειδή είμαι με παρέα, θα τα πούμε άλλη στιγμή, οκευ?? Ναι...κ-κι εγω...» Σίγουρα της είπε ότι την αγαπάει...

«Elena, δεν ήξερα ότι είσαι εδώ...» μίλησα μετά από λίγα λεπτά ησυχίας.

«Μ-μου τηλεφώνησε η Bella. Ήρθα να σε δω... Είσαι εντάξει??»

«Ναι.»

«Εγώ να σας αφήσω...»

«Όχι Elena, στο κάτω κάτω δεν έχουμε μυστικά, σωστά??»

«Ν-ναι... υποθέτω...»

«Τέλεια. Τότε μήπως θα μπορούσα να μάθω, για ποιόν πούστη λόγο, κάθεσαι και λες στην Bella για την Spencer??? Εεε???»

«Harry εγώ... Δεν...»

«Ναι!! Ξέρω!! Δεν ήθελες να κάνεις κάτι κακό!!! Νομίζω έχω το δικαίωμα να κρατάω κάποια πράγματα στο παρελθόν!! Όπως κάνω τον μαλάκα, κάθε φορά που πέφτεις μούρη με μούρη με τον Niall, και κάνεις σαν να μην τον γνώρισες ποτέ... Σαν να μην σου έκανε τίποτα... ενώ θέλω να τον πιάσω από το λαιμό γι αυτό που σου έκανε...» είδα δάκρυα στα μάτια της πριν τελειώσω την φράση μου.

«HARRY!!!» μου φώναξε η Bella.

« Elena... Συγγνώμη... Δεν ξέρω τι με έπιασε...»

«Έλεος!!» φώναξε η Bella και έπιασε την Elena από το μπράτσο. Την τράβηξε έξω από το σπίτι, και χτύπησε δυνατά την πόρτα πίσω τους αφήνοντας με ολομόναχο.